Rivier L'Odet

Mis de mis niet!

Na een mooie droom op Iles de Glenan varen we naar de rivier L’Odet. Het is altijd weer heerlijk om, voor de afwisseling, een rivier op te varen. Het geeft een knus gevoel; het weidse is weg. We zien alleen nog maar het groen van de bomen en horen de vogels zingen. De stroom helpt ons naar binnen. We zeilen vijf mijl slingerend door, totdat we een mooi rustig plekje in een zijtak van de rivier gevonden hebben. We pikken nog net het laatste avondzonnetje mee. Zo stil als we nu liggen, is zeldzaam. We horen alleen de vogels hun laatste avondlied zingen.


Na een heerlijke nacht worden we de volgende ochtend wakker door de vroege vogels. Een heerlijk geluid, heel anders dan op zee. Ik zie vlak bij de boot een ijsvogeltje op een dode boom zitten. Om de zoveel tijd duikt ze het water in om een visje te vangen: te snel en te klein voor de fotocamera. Een bever blijft wel poseren.


Geen ijsvogel, helaas

Het is zondag en we willen eigenlijk wel doorvaren naar Quimper: één van de grotere steden van Bretagne. We varen verder de rivier op en vinden een kade waar we de boot (illegaal) afmeren. Hans durft het wel aan om de boot daar alleen achter te laten. Het is een verlaten stuk industrieterrein. Een vervallen gebouw beklad met graffiti wijst erop dat dit vergeten grond is. We lopen 45 minuten langs de rivier en door het bos om in het stadje te komen. Een mooie wandeling. De vaste brug voor de stad verspert helaas de weg om door te varen.

Het stadje Quimper met de kathedraal. Klik hier voor meer foto's.

Quimper is een oude, gezellige stad met een hoofdrol voor de kathedraal, de Saint-Corentin. Drie eeuwen lang hebben ze hier aan gebouwd en de twee spitstorens steken 76 meter boven de stad uit. Het is een pronkstuk van de gotische kunst. De smalle straatjes leiden ons door de stad en we zien prachtige middeleeuwse huizen. De paar pleintjes met hun volle terrassen stralen een en al gezelligheid uit.

We ploffen neer op het grootste plein met zicht op de kathedraal. Een paar minuten later is ons uitzicht moules. We zitten heerlijk te smullen en beoordelen de voorbijgangers. Een non, een monnik, een gezin in zondagskleding. Wat is er aan de hand? Er schijnt om 15.30 uur een mis te beginnen. En niet zomaar een mis, maar een hoogmis waarbij ze een nieuwe priester inwijden. Om een beetje cultuur op te snuiven, willen we de mis niet missen en eten we een beetje door. We zien mensen zich haasten. 


Wanneer we naar binnen lopen, horen we mooie muziek. De kathedraal is hutje mutje vol, 800 mensen, even snel geteld. Alle priesters van heel Finisterre zijn aanwezig. Wij blijven een beetje bij de uitgang staan, voor als ik het niet meer volhou. De plaats achter in de kerk blijkt ook voor vaders te zijn, die hun kinderen proberen stil te houden tijdens de 2,5 uur durende dienst. Dat blijkt nogal een opgave te zijn. Ik versta er natuurlijk helemaal niks van, maar ik kijk met verwondering om me heen naar wat er allemaal gebeurt. En heb daar zo mijn eigen ideeën bij. Prachtige zang onder begeleiding van orgel en blaasinstrumenten. De nieuwe priester heet Cyriaque des Déserts, ingenieur in zijn vorige leven! Houd hem in de gaten, wie weet is dit de nieuwe paus. Buiten de kerk bespelen lokale jongeren, gekleed in padvinderskostuum, na afloop van de indrukwekkende dienst de Bretons-Keltische doedelzak. Naar goed katholiek gebruik nemen wij na afloop van de mis een biertje op het terras.

Illegale ligplek vlak voor de stad 

We hebben geen bekeuring gehad en ze hebben de boot ook niet aan de ketting gelegd. We kunnen weer terug de rivier op om daar 's avonds voor anker te gaan. We liggen nu op een open stuk, helemaal alleen. We genieten van de zonsondergang en de visdiefjes die in groepjes visjes uit het water pikken.

De volgende ochtend tuffen we op de motor de rivier af naar Port Sainte Marine aan stuurboordkant, vlak bij de monding waar de rivier de Atlantische Oceaan in stroomt. Het is een pittoresk haventje midden in het mekka van het zeilgebeuren en met de grote haven Bénodet aan bakboordkant. Er is hier één gastenkade en er is net een plekje voor ons vrij. Dit lieve haventje heeft een klein strandje met eromheen leuke, gezellige restaurantjes, een enorme oude eikenboom die heerlijk schaduw geeft, en een 14e-eeuws kerkje. Je kunt met een pontje naar de andere kant van de rivier.

Wij hebben er geweldig gewandeld. Er loopt een kustpad naar Ile Tudy met een enorm strand van drie kilometer lang.


Port Sainte Marine. Klik hier voor meer foto's. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ons plan

De trossen zijn los!

Retteketet neemt sabbatical