Naar Suriname

See you on the other side!

Het inklaren is zo gepiept. In een klein kantoortje met drie enorme bureaus en een wirwar van computersnoeren, gaat Hans achter een bureau zitten om de papieren in te vullen. Het kantoor is leeg; er hangt niks aan de muren en de gordijnen zijn dicht om het zonlicht tegen te houden. De man in uniform doet net of hij het heel druk heeft. Ik moet steeds naar hem kijken en hij kijkt ook steeds - onderzoekend - naar mij. Het is een andere cultuur en dat is buiten de hekken van de marina direct te merken. De goedlachse, donkere mannen staan je al op te wachten en wij zijn de prooi.

Hans hijst het gele vlaggetje voor het inklaren 

De harde wind houdt aan. Alle boten schommelen heen en weer en tegen elkaar aan. De stootwillen zorgen ervoor, dat we niet tegen elkaar aan botsen. We liggen met de punt aan een mooring vast en met de achterkant tegen de steiger aan. We hebben nog nooit zo woest gelegen in een haven. Sommige boten zien valwinden van 50 knopen op de windmeter staan. De lange steigers waaraan we liggen, schommelen en wiebelen enorm, zodat we ons met onze zeebenen soms goed schrap moeten zetten om niet in het water te vallen. Wij zijn de enige Nederlandse boot in de haven. Er ligt een catamaran die wij kennen uit Rabat. Verder valt het ons op, dat het vooral jonge zeilers en avonturiers zijn die de oversteek gaan maken. De groep bestaat uit verschillende opstappers, die elkaar tijdens de reis hebben leren kennen. Op de prikborden in de haven hangen briefjes met daarop de tekst: “Do you need een experienced sailer to cross?” Wij zijn bijna de enige boot met twee bemanningsleden. 

De romantiek van een echt ouderwetse zeemansbar is tegenwoordig wel over. Ze zijn zeldzaam en je komt ze maar sporadisch tegen. Tijdens onze trip hebben we er een paar gevonden: in Alderney, Ile de Sein en in Las Palmas Gran Canaria. De bar is een onderschikt woord geworden. Wifi is waar iedereen nu voor komt. Niet voor de stoere verhalen op zee. Bij de marina is een drijvende bar, de Floating Bar, en daar is gratis wifi. Iedereen zit daar met een mobiele telefoon in zijn/haar handen of achter een laptop. Je zou het ook 'Floating Office' kunnen noemen. Wij zijn net zo onromantisch. Soms is onze eerste vraag: "Do you have wifi?"

De beroemde zangeres, Cesária Evora. Klik hier voor meer foto's.

Kaapverdië is een archipel van tien middelgrote eilanden. Ze liggen eenzaam in de Atlantische Oceaan en zijn voor veel zeilers de laatste springplank naar de overkant. De eilanden zijn verdeeld in twee groepen: de bovenwindse en benedenwindse eilanden. Dit onderscheid komt voort uit de trans-Atlantische zeilvaart en heeft betrekking op de ligging van de eilanden en de overheersende passaatwinden. Veel zeilboten doen daarom Mindelo, de enige haven in dit gebied, nog aan om groenten en fruit in te slaan. De eilanden waren niet zo lang geleden nog één van de armste landen van Afrika, totdat ze ontdekt werden door toeristen. Sâo Vicente, het eiland waar wij nu zijn, is niet één van de mooiste. Het is hier droog en kaal. Omdat het eiland een luchthaven heeft, wordt het gebruikt als toegangspoort tot andere eilanden. De hoofdstad Mindelo is met 70.000 inwoners de tweede stad van de Kaapverdische eilanden. Hier vind je het echte stadsleven en 's avonds klinkt uit elk café en restaurant muziek tot in de late uurtjes. De Kaapverdianen zijn vriendelijk, goedlachs en heel behulpzaam. Dat danken ze aan de perfecte mix van de Afrikaanse en Portugese cultuur. Zelfs de zwerfhonden hier hebben deze genen meegekregen. Ze huppelen de hele dag kwispelend achter je aan of liggen heerlijk in de zon te slapen. Er zijn twee dingen die ons opvallen. Zo is het leven hier best duur, omdat ze in cafés en supermarkten Westerse prijzen hanteren. Verder zien we overal bewaking, op elke hoek van de straat, supermarkt, café of zelfs een ijsjestent. Zou dat zijn om de toeristen een veilig gevoel te geven, of is er echt criminele activiteit? Dat zou natuurlijk kunnen, want er heerst, ondanks de vele toeristen, nog steeds veel armoede.

Ik zou je zo mee willen nemen...

Goed kijken!

Wij gaan ook de toerist uithangen en nemen de veerdienst naar Sao Antāo. Of gaan we naar Oost-Vlieland? Je oog moet er maar net op vallen, maar de wit geschilderde letters op de boot zijn nog altijd leesbaar. Na een uurtje varen, stappen we af en nemen we een taxi. Ons resort ligt in de groene vallei Paúl, in het noordwesten van het eiland. Tegen de steile helling en bergriggels wonen mensen die op de beschikbare grond van alles verbouwen. We zien aangelegde terrassen en een ingenieus watersysteem. Hierdoor is alles weelderig groen. Het is het paradijs op aarde. Tijdens onze wandeling over kleine bergpaadjes, langs afgelegen huizen, zien we pakezeltjes. De oude mensen die hier wonen, zijn nieuwsgierig en openhartig. We zwaaien naar iedereen. Een goed gesprekje zit er door de taalbarrière helaas niet in. De vallei staat bekend om de goede grogue, het nationale drankje van Kaapverdië, dat van suikerriet gemaakt wordt. Dit is dan ook de meest verbouwde groente. Op verschillende plekken zijn kleine stokerijtjes waar je kunt kijken en proeven. We maken een stevige wandeling van 6,5 uur naar de krater. Na twee nachten zit het erop. Met spierpijn in onze kuiten gaan we terug naar Mindelo en gaan we ons en de boot verder voorbereiden op de lange overtocht naar Suriname.

Hoe jong zullen deze dames zijn?

Op een buitenmarkt halen we verse groenten en fruit gehaald. Een hele belevenis! Ik vind het best moeilijk om lekkere, verse groenten te vinden, maar nu ben ik natuurlijk ook verwend en niks gewend. Ik besluit het gekochte fruit en de groenten niet af te spoelen en in kratjes te bewaren. Alles ligt nu netjes naast elkaar en stevig ingestopt, zodat het niet kan rollen als de boot rolt. Nu maar zien of ik alles goed kan houden. 

Op onze laatste avond hier eten we onze buiken rond, samen met Renee en Henk die we op Sao Antāo hebben leren kennen. Zondag gooien we de trossen los en geven we ons letterlijk aan de oceaan over. Elke dag schrijven we een stukje op ons blog en laten we weten hoe het met ons gaat. See you on the other side!

De groentemarkt. Klik hier voor meer foto's.