Sark
14/ 15 juni
We besluiten om begin van de middag als het water weer wegloopt naar Sark te gaan. Er staat geen wind dus we gaan nu over de Big Russel waar je het water ziet kolken. Het eiland Sark heeft geen haven. Het is een ontzettend ruig gebied met alleen maar open baaien aan de rotskust. Je moet dus de juiste kiezen met de juiste wind. Het is altijd een gok die je neemt, want niets is zo veranderlijk als de wind.
Hans heeft een baai met moorings uitgezocht, want de ketting van ons anker is niet lang genoeg voor deze diepe wateren. Je moet minstens een ankerketting hebben van 50 meter. Die van ons is 30 meter. De baai heet Havre Gosselin en ligt aan de westkant van het eiland. De wind komt uit het N/O. Als we daar aankomen, zijn alle plekken al bezet. Gelukkig zie ik iemand een zwemvest aantrekken en die gaan inderdaad weg. Hebben wij even geluk!
We liggen op een indrukwekkende plek met uitzicht op hoge groene rotsen. De Dinghy hebben we weer opgeborgen omdat 1 kant lek is. Ons rubberbootje loopt heel langzaam leeg. Ik durf de gok wel te nemen om naar de kant te roeien. We pompen de Dinghy weer op en nemen de pomp mee zodat we, als het nodig is, de boot gewoon weer een beetje kunnen opblazen.
We nemen het risico en gaan roeiend naar de kant. Om een hoekje van een rots is een steile ladder die naar een trap leidt. Aan een ring kun je je bootje vast maken. Een man gaf ons de tip om het touw een stukje lager vast te maken, omdat er nog steeds eb staat. Wij doen dit zonder erbij na te denken.
Het is een steile klim omhoog via trappetjes en onverharde paadjes, maar met een geweldig uitzicht. Als we boven aankomen, lopen we naar de village over stoffige, onverharde wegen. Op Sark gaan we 100 jaar terug in de tijd. Er wonen hier 500 mensen en het is 5 x 2,5 kilometer klein.Er zijn hier geen sociale voorzieningen en mensen moeten een deel van opbrengst afstaan aan de Seigneur.
We lopen naar de Harbour aan de oostkant van het eiland. Hier komen ook de boten met dagjesmensen aan. Als we terug lopen, krijgen we een gratis lift omhoog. Er rijden hier tractoren met een open rijtuig erachter. Hiermee worden de toeristen vervoerd. De sfeer is gemoedelijk en iedereen groet elkaar. Zelfs hele jonge kinderen.
We gaan eten in een viersterrenhotel, internet!!! Superlekker plekje bij het zwembad. Als we uitgegeten zijn, vragen we heel brutaal of we brood mee kunnen krijgen. Uiteindelijk lopen we met 2 versgebakken broden naar de boot, gratis!!
Onze dinghy ligt er gelukkig nog, maar als we dichterbij komen zien we dat ons touw onderwater ligt. Voordat ik het in de gaten had, was Hans al in zijn onderbroek tot aan zijn borst in het koude zeewater. Het touw is te diep in het water en we kunnen er niet meer bij. Het water komt nog minstens 3 uur op. Uiteindelijk maken we het touw los van de Dinghy en roeien we terug. Het touw moeten we de volgende ochtend met laagwater weer ophalen.
De avond is zwaar. Doordat de wind is gaan draaien, rollen de golven de baai in. De boot rolt over de golven en ik word er zeeziek van. Ik kruip mijn bedje in.
Na een zeer onrustige nacht bedenken we een plannetje. We gaan naar een andere baai of we gaan Jersey. Geen ontbijt vanmorgen en om 9.00 uur maken we de touwen los en gaan we naar een andere baai Gréve de la Ville. Deze ligt aan de oostkant van Sark. We zien een mooie mooring ver de baai in bij de rotsen. Hier is het een stuk rustiger dan een uur geleden. We maken een lekker ontbijtje en gaan dan weer met de lekke Dinghy naar de kant. We moeten nu de boot helemaal omhoog trekken bij de trap. Er liggen meer, dus dat is misschien wel verstandig.
De wandeling omhoog is super. We zien ons bootje dieper en dieper weg zakken in de baai. We willen naar Little Sark lopen. Het is weer een mooie dag om te wandelen en we gaan later dan normaal. We denken zo de dagjes mensen een beetje te ontlopen. Little Sark is niet zo Little. We maken een mooie wandeling langs de kustlijn, die ruig is. De brug waar we over moeten steken, is zeer indrukwekkend. Het is gebouwd door duizenden krijgsgevangenen die de brug in de oorlog van een nieuw wegdek en een nieuwe fundament voorzagen.
