Zeevalk op reis

Het is weer zomer
Op de dag van vertrek uit Rabat is ook Kris van de Puff, als laatste van ons vieren, besmet met de 'Marokkaanse bacterie'. Hij ligt ziek op bed en heeft besloten om te blijven. Wij hebben de knop omgezet en besluiten te gaan. Onderweg bekijken we of het Agadir of Lanzarote wordt. De Fransen - geen idee waarom - hebben een lijst gemaakt van de volgorde van vertrek. Rond 10.30 uur gooien de eerste boten de trossen los. Drie uur later gaan wij naar de douane en de politie om een stempeltje te halen. Daarna komen de heren de boot checken ("Schoenen uit graag, we willen geen kakkerlakken!"). Deze keer gaat het er veel serieuzer aan toe. Er wordt daadwerkelijk onder het bed gekeken, kastjes worden opengetrokken, maar de biertjes en kleine flesjes whiskey worden niet gevonden. En  gelukkig geen vieze, harige snuffelhond aan boord gehad. Nog even zwaaien naar de andere Nederlandse boten en dan varen we onder begeleiding van een pilot de rivier af, richting d…

Cultuurshock

We liggen met de boot in Sale, een stad in het noordwesten van Marokko, ten noorden van de hoofdstad Rabat. De twee steden worden gescheiden door de rivier Bouregreg, waarover wij naar binnen gevaren zijn. De omgeving van de haven is nogal westers; je hebt geen idee dat je in Marokko bent. Alleen als het gebed uit de torens galmt, besef je dat je in een andere cultuur bent aangekomen. Het gebied rond de haven is schoon en er staan strak gestuukte appartementencomplexen. Langs de kade zijn allerlei restaurantjes, waar we veel bediening, maar weinig klanten zien.

Als we voor het eerst buiten de haven komen, krijgen we een flinke cultuurshock. Het begint al met het oversteken van drukke wegen. Ook al lopen we over een zebrapad, de auto’s stoppen niet. Uitkijken dus! We wandelen samen met onze Puff-vrienden en hond Sam naar het oude centrum van Sale. Dit stadsdeel is omringd door gigantische zandkleurige muren met kantelen. We gaan werkelijk terug in de tijd.


Ons verlangen naar …

Kotsberoerd!

We zijn er klaar voor: een tocht van 200 mijl over de Atlantische Oceaan. De winterse zeilkleding heeft lekker de hele middag gelucht en gaat bij vertrek gelijk aan. We gaan een uurtje eerder dan gepland. Ik heb voor twee dagen gekookt en de proviand is netjes opgeborgen. Via het netje “Sailing to Marokko” horen we dat de zee mooi glad is en dat er al twee bootjes onderweg zijn: de Puff en de Choctow. We zeilen de rivier af richting zee. Ik kijk nog één keertje op mijn mobiel en zie een appje van mijn moeder. Ze zijn vlakbij en willen ons nog even uitzwaaien. Ik schrijf terug, dat we de haven al verlaten hebben. Even later horen we luid getoeter op de pier. Wat een leuke verrassing. Daar staan we dan, zwaaiend, roepend en filmend naar elkaar. 


Al snel gaan we de donkerte in en wordt het voelbaar kouder. Ik maak voor de avond een pan-tosti en rond 20.00 uur probeer ik te slapen. De wind neemt af en Hans zet de motor aan. We proberen een gemiddelde van vijf knopen te halen,…

Timing is alles

Het begint herfstig te worden in de Algarve. Logisch, want het is alweer half november. Vooral de ochtenden en avonden worden wat killer. Langzaamaan haal ik wat winterkleding onder het bed vandaan, die ik daar een paar maanden geleden heb opgeborgen. We moeten maar snel verder naar het zuiden. Onze eerste stop wordt Marokko, onze eerste echte ervaring buiten Europa. We hebben er gemengde gevoelens bij; we horen er zoveel verschillende verhalen over. Maar we kunnen pas oordelen, als we er zelf geweest zijn. Dus op naar Marokko!

Elke dag kijken we naar de site van Windy, maar daar worden we niet echt blij van. We zien depressies bij Spanje die voor een hoge swell (deining) zorgen langs de kust van Marokko, sneeuw in Noord-Spanje en tien meter hoge golven bij La Corūna. De haven van Rabat is alleen binnen te varen zonder swell, omdat de ingang erg ondiep is door de 'wandelende' zandbanken voor de haven. Bij aankomst moeten we via de marifoon de haven oproepen, waar…

In de achtertuin

"Yoehoe, yoehoe!", hoor ik, terwijl we nog druk bezig zijn het ontbijt klaar te zetten. Harm en Agnes staan bij het hek van de jachthaven van Olhão. Ze hebben een vlotte reis gehad. De zon schijnt en vanuit de kuip hebben we een fantastisch uitzicht over het waddengebied met haar zandbanken en het eiland Culatra. Harm en Agnes blijven een maand in de Algarve en hebben een huisje gehuurd in het natuurpark Ria Formosa. 

