Zeevalk op reis

Picos de Europa

Met de wind pal in de rug zeilen we naar San Vicente de la Barquera, een tocht van 30 mijl. We komen in de schemer aan, omdat we niet voor de laatste ebstroom naar binnen willen varen. De haveningang is duidelijk aangegeven met seinlichten. Als we voor anker gaan, is het inmiddels donker. Om ons heen liggen allemaal kleine motorbootjes en het is moeilijk om ruimte voor onze grotere boot te vinden. Uiteindelijk varen we de ondiepte op en gooien we het anker uit. In het midden van de rivier is een mooie grote, harde zandplaat. Hier zou je goed kunnen droogvallen en met schone voeten naar de kant kunnen lopen. Een topplekje!


We willen naar de Picos de Europa en daarom gaan we de volgende ochtend aan een mooring bij de brug liggen. Hier kunnen we de Zeevalk veilig alleen achterlaten. De havenmeester houdt een oogje in het zeil. Het is hoogseizoen en na meer dan een half uur bellen, hebben we een stapelbed gevonden in een hostel in het plaatsje Espinama. Dit ligt vlak bij d…

"Más o menos"

Terwijl het in Nederland stormt en het dak van het AZ-stadion eraf gewaaid is, wachten wij hier tot de deining op de oceaan, als gevolg van dit lage drukgebied, minder wordt. Van de bemanning van de Schorpioen horen we dat het op Schiermonnikoog bij vlagen meer dan 40 knopen gewaaid heeft.


We liggen al een paar dagen in Santander, de grote broer van San Sebastián. Deze steden worden vaak met elkaar vergeleken. Santander, de hoofdstad van de regio Cantabrië, is een grote stad met meer dan 180.000 inwoners. De stad ligt aan de Golf van Biskaje en heeft een mild zeeklimaat. Doordat de bergen van de Picos vlak in het achterland liggen en de donkere wolken vanaf zee hier overheen moeten, kan het er flink regenen. Het is dan ook een hele groene regio met een paar populaire, goudgele stranden. Wij liggen voor anker aan de beschutte noordkant van Santander, aan de Playa del Magdalene.

De stad is in 1941 verwoest door een brand, waardoor het oude centrum deels verdwenen is…

Boven een wrak

Aan het begin van de middag vertrekken we uit luilekkerland, San Sebastian. We willen eigenlijk naar Getaria, maar de havenmeester adviseert ons naar Motrico te gaan, een trip van 16 mijl. Daar is het veel rustiger, nog authentiek en niet zo toeristisch. Dat klinkt goed! Het is een warme dag en als we aankomen, is het druk op de kade. De lokale bevolking geeft de voorkeur aan stenen kades boven zandstranden, misschien om toeristen te vermijden. Het is een leuk gezicht als je komt binnenvaren: gekleurde parasolletjes, ligstoelen, springende kinderen, zwemmende honden en vissende mensen. Een zooitje bij elkaar en daarom zo leuk om te zien.


De havenmeester staat al op ons te wachten en helpt ons met aanleggen. In de zeilboeken staat, dat ze in Spanje nogal nors kunnen zijn en dat ze zeilboten liever zien gaan dan dat ze in de weg liggen. Tot nu toe hebben wij deze ervaring niet. Integendeel, de mensen zijn superaardig en behulpzaam. We hebben een goed plekje aan de buitenkan…

Ola

We zitten in de kuip en liggen midden in het oude centrum van San Sebastian. Met een voldaan gevoel kijken we om ons heen. Het is een drukte van belang. Over de kade lopen veel mensen langs restaurantjes en winkeltjes. De lokale jeugd springt voor verkoeling het water in en andere mensen nemen een versnapering en hangen op en rond de kade. We proberen de Spaanse woorden te lezen die op de gevels van de winkeltjes staan. Ik ben benieuwd hoe we ons hier verstaanbaar gaan maken. En hoe snel we woorden gaan leren. 


Hans gaat inchecken. Hij neemt al zijn bootpapieren mee en gaat op weg naar de havenmeester. Bij de uitgang staat een nieuw apparaat. Het is een computer waar je zelf je gegevens moet intoetsen. Ik vind het superhandig; Hans vind het erg onpersoonlijk. En niet romantisch. Uiteindelijk komt de havenmeester even kijken of het goed gaat. Toch nog even persoonlijke aandacht. De haven is net gerenoveerd en ziet er tiptop uit. De sanitaire ruimte is nieuw en schoon, en heeft zelfs …

Bijna in tapas-land

We zijn in Baskenland, op een steenworp afstand verwijderd van Spanje. We liggen in de Franse haven Hendaye en worden verwelkomd door wuivende palmbomen en hoge bergenaan de horizon. Achter de haven ligt een mooie zeeboulevard met neo-baskische villa’s, daterend uit de 20ste eeuw. Deze badplaats is geliefd onder surfers om de lekkere hoge golven, die op het mooie zandstrand breken.

Het oude centrum ligt tegen een helling, op twee kilometer lopen vanaf de haven. Een mooie wandeling langs de droogvallende baai. Het centrum is levendig met wat winkeltjes en restaurantjes. We gaan na een heerlijke middagdut - even bijslapen - naar het oude centrum en hebbenna onze verhitte zeetocht ontzettend trek in iets hartigs. We komen terecht in een supergezellige pizzeria, waar alleen maar lokale producten gebruikt worden. Onze trek is zo groot, dat we denken makkelijk twee pizza’s op te kunnen, maar na een halve stoppen we allebei. Onze maag is na één nacht doorvaren al gekrompen,…

Mer Agitée

Op dag 6 krijgen we het heuglijke nieuws dat ons pakje in het havenkantoor bezorgd is. Onze oren klapperen en onze mond valt open, nu al! Hans gaat er gelijk heen en komt verhit terug. Niet alleen in Nederland is het warm; hier in de stad is het ook 35 graden. Elke boot heeft zo zijn eigen methode om de zon te slim af te zijn: parasolletjes, doeken, paraplu’s vast in de lier,.. Wij gebruiken een zonnetent, die we aan de reling vastmaken. Wat ook helpt, is niet te veel doen. Gewoon rustig blijven zitten of een terrasje met schaduw opzoeken, en die vinden wij natuurlijk: heerlijk onder een grote boom op een plein, waar het lekker rustig is. Zo zijn we die hete dagen redelijk goed doorgekomen.


