Voor het lapje weg naar Denemarken
14 Juni
We hadden met de buren afgesproken dat we ongeveer rond 10 uur zouden vertrekken. Bij vertrek constateren we dat er een klamp is los gaan zitten. Het heeft 's nachts dus nog erg hard gewaaid.
Wij slapen hier als 2 zeebonken. Zo zien we er trouwens ook uit. We trekken bijna elke dag hetzelfde aan en ik loop soms gewoon de hele dag nog in mijn slaapoutfit. Zeilkleding erover en je ziet er niks meer van. Alleen als je een dorpje in gaat, dan moet ik me even omkleden. Douchen is bij ons om de paar dagen, maar uiteindelijk went niet douchen ook.
We willen vandaag naar Denemarken zeilen, naar het plaatsje Marstal. We kunnen mooi op de Genua wegzeilen, voor het lapje weg, zei Hans. Een hele stoet met zeilboten volgt. 10 uur is toch een tijd dat de meeste boten de haven verlaten en naar een nieuwe bestemming gaan. We zeilen over de Kieler Bucht en kunnen bijna recht oversteken. Het eerste stuk deden we op de Genua, maar later hebben we het grootzeil erbij gedaan. Zo kunnen we beter door de golven en hebben we er minder last van. Het waait hard en het is een pittig tochtje.
Als we dichter bij het eiland komen, Aero, en we wat preciezer moeten zeilen, halen we de Genua weg en rollen we de fok uit. Nu kunnen we beter langs de tonnen zeilen. Omdat we niet weten hoe de bodem hier is en waar de ondieptes zijn, houden wij ons netjes aan de betonning. Anders gingen we vast afsteken.
Als we de haven binnen varen van Marstal moeten we een mooie makkelijke box vinden. Wij zijn geen grote fans van boxen, we liggen liever langs een kade. Gelukkig zien we een box waar we zo in kunnen varen. Even klooien met de touwen achter, maar uiteindelijk liggen we. WE ZIJN IN DENEMARKEN!
We hebben een heerlijk biertje laten liggen om te kunnen proosten als we in Denemarken zijn. Een belgisch biertje, Lupulus. Het is koud, maar we gaan buiten zitten en zien steeds bootjes binnen komen. De meeste bootjes hebben moeite om met harde wind netjes in een box te varen. En iedereen klooit met de achterlijnen. Hans helpt een paar bootjes die aan onze stijger gaan liggen. Altijd fijn als er iemand is die je opvangt.
's Avonds zien we geweldige luchten. De haven is lang gerekt en komt uit op een strandje waar leuke, piepkleine strandhuisjes staan.
We eten een hapje op de boot en vallen weer als een blok in slaap.
We hadden met de buren afgesproken dat we ongeveer rond 10 uur zouden vertrekken. Bij vertrek constateren we dat er een klamp is los gaan zitten. Het heeft 's nachts dus nog erg hard gewaaid.
Wij slapen hier als 2 zeebonken. Zo zien we er trouwens ook uit. We trekken bijna elke dag hetzelfde aan en ik loop soms gewoon de hele dag nog in mijn slaapoutfit. Zeilkleding erover en je ziet er niks meer van. Alleen als je een dorpje in gaat, dan moet ik me even omkleden. Douchen is bij ons om de paar dagen, maar uiteindelijk went niet douchen ook.
We willen vandaag naar Denemarken zeilen, naar het plaatsje Marstal. We kunnen mooi op de Genua wegzeilen, voor het lapje weg, zei Hans. Een hele stoet met zeilboten volgt. 10 uur is toch een tijd dat de meeste boten de haven verlaten en naar een nieuwe bestemming gaan. We zeilen over de Kieler Bucht en kunnen bijna recht oversteken. Het eerste stuk deden we op de Genua, maar later hebben we het grootzeil erbij gedaan. Zo kunnen we beter door de golven en hebben we er minder last van. Het waait hard en het is een pittig tochtje.
Als we dichter bij het eiland komen, Aero, en we wat preciezer moeten zeilen, halen we de Genua weg en rollen we de fok uit. Nu kunnen we beter langs de tonnen zeilen. Omdat we niet weten hoe de bodem hier is en waar de ondieptes zijn, houden wij ons netjes aan de betonning. Anders gingen we vast afsteken.
Als we de haven binnen varen van Marstal moeten we een mooie makkelijke box vinden. Wij zijn geen grote fans van boxen, we liggen liever langs een kade. Gelukkig zien we een box waar we zo in kunnen varen. Even klooien met de touwen achter, maar uiteindelijk liggen we. WE ZIJN IN DENEMARKEN!
We hebben een heerlijk biertje laten liggen om te kunnen proosten als we in Denemarken zijn. Een belgisch biertje, Lupulus. Het is koud, maar we gaan buiten zitten en zien steeds bootjes binnen komen. De meeste bootjes hebben moeite om met harde wind netjes in een box te varen. En iedereen klooit met de achterlijnen. Hans helpt een paar bootjes die aan onze stijger gaan liggen. Altijd fijn als er iemand is die je opvangt.
's Avonds zien we geweldige luchten. De haven is lang gerekt en komt uit op een strandje waar leuke, piepkleine strandhuisjes staan.
We eten een hapje op de boot en vallen weer als een blok in slaap.
Reacties
Een reactie posten