Coast Path

Vrijdag 9 juni

Alderney is een klein eilandje en ligt afgelegen. Hierdoor komen er geen dagjesmensen en zijn de meeste mensen die er komen, zeilers. Alderney is oer-Brits en dat hebben we gisteren vooral in het restaurantje gemerkt. Er wonen 1500 mensen en je kunt het vergelijken met Schiermonnikoog.

We nemen weer een taxibootje naar de wal. We hebben onze wandelschoenen aangetrokken en nemen de Coast road. Dit voetpad loopt langs de hele kust van Alderney en is 15 kilometer lang. We zien veel forten die deels uit de tijd van Napoleon komen en deels uit de Atlantikwall. De bunkers die we zien, komen uit de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers meenden dat de Britten het strategisch gelegen Kanaaleiland wilden veroveren. De route die we lopen, is geweldig en heeft een ruige kuststrook, vergelijkbaar met Schotland. Er bloeien ontzettend veel verschillende bloemen en rotsplanten. We zien hoe ruig de Swinge is met een nauwe doorgang die aan weerskanten wordt afgezet met rotsen. Dit zou een route kunnen zijn naar Guernsey, maar wij nemen de Race. Dit is wel om, maar dit is iets minder ingewikkeld. We zien huizen staan op de mooiste plekken.

Wandelen met mooi uitzicht

Na 5 uur wandelen en klauteren langs smalle paadjes, waar ze wel eens met een knipschaar langs mogen, komen we weer aan in het dorpje. De huizen die hier staan, zijn gemaakt van kasseien en sommige zijn opgeschilderd in pastelkleuren. Hans wilde gelijk weer naar zijn favoriete bar van gisteren om een biertje te drinken. Als we binnenkomen zien we het meubilair weer zitten, iedereen op zijn eigen vaste plek. Maar het is vrijdag en er zijn nu ook veel jonge mensen in de kroeg, zelfs een paar vrouwen. We nemen plaats aan de bar. Hans past zich aan de omgeving aan en neemt een halve liter bier. We komen al snel in gesprek met iemand die op Alderney woont vanwege het gunstige belastingklimaat. De Kanaaleilanden zijn onafhankelijk. 

We krijgen een tip om 3 deuren verder iets te gaan eten. En dat doen we. Als we terug op de boot zijn, is de wind gaan liggen, maar rollen de golven naar binnen. Doordat de wind weggevallen is, hebben de golven meer grip op het bootje en gaan we aardig heen en weer. Zo erg zelfs, dat ik niet meer een stukje kan tikken. Ik word er zeeziek van. Ik kruip lekker mijn bedje in en val al wiegend in slaap. Morgen gaan we verder naar Guernsey via de Race. We zullen rond 11.00 uur vertrekken. 

Als we aankomen op ons nieuwe eiland zal ik mijn stukjes publiceren. Hier op Alderney heb ik geen internetverbinding.