Naar Martinique
De lamme helpt de blinde Het contrast is nog nooit zo groot geweest. Na vijf maanden op de Suriname-rivier te hebben gelegen, liggen we nu in Martinique in de baai van St. Anne, samen met nog een paar honderd andere zeilboten. Het water is kristalhelder en ik voel de heerlijke noordoostpassaat door de boot waaien. Ik kijk uit over de oneindig grote Atlantische Oceaan. De muggen zijn bijna weg, net als de tropische warmte. En toch weet ik zeker dat ik nog vaak ga terugdenken aan Suriname. Het land heeft mijn hart veroverd. We worden nu niet meer gewekt door de brulapen of de papegaaien, die luidkeels overvliegen. En wat zal ik de pittige roti bij Joosje missen. En de warmhartige Surinamers. Ik heb de gele rotikruiden in theedoeken verpakt en meegenomen als souvenir. Vanaf nu is het stokbrood en moules . Zeilend de oceaan op We hebben deze overtocht samen met de Choctaw gemaakt. Dat maakte het weggaan een stuk leuker: samen de boten klaarmaken, boodschappen halen en het papierwerk reg