Posts

Vers van de pers!

Langs Zuid-Engeland

Afbeelding
At the crack of dawn “Eindelijk, we kunnen!”, zeg ik opgelucht. Morgen gaan we met de hele vloot zeilboten vanuit Duinkerken de zee op richting Dover. Sommigen hebben nog wat twijfels, maar dit lijkt de beste optie om te vertrekken. Er hangt een hogedrukgebied boven Engeland, dat harde noordoostenwind door het Kanaal blaast. De weerkaartjes laten oranje vlekken (25 knopen) zien, maar aan de kust van Engeland staat minder wind. Er is één probleem waar we een beetje tegen aanhikken. Midden in het Kanaal moeten we twee 'snelwegen' oversteken, waar vrachtboten en olietankers van links naar rechts varen. Die moeten we recht oversteken, waardoor we enorm hoog aan de wind moeten zeilen. De kans dat we snelheid verliezen en door de golven gepakt worden, is groot. Als dat gebeurt, wordt het afzien. Nou ja, we zijn op alle scenario’s voorbereid en willen toch echt naar de overkant. Ingang van Dover In de vroege ochtend vertrekken we. Het is net licht geworden en we hijsen de zeilen nog v

Terug op de Zeevalk

Afbeelding
Een boot vol herinneringen Ik plof met een diepe zucht neer op bank van de Zeevalk. Het is anderhalf jaar geleden dat ik haar voor het laatst gezien heb. Wanneer ik de houten trap naar de kajuit afdaal, is het net alsof ik terug in de tijd ga. Zoveel prachtige herinneringen van onze zeilreis zijn nog zichtbaar aanwezig. Aan het prikbord hangen visitekaartjes van bevriende zeilboten en een lijst met namen en kaartjes uit Suriname. In het kruidenbakje vind ik verschillende kruiden uit verre landen. Mijn disco-vis uit Lanzarote hangt nog steeds boven de tafel te bungelen. In de boekenkast staan zeilboeken en Lonely Planets over alle landen waar we geweest zijn. Het lijkt allemaal opeens zo lang geleden, maar tegelijkertijd zit alles nog vers in mijn geheugen. Ik kijk er naar uit die enorme vrijheid, die ik zo mis, weer te voelen, even tijdloos door het leven te gaan en een eigen ritme te vinden, zoals tijdens onze lange zeilreis. Vertrek vanuit Harlingen Mijn diepe zucht komt door het ui

Terugblik

Afbeelding
De wereld draait door We zijn nu meer dan een jaar terug, wat gaat de tijd snel! Tijd voor een terugblik op het afgelopen jaar als landrotten. Ik weet nog goed dat ik in 2019 aan iedereen vertelde: "We gaan onze zeilreis nu maken, nu we jong en gezond zijn. Als we het nu niet doen, doen we het nooit meer." Want van uitstel komt nu eenmaal vaak afstel. Terugkijkend ben ik superblij dat we die stap toen hebben genomen. We kunnen vandaag gelukkig niet zeggen: "Hadden we maar..." We hebben het gewoon gedaan en zijn daardoor een enorme ervaring rijker. In april 2022 gooi ik met veel enthousiasme mijn (vernieuwde) boetiek weer open onder de naam Zouterik. De naam is een weerspiegeling van de zee waar ik zo van hou. De samenvoeging van ‘zout’ en ‘stouterik’, een woord dat bij mijn ietwat gekke karakter past. Maar boven alles prikkelt zout je smaak. En dat is wat ik met mijn boetiek hoop te bereiken. Boetiek Zouterik opent haar deuren Ik probeer dit keer een betere balans t