Na onze wandeling nemen we een biertje in een oud hotel. We zitten gezellig te kletsen met de barkeepers. Daarna lopen we terug via ons viersterren hotel (van gisteren) met Wifi.
Als we terugkomen, is het opkomend water. Ik trek alles uit tot op mijn onderbroek omdat ik weet dat het een natte bedoeling gaat worden. We tellen de golven en als het even rustig is schuiven we de Dinghy het water in. De grote keien doen zeer aan mijn voeten. Hans roeit terug en ik zit voorop en voel de golven via mijn kont de boot inrollen. We komen, op een natte kont na, redelijk droog aan.
We zijn weer aardig aan het stuiteren en Hans besluit dat we nu verder de baai uitvaren en dan daar aan een mooring gaan liggen. Dan gaat de boot beter liggen en dat is zo. Later in de nacht wordt het weer onstuimig. We liggen te rollen en alles in de kastjes kletst heen en weer. Slapen zit er niet meer in. Pas laat in de ochtend vallen we in slaap, omdat er een windje staat, waardoor de golven niet meer van de zijkant binnenkomen.
Vrijdag 16 juni
Na thee en yoghurt vertrekken we om 10.30 uur naar Alderney. De planning is om met stil water aan te komen om de beruchte race zo veel mogelijk te vermijden. Het wordt een prachtige tocht. We zeilen vol tuig halve en bij de wind naar Alderney. Er staat een windje 3 en 4 en de zon schijnt. De boot stuurt zichzelf met behulp van de windvaan. We hebben dus de handenvrij voor een dutje, koffie drinken en wacht houden. Het gaat zo snel, dat we onder Alderney in de race met nog steeds stroom mee 10 knopen varen. Bij de aanloop van de haven moeten we nog een paar rotsen ontwijken. Dat lukt gelukkig. Voldaan maken we om 14.00 uur (british summer time) in Braye Harbour vast aan een mooring. Na een lunch en dutje gaan we de wal op naar de pub en restaurant. Morgen blijven we op Alderney. Er wordt geen wind verwacht. Het plan is om ook de dinghy te laten repareren.
P.S. We hebben geen walstroom, omdat we aan moorings liggen en kunnen computers niet opladen, ook heb ik geen netwerk meer op mijn telefoon, dus geen internet. Een omvormer is nog niet aangeschaft aan boord. Dus we kunnen ook geen gebruik maken van de stroom in restaurants. Dit maakt het allemaal wat moeilijker om aan mijn blog te werken.
We besluiten om begin van de middag als het water weer wegloopt naar Sark te gaan. Er staat geen wind dus we gaan nu over de Big Russel waar je het water ziet kolken. Het eiland Sark heeft geen haven. Het is een ontzettend ruig gebied met alleen maar open baaien aan de rotskust. Je moet dus de juiste kiezen met de juiste wind. Het is altijd een gok die je neemt, want niets is zo veranderlijk als de wind.
Hans heeft een baai met moorings uitgezocht, want de ketting van ons anker is niet lang genoeg voor deze diepe wateren. Je moet minstens een ankerketting hebben van 50 meter. Die van ons is 30 meter. De baai heet Havre Gosselin en ligt aan de westkant van het eiland. De wind komt uit het N/O. Als we daar aankomen, zijn alle plekken al bezet. Gelukkig zie ik iemand een zwemvest aantrekken en die gaan inderdaad weg. Hebben wij even geluk!
 |
| Havre Gosselin |
We liggen op een indrukwekkende plek met uitzicht op hoge groene rotsen. De Dinghy hebben we weer opgeborgen omdat 1 kant lek is. Ons rubberbootje loopt heel langzaam leeg. Ik durf de gok wel te nemen om naar de kant te roeien. We pompen de Dinghy weer op en nemen de pomp mee zodat we, als het nodig is, de boot gewoon weer een beetje kunnen opblazen.
We nemen het risico en gaan roeiend naar de kant. Om een hoekje van een rots is een steile ladder die naar een trap leidt. Aan een ring kun je je bootje vast maken. Een man gaf ons de tip om het touw een stukje lager vast te maken, omdat er nog steeds eb staat. Wij doen dit zonder erbij na te denken.
Het is een steile klim omhoog via trappetjes en onverharde paadjes, maar met een geweldig uitzicht. Als we boven aankomen, lopen we naar de village over stoffige, onverharde wegen. Op Sark gaan we 100 jaar terug in de tijd. Er wonen hier 500 mensen en het is 5 x 2,5 kilometer klein.Er zijn hier geen sociale voorzieningen en mensen moeten een deel van opbrengst afstaan aan de Seigneur.
