Zeevalk op reis

Vrijdag 26 juni 2020 Als afsluiter van het eerste deel van onze tocht genieten we van een mooie laatste zeildag naar Horta. We zien bij een diepte van 300 meter, in plaats van drie kilometer, een grote groep dolfijnen en zeevogels. We hebben onze hengel net opgeborgen omdat we te hard gingen, maar daar zat vást vis!  Het is inmiddels donker als we de haven binnenvaren. Alleen het laatste stukje varen we op de motor. Met z'n allen  staan we buiten in een donker gat te turen. Happy is ook wakker en als ze buiten in de kuip staat, gaat haar neus omhoog. Ze ruikt - beter dan wij - een andere geur dan die van de oceaan; ze ruikt lánd. We noteren onze aankomst om 4.00 uur lokale tijd. Het ankeren gaat vlot en we zien meer ankerboten om ons heen liggen. Tot grote vreugde van de heren heb ik stiekem drie Parbo-biertjes achtergehouden en koud gezet. We proosten en genieten in de kuip van onze prestatie en het uitzicht op een nog slapend Horta. In de vroege ochtend pikken we nog een paar uur

Woensdag 24 juni 2020 We hebben al twee dagen westenwind en we schieten lekker op, ongeveer 135 zeemijl per dag. Na twee dagen krijgt het hogedrukgebied gezelschap van een tweede hogedrukgebied, dat ons vanuit het noorden tegemoetkomt. Daardoor moeten we een dag aan de wind - schuin tegen de noordoostenwind in - varen. Een hogedrukgebied betekent dus niet automatisch een kalme zee, een blauwe hemel, een lekker windje en in je bikini op het voordek liggen. We moeten weer even omschakelen en ons verstand op nul zetten om de dag door te komen. Je zou denken dat we dit na drie weken geschommel wel aan kunnen, maar de moeheid en de lange dagen op zee hebben toch best wel invloed op mijn gemoedstoestand. Vooral de laatste week is het zwaarder dan de drie weken daarvoor. Bij het opstaan denk ik als ik naar buiten kijk: "Wéér de oceaan en wéér een hele lange dag voor de boeg."   We hadden nooit gedacht dat het weer op deze tocht zo veranderlijk zou zijn. De eerste muts is al tevoorsc

Zaterdag 20 juni 2020 In ons vorige bericht vertelden we, dat we een lagedrukgebied met storm bij de Azoren zagen. Gelukkig zien we op de nieuwe weerkaarten dat de storm afneemt en verdwijnt. Inmiddels zien we een nieuwe hindernis: windstilte. En dan ook nog in een groot gebied precies op de rechtstreekse route naar de Azoren. We maken een zeil- en dieselplan. Een tactische zet is om op de motor noord te varen - door de windstilte heen - om zo snel mogelijk westenwind in de zeilen te krijgen. We moeten natuurlijk wel diesel overhouden om het laatste stuk naar de Azoren (Horta) te kunnen motoren. Stel dat we daar weer een windstilte krijgen. Gaat ons plannetje werken? We vinden het alledrie spannend... Dit is een weerkaartje van de Amerikaanse meteo. Wij zitten bij de 1 van het getal 1028. De Azoren liggen bij de 1 van het getal 1031. Je ziet op de route Azoren-Engeland lagedrukgebieden in aantocht met een zich ontwikkelende storm. Als ik vroeg in de ochtend Happy in de kuip uitlaat, is