Op dag 7 kunnen we eindelijk weer verder. We besluiten tien mijl verder te gaan liggen op het eiland Ile d’Oléron. Dit eiland, en daarna de haven Royan, gebruiken we als springplank naar het zuiden, naar Baskenland. Dit wordt onze eerste lange overtocht van 144 zeemijl. We slaan dus een he…

Waar is ons pakketje?

Om het beeld compleet te maken, zeilen we, voordat we naar La Rochelle gaan, langs Fort Boyard, dat vlak bij het eiland Ile de Aix ligt. Een enorme ovaalvormige, stenen massa van 68 meter lang, 31 meter breed en 20 meter hoog, gebouwd op een zandbank midden in de oceaan. Het heeft aan alle kanten kanonsgaten voor de verdediging tegen de Engelsen. De bouw van dit fort blijkt uiteindelijk een zinloze zaak te zijn geweest, omdat de techniek de bouw ingehaald heeft. Misschien heeft het fort zijn werk gedaan als afschrikmethode. Nu dient het als toeristenmagneet.


Het is een prachtig mooie ochtend om naar La Rochelle te zeilen. We kunnen in de grootste haven ter wereld gaan liggen (4000 ligplaatsen!), maar onze voorkeur gaat toch uit naar de oude stadshaven. Midden in het mooie, sfeervolle centrum van La Rochelle en naast de ferry ’s, die duizenden dagjesmensen meenemen naar Ile de Aix en Fort Boyard, liggen twee steigers voor gastboten.

We hopen snel ons pakketje uit N…

In een filmset

Vroeg in de ochtend verlaten we Ile de Ré, een heerlijk vakantie-eiland, maar dan wel buiten het hoogseizoen, voor ons dan. We waren al wat verder op het wad gaan liggen om zo met de ebstroom naar buiten te zeilen. Het waait behoorlijk en het eerste stuk, met wind en golven tegen, is even doorbijten. We komen maar amper vooruit. 

We varen onder de tolbrug van Ile de Ré door. Daarna hebben we een betere koers en zeilen we prachtig naar het eiland Ile de Aix. Dit is het eiland waar Napoleon vier dagen vastgezeten heeft, voordat hij naar het eiland St. Helena in de zuidelijke Atlantische Oceaan verbannen werd. Hier wachten we op een pakketje uit Nederland, dat verstuurd is naar La Rochelle, een plaats aan de vaste wal tegenover Ile de Aix.


We gaan aan een mooring liggen ten oosten van de steiger, Pointe St. Catherine. Het is een droogvallend gebied met een dik pak slik, waar je tot je knieën inzakt. Dat wordt dus niet wadlopen met laagwater. We blazen onze nieuwe dinghy op. D…

Het wad van Ré

Als ik denk aan Ile de Ré, dan denk ik aan stokrozen. Meer dan 30 jaar geleden hebben we stokrozenzaad van Ile de Ré meegenomen naar huis. En elke zomer genieten we nog steeds van Ile de Ré, maar dan op Schiermonnikoog. 

We liggen bij het plaatsje Ars en Ré in een groot waddengebied. We kregen dit plekje als tip. Het is goed beschut, hoog en droog, diep het gebied in en vlak bij een geul die naar de stads- en buitenhaven voert. We liggen er helemaal alleen. Behalve met laagwater, want dan komen de Fransen weer massaal schelpjes zoeken. Ik hoor ze dan heel vroeg in de morgen langssoppen en zie ze met volle manden weer terugkomen. De bodem is vlak, maar dus wel een beetje soppig. Op nog geen 50 meter van de boot nemen we een privé-trappetje naar boven. Het weggetje erachter brengt ons naar het dorpje. Het is tien minuten lopen langs mooie zoutplantages.


Het eiland is geliefd bij veel mensen. We horen natuurlijk Fransen praten, maar ook Belgen, Engelsen, Duitsers en Nederland…

Frans Ibiza

Na een tochtje over een rommelige zee met weinig wind en klapperende zeilen, komen we aan op het eiland Île d'Yeu. We liggen in de haven Port Joinville. Het is er druk en we krijgen een plek toegewezen diep de haven in. Onze ligplaats is nauw en aan hogerwal, maar een paar stoere Franse mannen van een motorboot trekken ons naar de steiger. Het is warm en door de hoge zeewering om de haven heen, voel ik me net een garnaal in een koekenpan. We liggen naast een klassiek houten bootje uit 1936. De eigenaar komt 's avonds even langs om te vertellen dat we zeer voorzichtig weg moeten varen, omdat het bootje splinterdun is.


Bij aankomst op Île d'Yeu zien we direct een enorme verandering in sfeer: lage witte huizen met gekleurde luiken en oranje dakpannen. Eén haven verder en we zijn in de Mediterranee. Het is even een kleine omschakeling, maar wel leuk. Het eiland zelf is ook heel anders dan alle andere, die wij tot nu toe gezien hebben. Het is hier hip. Ik zie het aan …