Nieuwe tijden

Afbeelding
Tijdloos Na 12.000 zeemijlen (22.224 kilometer) langs Europa, Afrika, Zuid- en Midden-Amerika te hebben gevaren, komen we op zondag 24 oktober - een schitterende herfstdag - thuis in ons prachtige waddengebied. Het zonnetje schijnt volop en er staat een lekker zeilwindje vanuit het zuiden. N u we nog maar 5 uurtjes  tot Schiermonnikoog  te gaan hebben, bekruipt me een dubbel gevoel . Ik realiseer me dat terugkomen voor mij net zo ingrijpend voelt als vertrekken. Met de haven in zicht tuur ik r egelmatig door de verrekijker of ik mijn ouders al zie staan. Wat een verrassing om te ontdekken dat we door veel meer mensen opgewacht worden! Zodra we de jachthaven binnenvaren en de Zeevalk aan de steiger vastleggen, laten we  het vrije leven achter ons. Maar h et weerzien met familie en vrienden is hartelijk en heerlijk.  Aankomst Schiermonnikoog,  24 oktober 2021 Een van de mooiste jachthavens van onze zeilreis 'Loslaten' was het toverwoord tijdens ons zeilavontuur. Nog nooit eerder

Flessenpost Terschelling - Ameland

Afbeelding
We zijn er bijna...... Het is nog donker als we opstaan. Ik zie bij verschillende zeilboten al beweging. Het wordt een enorme uittocht van zeilbootjes. Iedereen gaat rechtsaf naar Harlingen. Alleen de Zeevalk slaat linksaf… op weg naar Ameland. Met de wind in de rug zeilen we langs de boeien. Het is een rustige ochtend op het wad. De Zeevalk kabbelt rustig door het water. Af en toe snijden we af en bij het wantij halen we voor de zekerheid het zwaard en roer omhoog. We hebben het nooit ondieper dan 1,10 meter onder de kiel gehad. We hebben nieuwe coördinaten voor de route over de Waardgronden. Die heeft Andy, een vriend van ons, van de website van de Wadzeilers gehaald. Sommige zeilers hebben van het actualiseren van geulen hun hobby gemaakt en plaatsen die informatie op de website. Hartstikke nuttig en handig. De geulen veranderen soms zo, dat de plotter aangeeft dat je op een ondiepe zandplaat aan het varen bent.  Het wad bij Ameland Met het zand van Terschelling nog achter onze ore

Flessenpost IJmuiden - Terschelling

Afbeelding
Terug op het wad Op zondag 17 oktober rond 01.00 ’s nachts uur passeren we Zeeland. Dus officieel terug, maar nog niet thuis! De appjes met felicitaties stromen binnen. Veel vrienden en zeilers houden ons via Marine Traffic goed in de gaten... We hebben een dubbel gevoel over onze landing in Nederland. Ons zeilavontuur zit er bijna op; het is nog ongeveer 110 mijl naar Schiermonnikoog. Voor ons is het pas echt feest als we de Zeevalk in de haven van Schiermonnikoog afmeren. We zien een lagedrukgebied aankomen, dat we op Terschelling over ons heen willen laten gaan. In de loop van maandagmiddag leggen we in de jachthaven van IJmuiden aan. We hebben het koud en het varen is niet comfortabel. Hoe anders is dit de volgende dag! Om 12.00 uur gooien we de trossen los voor een tocht van ruim 40 zeemijl naar Oudeschild op Texel. De informatie uit de Reeds-almanak klopt. Vlak onder de kust krijgen we buiten de pieren direct de stroom mee richting het Noorden. Het is een ontspannen tocht met wi

Flessenpost Boulogne sur Mer - IJmuiden

Afbeelding
'Zeehelden' Lijnen die steeds in de knoop zitten... Je kunt me niet chagrijniger krijgen op de vroege ochtend. "Hoe doen die lijnen dat toch", vraag ik me af. Ik sta op het voordek en gooi de lijn aan bakboord los. Aan het eind zit, wonderbaarlijk genoeg, een knoop. Hoe komt díe daar nu weer in? Ik krijg de lijn vanaf de boot maar niet los. Ik stap eraf en loop met mijn schone laarzen over de ondergescheten steiger naar de kikker, waar ie aan vastzit. Het is gelukkig rustig weer en we drijven daarna makkelijk van de steiger af.  We varen Boulogne uit  We roepen de verkeerstoren op en vragen toestemming om uit te varen. Jaja, we leren snel! Het is geen enkel probleem. We varen de baai in, hijsen het grootzeil en zetten koers naar het noorden. Eindbestemming nog onbekend, maar we willen wel mijlen maken. Er komt namelijk een lagedrukgebied met veel wind aan en dat willen we voorblijven. Het wordt dus zeker één nacht doorzeilen. Een serieuze tocht, omdat we allemaal gro