We lopen naar de Harbour aan de oostkant van het eiland. Hier komen ook de boten met dagjesmensen aan. Als we terug lopen, krijgen we een gratis lift omhoog. Er rijden hier tractoren met een open rijtuig erachter. Hiermee worden de toeristen vervoerd. De sfeer is gemoedelijk en iedereen groet elkaar. Zelfs hele jonge kinderen.
Onze dinghy ligt er gelukkig nog, maar als we dichterbij komen zien we dat ons touw onderwater ligt. Voordat ik het in de gaten had, was Hans al in zijn onderbroek tot aan zijn borst in het koude zeewater. Het touw is te diep in het water en we kunnen er niet meer bij. Het water komt nog minstens 3 uur op. Uiteindelijk maken we het touw los van de Dinghy en roeien we terug. Het touw moeten we de volgende ochtend met laagwater weer ophalen.
De avond is zwaar. Doordat de wind is gaan draaien, rollen de golven de baai in. De boot rolt over de golven en ik word er zeeziek van. Ik kruip mijn bedje in.
Na een zeer onrustige nacht bedenken we een plannetje. We gaan naar een andere baai of we gaan Jersey. Geen ontbijt vanmorgen en om 9.00 uur maken we de touwen los en gaan we naar een andere baai Gréve de la Ville. Deze ligt aan de oostkant van Sark. We zien een mooie mooring ver de baai in bij de rotsen. Hier is het een stuk rustiger dan een uur geleden. We maken een lekker ontbijtje en gaan dan weer met de lekke Dinghy naar de kant. We moeten nu de boot helemaal omhoog trekken bij de trap. Er liggen meer, dus dat is misschien wel verstandig.
De wandeling omhoog is super. We zien ons bootje dieper en dieper weg zakken in de baai. We willen naar Little Sark lopen. Het is weer een mooie dag om te wandelen en we gaan later dan normaal. We denken zo de dagjes mensen een beetje te ontlopen. Little Sark is niet zo Little. We maken een mooie wandeling langs de kustlijn, die ruig is. De brug waar we over moeten steken, is zeer indrukwekkend. Het is gebouwd door duizenden krijgsgevangenen die de brug in de oorlog van een nieuw wegdek en een nieuwe fundament voorzagen.
 |
| De brug naar Little Sark |
 |
| Little Sark |
Na onze wandeling nemen we een biertje in een oud hotel. We zitten gezellig te kletsen met de barkeepers. Daarna lopen we terug via ons viersterren hotel (van gisteren) met Wifi.
Als we terugkomen, is het opkomend water. Ik trek alles uit tot op mijn onderbroek omdat ik weet dat het een natte bedoeling gaat worden. We tellen de golven en als het even rustig is schuiven we de Dinghy het water in. De grote keien doen zeer aan mijn voeten. Hans roeit terug en ik zit voorop en voel de golven via mijn kont de boot inrollen. We komen, op een natte kont na, redelijk droog aan.
 |
| Even de Dinghy oppompen |
We zijn weer aardig aan het stuiteren en Hans besluit dat we nu verder de baai uitvaren en dan daar aan een mooring gaan liggen. Dan gaat de boot beter liggen en dat is zo. Later in de nacht wordt het weer onstuimig. We liggen te rollen en alles in de kastjes kletst heen en weer. Slapen zit er niet meer in. Pas laat in de ochtend vallen we in slaap, omdat er een windje staat, waardoor de golven niet meer van de zijkant binnenkomen.
Na thee en yoghurt vertrekken we om 10.30 uur naar Alderney. De planning is om met stil water aan te komen om de beruchte race zo veel mogelijk te vermijden. Het wordt een prachtige tocht. We zeilen vol tuig halve en bij de wind naar Alderney. Er staat een windje 3 en 4 en de zon schijnt. De boot stuurt zichzelf met behulp van de windvaan. We hebben dus de handenvrij voor een dutje, koffie drinken en wacht houden. Het gaat zo snel, dat we onder Alderney in de race met nog steeds stroom mee 10 knopen varen. Bij de aanloop van de haven moeten we nog een paar rotsen ontwijken. Dat lukt gelukkig. Voldaan maken we om 14.00 uur (british summer time) in Braye Harbour vast aan een mooring. Na een lunch en dutje gaan we de wal op naar de pub en restaurant. Morgen blijven we op Alderney. Er wordt geen wind verwacht. Het plan is om ook de dinghy te laten repareren.
P.S. We hebben geen walstroom, omdat we aan moorings liggen en kunnen computers niet opladen, ook heb ik geen netwerk meer op mijn telefoon, dus geen internet. Een omvormer is nog niet aangeschaft aan boord. Dus we kunnen ook geen gebruik maken van de stroom in restaurants. Dit maakt het allemaal wat moeilijker om aan mijn blog te werken.
Reacties
Een reactie posten