We hopen voor het huisje te kunnen ankeren, maar het is onduidelijk of dat mag. We vragen het een paar keer aan lokale mensen, maar krijgen steeds verschillende antwoorden. We besluiten het gewoon te doen en varen er via het eiland Culatra naartoe. We nemen Harm en Agnes mee en zetten ze af aan de visserskade om daarna gelijk door te varen naar onze anker(droogval)plek aan de oostkant van Culatra, bij de vissers en hun spullen op het strand. De volgende dag varen we via het eiland Ramona twee mijl verder naar een beschutte lagune in Ria Formosa e…

Rust in de Algarve 
De Algarve is de meest zonnige provincie van Portugal. Hier kun je bijna het hele jaar door genieten van de zon, de imposante kliffen, idyllische baaien en goudgele, afgelegen stranden. We zijn blij dat we kaap Sao de Vicente gerond hebben en dat we nu beschut zijn tegen de westelijke swell. De rust die dit geeft op het water voelt als vanouds. We zeilen in de volle zon met een slakkengangetje van drie knopen naar Lagos. Echt genieten! 
Terwijl we wachten op de Puff, die iets achterop geraakt is, zwerven we hier lekker een tijdje rond. We hopen samen met hen vanuit de Algarve de overtocht naar Marokko te maken, een tocht van twee nachten, mogelijk naar Rabat. Onze andere bekende, de Zeezot, is al een tijdje in de Algarve en gaan we ook zeker terugzien. Ik zal een paar hoogtepunten van de Algarve beschrijven.

In Lagos huren we voor drie dagen een autootje. We rijden langs de woeste westkust omhoog en dan via de hoogste berg, de Monchique, terug. Het waait hard en als w…

Wie is Lorenzo?

Hans begint haast te krijgen en wil een grote klap maken. We moeten even zien hoe het loopt, maar we willen misschien vanaf Povoa de Varzim wel twee nachten doorvaren om naar Oeiras te varen. Een tocht van 185 zeemijl. We verlaten de haven om 10.30 uur en hijsen de zeilen, die we pas in Oeiras weer zullen laten zakken. Het is een prima tocht, die ons veel zelfvertrouwen geeft in het maken van grote tochten. We zijn nautisch goed bezig en lopen vanaf 20.00 uur wacht. Dit betekent drie uurtjes slapen en daarna met een duf hoofd drie uur buiten in de kuip staan. Ik doe dat met muziek op mijn koptelefoon. Koken gaat ook goed: ontbijt, lunch en avondeten. Ik kom er wel achter dat alles wat moeizamer gaat. Helemaal als er deining staat. Alles schuift heen en weer en, voor je het weet, ligt de boel op de grond. Dus antislipmatjes zijn uitermate handig. Binnen slapen is misschien nog wel het moeilijkste. Je ligt niet echt lekker relaxt door het bewegen van de boot en de geluid…

We love PORT(O)

We gaan naar Póvoa de Varzim, een kustplaatsje ten noorden van Porto. Onze eerste Portugese haven! Vanaf Biaona is dit een tocht van 52 mijl. We varen het eerste stuk op de motor met een enorme swell en weinig wind. Gelukkig komt de windvoorspelling wel uit, want tegen 14.00 uur komt er toch nog een lekker windje vanuit het noorden opzetten en hebben we tot Póvoa kunnen zeilen. Een Franse zeiler raadde deze haven aan en vertelde ons dat dit een zeer vriendelijke, goedkope haven is met een goede metroverbinding met Porto. En inderdaad, als wij de haven invaren, staat de havenmeester al op ons te wachten. Hij helpt ons met aanleggen en we melden gelijk, dat de Puff er ook aankomt. Wat opvalt, is dat de Portugese havenmeester goed Engels spreekt. Dit zou wel eens in heel Portugal zo kunnen zijn (behalve dan de arts in de kliniek). Heel anders dan in Spanje. 


We hebben niet veel gezien van Póvoa de Varzim, maar wát we onderweg naar de tram zien, is niet heel bijzonder. Aan…