Zeevalk op reis

Zo vrij als een brulaap Na tien dagen quarantaine gaan we met de Choctaw naar Paramaribo om onze gezondheidsverklaring op te halen. We worden gelukkig goedgekeurd. De volgende dag is het op naar de vreemdelingenpolitie om ons visum te verlengen. We hebben geluk; de dag ervoor stonden er 300 Cubanen bij dit enige loket. Nadat we de officiële stempels en papieren ontvangen hebben, voelen we ons zo vrij als een brulaap. We trakteren onszelf op roti in het centrum van de stad. Tijdens de quarantaine hebben we met de Choctaw leuke tripjes bedacht, die we nu samen kunnen gaan maken. We huren een auto bij Rishi en krijgen dezelfde Toyota Rav als zes maanden geleden. Eerst rijden we naar de mysterieuze Jodensavanne . D e ruïnes van deze oude nederzetting zijn inmiddels door de  jungle overgenomen. Wij zijn de eerste buitenlandse gasten dit jaar. De Jodensavanne Daarna nemen we een frisse duik in het heldere zwarte water, Blakawatra . We nemen een kijkje aan de andere kant van de rivier, rijden

We gaan weer verder! Het is inmiddels november. Het weer is herfstig, de kachel is aan en de dagen worden steeds korter. Hans is al een tijdje bezig toestemming te krijgen om terug naar Suriname te vliegen. Officieel is het land dicht; er gaan alleen repatriëringsvluchten. Hierop mogen alleen bijzondere gevallen mee, zoals (hopelijk) wij, de Zeevalkers. Na veel mailtjes, telefoontjes en overleg met Suriname krijgen wij één week voor vertrek toestemming. En dan is er opeens stress. De trechter loopt vol met allerlei dingen die we nog moeten regelen: vliegtickets, een hotel bij Schiphol, een visum en een PCR/COVID-test in Amsterdam.  Na zes maanden thuis nemen we op onze manier afscheid van vrienden en familie. We vertrekken voor de tweede keer om ons zeilavontuur te vervolgen. Het wordt zeker anders dan vóór COVID, maar we willen graag terug naar de Zeevalk. Tot ziens, Schiermonnikoog! We krijgen een lift naar Amsterdam, maar moeten eerst naar de notaris in Dokkum en de rechtbank in Lee