Dinsdag 16 juni 2020 Azoren, here we come, but a little later! N adat ik mijn vorige blog zo optimistisch afsloot, hebben d e lage druk en flinke buien ons nog dagen lastiggevallen. De windrichting was vorige week: tegenwind. Eigenlijk hebben we sinds de 'draaikoers' N/NW naar koers NO te maken gehad met een lagedrukgebied, dat weinig bewoog en heel veel bewolking en buien met zich meebracht. De wind in de buien was goed te doen, maar dat weet je nooit van tevoren. Vooral 's nachts voeren we conservatief, met een soort stormtuig. Maar dan nog zijn de mannen buiten druk in de weer. Ik blijf met scheepshondje Happy binnen in mijn kooi, achter in de boot. Ik hoor van alles. Krakende en piepende lijnen, klapperende zeilen en enorme dreunen, doordat de punt van de boot op de golven klapt. Als alles buiten weer onder controle is, kletsen de mannen nog even na en gaan ze naar bed.  Net toen we dachten dat het klaar was, kwamen de slechtste dagen. Alles grijs, grijzer, grijst, vee

Donderdag 11 juni 2020 De eerste dagen op onze nieuwe koers richting de Azoren vallen zeiltechnisch een beetje tegen. We hebben ongeveer 48 uur lang op de motor moeten varen. Pas toen er een lagedrukgebied overtrok, trok de wind een paar uur aan. Plotseling haalden we 's nachts een snelheid van 10 knopen..... Snel een rif steken dus, best spannend in het donker! Opnieuw krijgen we bakken regenwater over ons heen. Er lijkt een soort kat-en-muisspel gaande tussen hoge druk en lage druk, waar wij tussenin zitten. Het is geruststellend om regelmatig actuele weerinformatie van Joop, onze walkapitein, te krijgen. Ook lezen we in een mail dat we net op tijd uit Suriname zijn vertrokken. Wat er precies gaande is, weten we niet, maar er is een totale lockdown . Het is gek om van de buitenwereld afgesloten te zijn. De wereld draait door, maar wat óns nu vooral bezighoudt, is koers en vaart houden.  We zijn nu 12 dagen op de oceaan en hebben een paar vaste punten op een dag die voor regelm

Zondag 7 juni 2020 We zijn nu een week en één dag onderweg. De dagen gaan redelijk snel voorbij, maar voor het aftellen naar onze aankomst op de Azoren of in Nederland is het nog veel te vroeg. We zitten te wachten op een zuidoostenwind, die ons naar de Azoren gaat blazen. We varen nu iets te veel richting het noordwesten, hoog aan de wind, wat niet heel comfortabel is. Als we deze koers aanhouden, gaan we naar Canada of Groenland. De weerkaarten vertellen ons dat er een kans is dat er een zuidoostenwind aankomt. Komt deze voorspelling uit, dan kunnen we onze koers aanpassen en naar de Azoren zeilen. F ingers crossed! De dagen gaan al liggend en pratend in de kuip voorbij. Nadat we 's middags gegeten hebben, liggen we met ons allen heerlijk uit te buiken. Schipper T ligt aan de hoge kant met een riem vastgeketend, zodat hij blijft liggen. Zijn handen rusten tevreden op zijn buik. Wij liggen - in elkaar gevouwen - aan de lage kant. Onze benen als een puzzel in en over elkaar hee

Woensdag 3 juni 2020 Eindelijk waait de passaatwind weer lekker door onze haren. De muggen zijn verdwenen en de nachten zijn aangenamer, want een stuk koeler. Het is bijzonder om weer op de oceaan te zijn.  Op de eerste dag kregen we direct een  squall  over ons heen.  N a drie maanden als landrotten te hebben geleefd, waren we b ijna vergeten hoe het hier op zee is.  Het leven op een andere boot met schipper T en scheepshond (in opleiding) Happy is natuurlijk wel even wennen. Het is een groot schip en we slingeren als apen met te korte armen door de kajuit. Hans slaapt in de punt, schipper T op de bank aan de lage kant en ik op de bank aan de hoge kant. We wisselen elkaar af voor de wacht. Als een speer zeilen we richting het noorden. We leggen per dag ongeveer 150 NM (zeemijl) af. 's Nachts zien we het zuiderkruis achter de boot. Overdag zien we geen vliegtuigstrepen, bijzonder... We zijn nu 170 NM ten oosten van Guadeloupe. We verwachten morgen het laatste Caribische eiland voor