Zeevalk op reis

Oceaanritme Oké, ons geduld is op! We willen aan de oversteek beginnen. En na een paar juiste opmerkingen van Facebook-vrienden en onze walkapitein halen wij dinsdagochtend het anker op. We kijken om ons heen. Zijn er nog meer boten die vertrekken? Dat is altijd leuk, maar helaas nee. Bij de groep Nederlandse boten zijn ook wat twijfels. Met wat weemoed nemen we afscheid van de Carieb: het blauwe water, de witte stranden, de wuivende palmbomen.  Voor het eerst in twee jaar koersen we noord in plaats van zuid. Een keerpunt in onze reis. Het is nog een eindje, maar we zeilen via de Azoren huiswaarts. Het gevoel zeeën van tijd te hebben, ebt langzaam weg... We hebben een geweldige start en halen met gemak zes knopen. We zeilen met dubbel rif in het grootzeil en op de genua. Zo gaan we de nacht in. Het is volle maan, een betere timing hadden we niet kunnen hebben. Na de nacht goed te zijn doorgekomen, wordt de wind wat kalmer. Ook wij worden kalmer en stiller. Ondanks de charmante pleiste

Eén eiland met twee gezichten Nou, het is zover! Na een week in de marina te hebben gelegen voor het oplossen van een paar technische problemen met de Zeevalk zijn we klaar voor vertrek. De boot is volgestouwd met water en blikvoer. Frank, die ons geholpen heeft om de boot in orde te maken, komt ons uitzwaaien. Waarschijnlijk wil ie zeker weten dat we goed wegkomen. Dat doen we ook, maar op 20 meter van de kade keren we toch terug; de toerenteller doet het niet. Gelukkig staat Frank er nog. Het moet zo zijn! Hij stapt gelijk op zijn fiets om z'n gereedschapskist te halen. Na wat draadjes te hebben gecontroleerd, doet alles het weer en gaan we eindelijk op weg. We zetten het zeil op en zeilen de baai uit. Een beetje weemoedig kijk ik rond. Wat een leuke tijd hebben we hier gehad...  Er staat een aardig windje. Met een dubbel rif en een fokje zeilen we heerlijk langs de westkust van Martinique. Ik zie waanzinnige wolken boven de hoge bergen hangen. De zon kleurt ze mooi oranje. Wanne

Way of life Op Facebook en Instagram ziet ons leventje op de boot er ongeschonden en relaxed uit. De mooie foto’s en verhalen zijn daarvan het bewijs. Maar natuurlijk kennen ook wij tegenslagen en dagelijkse beslommeringen. Wanneer je langer dan een jaartje onderweg bent, is het bootleven een way of life geworden. Het is niet één grote vakantie, wat veel mensen denken. En wij ze doen geloven. Probleempjes en kleine onbenulligheden kosten veel tijd en energie. Zoals 'even' de opgespaarde vuilniszakken weggooien. Soms lopen we meer dan een half uur naar een container te zoeken, zo weinig zijn er te vinden. En een wasje doen is eigenlijk alleen maar voor de frisse geur, want vlekken krijg ik er met de hand niet uit. Gelukkig dragen we aan boord vaak luchtige kleding: een onderbroek en hemdje zijn meestal genoeg. Veel was hebben we dus niet. Of we ontkraken een krakende landvast, die ons uit onze slaap houdt. Een kleine greep uit de onbenulligheden die ons bezighouden... Het idea