Zeevalk op reis

De laatste loodjes... Op zaterdag 30 mei zijn we met schipper T. uit Suriname vertrokken, na drie maanden veel tijd met elkaar te hebben doorgebracht. We maken een tussenstop op de Azoren. Voordat we hier voet aan wal mogen zetten, moeten we ons op het coronavirus laten testen. Ik heb geen idee hoe ze zo’n test uitvoeren en dat is maar goed ook! Als ik van tevoren had geweten dat ze met een stokje zó ver in je neus wroeten, had ik er niet zo relaxed bij gezeten. De tranen schieten in mijn ogen en ik deins achteruit. "Moet dat zo ver?", vraag ik. Gelukkig worden we allemaal negatief bevonden en kunnen we onze zeebenen eindelijk weer eens lekker strekken. Ook voor onze sea dog Happy is de vaste wal een openbaring, maar plassen in het gras gaat haar een stapje te ver. Liever veilig op de boot. We genieten van het mooie eiland, de mensen en het heerlijke eten. Maar goed, het is geen vakantie; wij hebben een missie. Deze boot moet naar Nederland en dus gaan we na een klein week

Zondag 12 juli 2020 We hebben net drie dagen mist en motregen achter de rug. En dat is niet mis. Het is koud, vreselijk koud buiten, maar ook binnen in de boot. Alles is klam, zelfs mijn handwasje krijg ik niet meer droog. Schipper T zegt dat hij nu pas een kacheltje op zijn boot mist. Nou, ik ook! Ik heb vreselijk koude voeten en er hangt constant een druppel aan mijn neus. De mannen lopen er Siberisch bij. Hans heeft een regenjas en dikke sokken aan, en een muts op zijn kale kop; schipper T ligt op de bank met zijn teddyfleecejas aan. Ik ben al drie dagen niet (echt) naar buiten geweest, behalve dan met scheepshondje Happy, die dan even haar behoefte moet doen. Ik zeg móet, want het liefste blijft ze binnen, net als ik. We staan allebei trillend buiten en ik kijk naar de wazige, grijze horizon. Ik voel de regen en de frisse wind door mijn haren. Snel naar binnen, brrr... Er staat inmiddels een stevig windje, schuin van voren, dus ik kan wel iets positiefs schrijven. We gaan hard en m

Dinsdag 7 juli 2020 Toen we na zeven dagen voor anker te hebben gelegen uit Horta (Azoren) vertrokken, gaven de weersvoorspellingen rustig weer aan. Tot nu toe zijn de voorspellingen uitgekomen; het hogedrukgebied vaart met ons mee. De wind waait uit het (noord)westen; de kracht varieert van 5 tot 15 knopen. Wanneer onze snelheid onder de drie knopen zakt, zetten we de motor aan.  De laatste dagen heeft de zon moeite om door de dikke wolkenlaag en de mist heen te branden. De wereld om ons heen is daardoor klein, grijs en saai. En dat beïnvloedt mijn stemming. Met de zon erbij oogt alles veel vriendelijker, is het lekker warm en stemt de mooie blauwe kleur van de oceaan me vrolijk. Morgen komt er - volgens de weerkaarten - meer wind langszeilen, vlak ten noorden van ons, aan de rand van een depressie. Daarom varen we tijdelijk bijna 90 graden oost, zodat we minder risico lopen de volle mep wind te krijgen.  Onze positie is op 597 mijl van het waypoint, waar we diep water gaan verlaten e