Camaret

Het voelt alsof Sinterklaas komt!

We kunnen een mooi plekje krijgen, helemaal vooraan in de stadshaven van Camaret. Mijn ouders hebben boven op de heuvel een appartementje met havenzicht gehuurd. Eind deze middag komen ze aan 
met een auto vol proviand en de beruchte Hollandse gasfles. Het voelt alsof Sinterklaas aankomt! Ze blijven vier nachten en gaan dan langzaam, gedeeltelijk via onze zeilroute, weer terug.

Camaret ligt op de uiterste westpunt van het schiereiland Crozon. Het kleurige havenstadje ligt achter hoge krijtrotsen verstopt. Als we aan komen zeilen, zien we het eerst niet eens. We liggen er in alle winden goed beschut. Achter de drukke, gezellige stadskade bevinden zich verschillende ateliers; hier hebben kunstenaars zich verzameld. De straten zien er origineel uit. Het is authentiek en dat voel je. De scheepswrakken, die al heel lang liggen te verteren vlak bij een kerkje bij de haven, zijn fotogeniek en een attractie geworden. 

Scheepswrakken in de stadshaven. Klik hier voor meer foto's.

De grote beschutte baai van Camaret. Klik hier voor meer foto's.

Elke morgen gaan we gezellig ontbijten in het appartementje van Harm en Agnes. Harm haalt dan heerlijke croissantjes, chocoladebroodjes en stokbrood. Tijdens het ontbijt bespreken we wat we die dag gaan doen. Al snel komen we uit op een route naar (een) vuurtoren(s). Voor Harm is Bretagne het paradijs op aarde. Hij is vuurtorenspotter en wil eigenlijk alles zien, maar dat is in Bretagne nogal een klus. De ene vuurtoren is nog spectaculairder en beruchter dan de ander. Een Franse fotograaf, 
Jean Guichard, staat het meest bekend om zijn explosieve 'Golf'-foto van een vuurtoren in de storm voor de Bretonse kust in Frankrijk. Het verhaal erachter is dat de vuurtorenwachter een helikopter hoort en gered hoopt te worden. Als hij naar buiten komt, nadert een enorme golf de vuurtoren en kan hij nog net op tijd de deur dichttrekken. We rijden in drie dagen bijna 300 kilometer om de mooiste fotoshots te maken, en boeken en ansichtkaarten van vuurtorens te kopen. In totaal zien wij zeven officiële vuurtorens op de mooiste plekken aan de kust. 

De Creac’h 
We nemen vanaf Camaret een ferry naar Ouessant. Dit is een eilandengroep 30 kilometer in zee. Er zijn er maar drie bewoond: Ouessant, Molene en Sein. De drie eilanden vormen een buffer voor de kust. Agnes neemt een Primatourtje voor het geval dát... De boot zit aardig vol en er liggen spuugzakjes klaar. Het kan er dus ruig aan toe gaan. Harm en ik gaan buiten op het dek zitten. Het lijkt een redelijk rustig overtochtje te worden, totdat we de beschutting van de kust achter ons laten. We zien witte kopjes op de golven, wat meestal niet veel goeds belooft. En inderdaad, de kapitein roept om dat we allemaal moeten blijven zitten. Er staat een enorme swell door de wind van de afgelopen dagen. De bemanning staat tot onze beschikking. Zeker om kotszakjes uit te delen...

De huizen staan verspreid over het eiland

Harm en ik zitten redelijk beschut op een houten bank achter de stuurhut. Wij kijken naar achteren; de andere mensen kijken naar voren, naar ons dus. We zien vele ernstige gezichten en iedereen moet zich stevig vasthouden om niet gelanceerd te worden. De boot stuitert over de golven en de mensen die aan de zijkant zitten, worden getroffen door golven zeewater. We maken af en toe een grapje, allemaal even lachen, als we een foto nemen. Ook maken Harm en ik ons zorgen over de benedenzitters, met name over Agnes. Zou ze wel weer terug willen? De tocht duurt 90 minuten en als we uitstappen zien we veel bleke neusjes. Agnes en Hans hebben het goed doorstaan.

Vuurtoren Creac'h aan de westkant van het eiland. Klik hier voor meer foto's.

We nemen een bus naar het dorpje en beginnen daar aan onze wandeling. Het eiland is zeven kilometer lang en vrij plat. Er wonen 200 mensen verspreid over het eiland. De stenen huizen zijn eenvoudig, maar hebben stuk voor stuk een geweldig uitzicht. De tuinen zijn prachtig en met hoge stenen muurtjes beschermd. De kust is grillig, hoog en ruig. De vuurtoren, Creac’h, staat aan de westkant van het eiland, waar ook een museum staat. Helaas mogen we de vuurtoren niet beklimmen. Om kwart voor vijf staat iedereen weer midden in het dorpje om opgepikt te worden door de bus, die ons naar de boot terugbrengt. De terugreis verloopt rustig en iedereen valt in slaap. Niet omdat dit een vermoeiende dag was, maar van de Primatour die iedereen geslikt heeft tegen zeeziekte, denk ik.

De Eckmühl 

In de punt van Cornouaille staat de vuurtoren 'De Eckmühl'. Het is een legendarische vuurtoren met een hoogte van 56 meter. Deze moet bescherming bieden tegen de gevaarlijke kuststrook en de rotsen midden op zee. Als we binnenkomen, vallen de schoonheid en luxe ons gelijk op. De wandtegeltjes zijn gemaakt van Opaline, een ondoorzichtige glassoort die lichtblauw opschijnt. Ze zijn speciaal op maat gemaakt voor de ronding van de toren. De enorme wenteltrap met de gepolijste, bronzen trapleuning lijkt op een schelp en brengt ons naar boven. Je wordt er bijna duizelig van. Soms even stoppen en op adem komen en dan weer door. Het zijn in totaal 290 treden. Als we boven op het terras aankomen, voelen we de koude wind om onze oren. Heerlijk even wat verkoeling. Het uitzicht over de Audierne-baai is fantastisch. Even zwaaien naar Agnes die beneden staat en dan weer afdalen. Dat gaat een keer zo snel. Deze vuurtoren dankt haar schoonheid en luxe aan een man van adel. Hij wilde graag dat de vuurtoren naar zijn vader werd genoemd, de prins van Eckmühl. Het redden van mensen was waar hij voor stond en de vuurtoren dus ook. Als we naar buiten gaan, kijken we nog even achterom naar de mooie houten, versierde deur. 


De schelpvormige wenteltrap. Klik hier voor meer foto's.

Als souvenir heeft Harm kaarten van onze eigen mooie vuurtoren op Schiermonnikoog meegenomen. De kaarten worden altijd hartelijk in ontvangst genomen. Net als Harm zijn verhaal! We hebben veel gezien, gewandeld, gegeten, gedronken en gereden. Na vier nachten, drie hele gezellige dagen en zeven officiële vuurtorens (Kereon, Jument, Nividic, Creac’h, Stiff, Vielle en Eckmuhl) gaan we ieder weer onze eigen weg. 

Harm, de vuurtorenspotter 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ons plan

De trossen zijn los!

Retteketet neemt sabbatical