Zeevalk op reis

At the crack of dawn “Eindelijk, we kunnen!”, zeg ik opgelucht. Morgen gaan we met de hele vloot zeilboten vanuit Duinkerken de zee op richting Dover. Sommigen hebben nog wat twijfels, maar dit lijkt de beste optie om te vertrekken. Er hangt een hogedrukgebied boven Engeland, dat harde noordoostenwind door het Kanaal blaast. De weerkaartjes laten oranje vlekken (25 knopen) zien, maar aan de kust van Engeland staat minder wind. Er is één probleem waar we een beetje tegen aanhikken. Midden in het Kanaal moeten we twee 'snelwegen' oversteken, waar vrachtboten en olietankers van links naar rechts varen. Die moeten we recht oversteken, waardoor we enorm hoog aan de wind moeten zeilen. De kans dat we snelheid verliezen en door de golven gepakt worden, is groot. Als dat gebeurt, wordt het afzien. Nou ja, we zijn op alle scenario’s voorbereid en willen toch echt naar de overkant. Ingang van Dover In de vroege ochtend vertrekken we. Het is net licht geworden en we hijsen de zeilen nog v

Een boot vol herinneringen Ik plof met een diepe zucht neer op bank van de Zeevalk. Het is anderhalf jaar geleden dat ik haar voor het laatst gezien heb. Wanneer ik de houten trap naar de kajuit afdaal, is het net alsof ik terug in de tijd ga. Zoveel prachtige herinneringen van onze zeilreis zijn nog zichtbaar aanwezig. Aan het prikbord hangen visitekaartjes van bevriende zeilboten en een lijst met namen en kaartjes uit Suriname. In het kruidenbakje vind ik verschillende kruiden uit verre landen. Mijn disco-vis uit Lanzarote hangt nog steeds boven de tafel te bungelen. In de boekenkast staan zeilboeken en Lonely Planets over alle landen waar we geweest zijn. Het lijkt allemaal opeens zo lang geleden, maar tegelijkertijd zit alles nog vers in mijn geheugen. Ik kijk er naar uit die enorme vrijheid, die ik zo mis, weer te voelen, even tijdloos door het leven te gaan en een eigen ritme te vinden, zoals tijdens onze lange zeilreis. Vertrek vanuit Harlingen Mijn diepe zucht komt door het ui