Ria de Arousa

Dansblaar

Voor vertrek zeggen Joop en Hans tegen elkaar, dat ze wel behoefte hebben aan een heerlijk zeildagje. En na een uurtje motoren, komt die gelukkig. De Puff is ook onderweg, zien we op de plotter. Er staat een flinke wind, en zeer wisselend. Steeds passen we de zeilen aan: eerst één rif, dan twee riffen, dan weer voltuig, dan de motor weer aan, de genua inrollen, en weer uit. En zo houden de elementen ons bezig. Na negen uur zeilen komen we aan in Caraminal, een dorpje aan de ria. We gooien ons anker in de baai uit en zijn nog net op tijd voor een cocktail Sundowner aan boord bij de Zeezot. Voldaan van een lange, maar heerlijke zeildag, vallen we allebei in coma. We zijn in één van de mooiste, grootste ria’s van Noord-Spanje en het mooie weer begint. Wat een timing!

Caraminal

Caraminal is een dorp op een schiereiland. Het heeft een mooie, halfronde zandbaai. We liggen redelijk beschut achter de havenpier, waar ook de tonijn-koelboten liggen afgemeerd. Het vissersdorp is van alle gemakken voorzien. Het heeft een enorme supermarkt, bakkers, slagers, restaurantjes, enz. We kunnen de dinghy makkelijk aan de kade kwijt, zodat je met droge en schone voeten aan land kunt. Dat is echt heel prettig. Voor de Puff was dit plekje iets te ver; zij liggen net om het hoekje. We blijven twee nachten liggen en genieten van de rust. Totdat we de volgende ochtend wakker worden en we met ons roer bijna op een verlaten betonblok van een mooring blijken te liggen. We schuiven 100 meter naar voren en gooien ons anker opnieuw uit. Dat ging net goed. Als het laagwater is, wordt er volop naar kokkels gezocht. Niet voor eigen consumptie, maar voor de verkoop. Iedereen met een volle emmer loopt naar het einde van de pier, waar een man met een aantekenboekje en weegschaal alles opschrijft en verrekent. 

De kokkelzoekers. Klik hier voor meer foto's.

Ondertussen overleggen we met de Puff. We besluiten naar Rianxo te gaan om daar te gaan ankeren. We vertrekken vroeg in de middag en halen tegelijk met de Zeezot het anker op. Er staat een heerlijk windje. We kruisen samen verder de ria in. Hiervan krijgen wij altijd zo'n wedstrijdgevoel, zonder dat de andere boot dit weet. Het is weekend en er liggen veel mensen op het strand te zonnen. Het water is steenkoud, zo rond de 14 graden. Elke keer spring ik er weer in met mijn tanden op elkaar en, bij het voelen van het koude water, een enorme brul. Als Puff er dan ook bij is komen liggen, spreken we een barbecue af op het strand. Iedereen neemt iets mee. Het wordt een gezellige boel en na zonsondergang ruimen we de boel op en gaan we terug naar de boot. 

Behalve wij, Ingrid van de Puff en ik. Wij hebben nog wel even zin in een feestje. In de hele ria is het feest dit weekend. Met knalvuurwerk en kermis. Vanavond staat hier in Rianxo een Spaanse DJ op het dorpsplein. Daar moeten we bij zijn. Ingrid haalt mij op met de dinghy en we scheuren naar het strand. Daar aangekomen, moeten we de dinghy minstens 100 meter over het strand sleuren om deze aan een paal te kunnen bevestigen. We tillen ons een breuk. Gelukkig kunnen we onze voeten schoonmaken bij een douche en komen we netjes aan op het feest. De muziek is niet echt goed, maar dansbaar. Ik kreeg zelfs een dansblaar van mijn Jesus-nikes. We hebben het samen tot 3.00 uur volgehouden en vonden het toen wel genoeg. Met enige tegenzin lopen we terug naar het strand en naar de dinghy, die niet te tillen is. Het is pikkedonker en we zien alleen de toplichten van onze bootjes. Onze kapiteins liggen al op één oor en als ik erbij ga liggen, hoor ik tot ver in de ochtend eindelijk goede muziek. Er is beeldmateriaal, maar niet voor de blog!

Strandbarbecue. Op de achtergrond onze boten.

De Zeezot gaat de volgende ochtend verder. Wij weten het nog niet en gaan met de dinghy naar de Puff toe om te overleggen wat zij gaan doen. De wind speelt een belangrijke rol in alle beslissingen. We pakken een kladblokje om een schema te maken tot aan Marokko. Wetend dat dit eigenlijk geen zin heeft, omdat het weer toch steeds verandert. Er staat wel een windje deze morgen en wij besluiten ook om te gaan. In 20 minuten kunnen wij vertrekken. Dit houdt in: beddengoed naar binnen, buitenboordmotor van de dinghy afhalen, dinghy op het dek takelen, huikje van grootzeil, grootzeil klaarmaken voor zeilen, apparatuur aanzetten, ramen dicht, motor starten en anker omhoog. Maar al gauw valt de wind weer weg en dobberen we weer. Motor maar weer aan. We zigzaggen langs mosselvlotten die hier volop liggen. We gaan naar een zijtak van de ria, vlakbij Illa da Toxa, de Zeezot achterna. Als wij aankomen, liggen zij er al. Het is een supermooi plekje met zeer helder water, maar er staat wel een enorme stroom. Dus lekker veel ankerketting uitgooien. Voor we goed en wel klaar zijn, staat de Zeezot alweer klaar om ons voor een welkomstborrel op te halen. 

De volgende ochtend gaan we naar Pedras Negras en verlaten wij ria de Arousa. Deze ankerplek is een tip van zeilvrienden van de Puff. De Puff, die ergens anders heeft gelegen, is al vroeg vertrokken en zij liggen er al, als wij aankomen. Het is supermooi weer en het strand ligt weer vol met mensen. Wij gaan met ons allen naar de kant voor een versnapering en om te proosten op het goede leven.