Zeevalk op reis

Kotsberoerd! We zijn er klaar voor: een tocht van 200 mijl over de Atlantische Oceaan. De winterse zeilkleding heeft lekker de hele middag gelucht en gaat bij vertrek gelijk aan. We gaan een uurtje eerder dan gepland. Ik heb voor twee dagen gekookt en de proviand is netjes opgeborgen. Via het netje “Sailing to Marokko” horen we dat de zee mooi glad is en dat er al twee bootjes onderweg zijn: de Puff en de Choctow. We zeilen de rivier af richting zee. Ik kijk nog één keertje op mijn mobiel en zie een appje van mijn moeder. Ze zijn vlakbij en willen ons nog even uitzwaaien. Ik schrijf terug, dat we de haven al verlaten hebben. Even later horen we luid getoeter op de pier. Wat een leuke verrassing. Daar staan we dan, zwaaiend, roepend en filmend naar elkaar.  Uitzwaaien.   Klik hier voor een filmpje.  Al snel gaan we de donkerte in en wordt het voelbaar kouder. Ik maak voor de avond een pan-tosti en rond 20.00 uur probeer ik te slapen. De wind neemt af en Hans zet de motor aan.

Timing is alles Het begint herfstig te worden in de Algarve. Logisch, want het is alweer half november.  Vooral de ochtenden en avonden worden wat killer.  Langzaamaan haal ik wat winterkleding onder het bed vandaan, die ik daar een paar maanden geleden heb opgeborgen. We moeten maar snel verder naar het zuiden. Onze eerste stop wordt Ma rokko,  onze eerste echte ervaring buiten Europa. We hebben er gemengde gevoelens bij; we horen er zoveel verschillende verhalen over. Maar we kunnen pas oordelen, als we er zelf geweest zijn. Dus op naar Marokko! Elke dag kijken we naar de site van Windy, maar daar worden we niet echt blij van. We zien depressies bij Spanje die voor een hoge swell (deining) zorgen langs de kust van Marokko, sneeuw in Noord-Spanje en tien meter hoge golven bij La Corūna. De haven van Rabat is alleen binnen te varen zonder swell , omdat de ingang erg ondiep is door de 'wandelende' zandbanken voor de haven. Bij aankomst moeten we via de marifoon de haven oproe

In de achtertuin "Yoehoe, yoehoe!", hoor ik, terwijl we nog druk bezig zijn het ontbijt klaar te zetten. Harm en Agnes staan bij het hek van de jachthaven van Olhão. Ze hebben een vlotte reis gehad. De zon schijnt en vanuit de kuip hebben we een fantastisch uitzicht over het waddengebied met haar zandbanken en het eiland Culatra. Harm en Agnes blijven een maand in de Algarve en hebben een huisje gehuurd in het natuurpark Ria Formosa.  We hopen voor het huisje te kunnen ankeren, maar het is onduidelijk of dat mag. We vragen het een paar keer aan lokale mensen, maar krijgen steeds verschillende antwoorden. We besluiten het gewoon te doen en varen er via het eiland Culatra naartoe. We nemen Harm en Agnes mee en zetten ze af aan de visserskade om daarna gelijk door te varen naar onze anker(droogval)plek aan de oostkant van Culatra,  bij de vissers en hun spullen op het strand. De volgende dag varen we via het eiland Ramona twee mijl verder naar een beschutte lagune in Ria Formo

Rust in de Algarve  De Algarve is de meest zonnige provincie van Portugal. Hier kun je bijna het hele jaar door genieten van de zon, de imposante kliffen, idyllische baaien en goudgele, afgelegen stranden. We zijn blij dat we kaap Sao de Vicente gerond hebben en dat we nu beschut zijn tegen de westelijke swell . De rust die dit geeft op het water voelt als vanouds. We zeilen in de volle zon met een slakkengangetje van drie knopen naar Lagos. Echt genieten!  Terwijl we wachten op de Puff, die iets achterop geraakt is, zwerven we hier lekker een tijdje rond. We hopen samen met hen vanuit de Algarve de overtocht naar Marokko te maken, een tocht van twee nachten, mogelijk naar Rabat. Onze andere bekende, de Zeezot, is al een tijdje in de Algarve en gaan we ook zeker terugzien.  Ik zal een paar hoogtepunten van de Algarve beschrijven. Strand bij Lagos In Lagos huren we voor drie dagen een autootje. We rijden langs de woeste westkust omhoog en dan via de hoogste berg, de