Alderney
Donderdag 8 juni
Volgens de weerberichten kunnen we nu naar Alderney zeilen. De wind zou later op de middag aantrekken, maar dan zouden wij al binnen zijn. Het is ongeveer 23 mijl. Wij vertrekken iets eerder dan Bert en Lia, die ook naar Alderney wilden. Hans is meer gefocust op de Race van Alderney dan Bert, waar we met stilstaand water langs willen zeilen.
De stroom in de Race is zo sterk, dat je, als je niet goed oplet, erin wordt gezogen en dan is er geen weg meer terug. Wij vertrekken omstreeks 3 uur voor hoogwater Dover. Langs de kust heb je een beginnende westgaande stroming. Vanaf de westpunt van Cap de la Haque schuif je steeds meer naar het noorden om ruimte te maken voor de Race.
We hijsen het grootzeil en de fok in de voorhaven. Er gaan meer bootjes weg. Ook zij zullen wel verwaaid hebben gelegen. Er gaan een stuk of 3 onze kant op. Altijd leuk om met een paar bootjes te kunnen optrekken. Al gauw merken we dat de wind die we nu hebben niet voorspeld was. Het waait goed hard en rond de kaap staan aardig hoge golven. Door de stroom gaan we knetterhard, soms wel 11 knopen. Dit heeft ons bootje nog nooit meegemaakt. En wij ook niet!
We moeten bij het aanlopen van Alderney goed uitkijken naar een golfbreker die nog 80 meter doorloopt de zee in. Als we de baai naderen, willen we de fok inrollen. Dit geeft opnieuw problemen. Hans krijgt de fok niet goed ingerold en met deze harde wind klappert het alle kanten op. Ik probeer nog met een zeilbandje het zeil vast te binden, maar de schoten zwaaien gevaarlijk alle kanten op en het is niet te doen. We zeilen nog steeds met grootzeil de baai in en laten het zakken als we beschutting hebben, nog steeds met een klapperende fok. Hans loopt naar voren en gaat met zijn volle gewicht aan de fok hangen zodat deze helemaal naar beneden komt. Rust in de tent. Wat een geweld en lawaai.
Tegen half 7 gaan we eten. We eten in een sjiek restaurantje van een Engelse Lady van 85 jaar. We krijgen een tafel met uitzicht op de baai. Als we teruggaan met de taxiboot regent het hard en we worden kletsnat. Morgen gaan we het eiland rond wandelen.
Volgens de weerberichten kunnen we nu naar Alderney zeilen. De wind zou later op de middag aantrekken, maar dan zouden wij al binnen zijn. Het is ongeveer 23 mijl. Wij vertrekken iets eerder dan Bert en Lia, die ook naar Alderney wilden. Hans is meer gefocust op de Race van Alderney dan Bert, waar we met stilstaand water langs willen zeilen.
De stroom in de Race is zo sterk, dat je, als je niet goed oplet, erin wordt gezogen en dan is er geen weg meer terug. Wij vertrekken omstreeks 3 uur voor hoogwater Dover. Langs de kust heb je een beginnende westgaande stroming. Vanaf de westpunt van Cap de la Haque schuif je steeds meer naar het noorden om ruimte te maken voor de Race.
We hijsen het grootzeil en de fok in de voorhaven. Er gaan meer bootjes weg. Ook zij zullen wel verwaaid hebben gelegen. Er gaan een stuk of 3 onze kant op. Altijd leuk om met een paar bootjes te kunnen optrekken. Al gauw merken we dat de wind die we nu hebben niet voorspeld was. Het waait goed hard en rond de kaap staan aardig hoge golven. Door de stroom gaan we knetterhard, soms wel 11 knopen. Dit heeft ons bootje nog nooit meegemaakt. En wij ook niet!
We moeten bij het aanlopen van Alderney goed uitkijken naar een golfbreker die nog 80 meter doorloopt de zee in. Als we de baai naderen, willen we de fok inrollen. Dit geeft opnieuw problemen. Hans krijgt de fok niet goed ingerold en met deze harde wind klappert het alle kanten op. Ik probeer nog met een zeilbandje het zeil vast te binden, maar de schoten zwaaien gevaarlijk alle kanten op en het is niet te doen. We zeilen nog steeds met grootzeil de baai in en laten het zakken als we beschutting hebben, nog steeds met een klapperende fok. Hans loopt naar voren en gaat met zijn volle gewicht aan de fok hangen zodat deze helemaal naar beneden komt. Rust in de tent. Wat een geweld en lawaai.
 |
| We liggen aan een Mooring in Braye Harbour |
Nu moeten we de boot aan een mooring vastleggen. Ik stuur recht op een mooring af en Hans pakt vanaf de zijkant, dit is de laagste punt van de boot, de ring waar de touwen doorheen moeten. Gelukkig gaat dit goed en we liggen vast. We gaan wel aardig heen en weer, maar na zo’n ruig tochtje kan dat ons even niks schelen. De fok ligt nu op het dek en we laten deze daar lekker liggen. Het waait te hard om er nu iets mee te willen doen. Er liggen niet veel bootjes in Alderney. Dat komt zeker door de aanhoudende harde wind. Ook Bert en Lia komen niet.
Tegen 5 uur bellen we een taxibootje, dat ons naar de wal brengt. Leuk om een nieuw eiland te ontdekken. We doen een klein verkennersrondje en gaan dan de kroeg in. We lusten wel een biertje. Hans gaat voorop en je ziet iedereen aan de bar kijken en vooral denken. Wat moeten die vreemden hier. Het zijn vooral vaste stamgasten. Dit is hun tweede huis; zij zijn het meubilair van de kroeg. Ik wilde gelijk bij de deur zitten, maar Hans loopt helemaal door naar achteren. Ik voel me niet gelijk op mijn gemak, maar we vinden een goed plekje bij een raam. We bestellen 2 kleine biertjes. Het zijn voornamelijk bouwvakkers die er zitten en ze drinken allemaal halve liters. Eerst werd er niks gezegd en staarden ze een beetje voor zich uit. Na een uurtje en 2 liters bier verder gaat er iemand praten. Op een gegeven moment kijken we op de klok en we zien dat het nog maar 5 uur is. De klok is een uur terug gegaan, Engelse tijd.
 |
| Taxiboot |
 |
| In het restaurant |
Tegen half 7 gaan we eten. We eten in een sjiek restaurantje van een Engelse Lady van 85 jaar. We krijgen een tafel met uitzicht op de baai. Als we teruggaan met de taxiboot regent het hard en we worden kletsnat. Morgen gaan we het eiland rond wandelen.
Reacties
Een reactie posten