Ayamonte

Timing is alles

Het begint herfstig te worden in de Algarve. Logisch, want het is alweer half november. 
Vooral de ochtenden en avonden worden wat killer. Langzaamaan haal ik wat winterkleding onder het bed vandaan, die ik daar een paar maanden geleden heb opgeborgen. We moeten maar snel verder naar het zuiden. Onze eerste stop wordt Marokko, onze eerste echte ervaring buiten Europa. We hebben er gemengde gevoelens bij; we horen er zoveel verschillende verhalen over. Maar we kunnen pas oordelen, als we er zelf geweest zijn. Dus op naar Marokko!

Elke dag kijken we naar de site van Windy, maar daar worden we niet echt blij van. We zien depressies bij Spanje die voor een hoge swell (deining) zorgen langs de kust van Marokko, sneeuw in Noord-Spanje en tien meter hoge golven bij La Corūna. De haven van Rabat is alleen binnen te varen zonder swell, omdat de ingang erg ondiep is door de 'wandelende' zandbanken voor de haven. Bij aankomst moeten we via de marifoon de haven oproepen, waarna een loodsbootje ons naar binnen zal brengen. Timing is dus alles.


Zonsondergang bij Culatra

We doen een visiterondje. Na ons vertrek uit de modder ankeren we naast de Puff, die al een tijdje 
bij Culatra ligt. We hebben elkaar vijf weken niet gezien en moeten nodig weer even bijkletsen en onze volgende stappen overwegen. Ik maak vegetarische curry en het wordt weer als vanouds gezellig aan boord. De Puff wil nog wat langer bij Culatra blijven. Dat snappen wij helemaal; dit is misschien wel het mooiste gebied van de Algarve. 

Wij varen verder naar de Zeezot, die in de haven van Ayamonte (Spanje) ligt. Albertien is weer aan boord gekomen (na even naar huis te zijn geweest) en het is gezellig om ze weer samen te zien. Joop en Albertien, zeer ervaren zeezeilers, worden onze walkapiteins tijdens grotere overtochten. Een walkapitein kijkt mee naar het weer en helpt bij het kiezen van de veiligste route. Dit geeft een veilig gevoel, hoewel we het toch zelf moeten doen.

Joop en Albertien, onze walkapiteins 

Ayamonte ligt aan de rivier De Guadiana, een grote rivier tussen Spanje en Portugal. Dat we weer in Spanje zijn, is weer even omschakelen: qua tijd (de klok één uur vooruit), siësta en type mensen. Ik vind Spanjaarden een stuk stugger dan de vriendelijke Portugezen. Dit stadje leeft wel; tegen de avond komt iedereen naar buiten en zijn de pleinen gezellig vol. Vanuit Ayamonte is het twee nachten doorvaren naar Rabat.


Inmiddels ligt de Puff naast ons in de haven. Samen maken we plannen voor de oversteek. Het is veiliger en leuker om straks samen aan te komen in Marokko. Voor nu moeten we de boel in orde maken. Moeten we de drank verstoppen, weggooien of een steigerborrel organiseren? Melden we ons 
via een mailtje aan bij de haven van Rabat? Wat ga ik, gezien het geloof, aantrekken: een lange broek, lange mouwen? Gaan we sigaretten en drank inslaan voor je-weet-wel? En Sam, de hond van de Puff, moet een bewijs van goede gezondheid hebben. 

Op het plein in Ayamonte. Klik hier voor meer foto's.

Er is een groepsapp gemaakt: Sailing to Marokko. Of, om in zeiltermen te blijven, een 'netje'. Er zijn nog drie andere boten die willen vertrekken; zij liggen bij Culatra. We wisselen onze ideeën uit en krijgen tips van boten die er net zijn geweest. Best handig, zo’n 'netje'. 


Zaterdagochtend: terwijl wij in ons ontbijttentje zitten en ik aan mijn blog werk, is de Puff vroeg in de ochtend - bij zes graden - vertrokken. Wij gaan laat in de middag. We vertrekken op verschillende tijden door het verschil in snelheid en diepgang van onze boten. Het wordt één van onze spannendste overtochten, omdat het weer zeer wisselvallig is en de deining bij de haven van Rabat niet meer dan twee meter hoog mag zijn. Anders laten ze ons niet toe. We moeten dus een plan B hebben: 30 mijl tegen de wind in doorvaren naar een andere haven of buiten de haven wachten. Beide opties zijn niet ideaal. Het weergaatje is piepklein, maar we moeten deze kans pakken. Later deze week komt er weer een lagedrukgebied aan. 

Overleg met de Puff. Klik hier voor een filmpje.

We krijgen een tekstberichtje van de Puff. Zij hebben, net als wij, onderweg gebeld naar de haven van Rabat. Blijkbaar moeten we ook kijken naar de interval van de golven die de haven binnenrollen. Wij zullen vanmiddag nog een keer goed kijken naar Windy en onze plannen heroverwegen. Misschien vertrekken we nog iets later, zodat we dinsdag aankomen. Het nadeel hiervan is dat er dan een volgend lagedrukgebied vlak achter ons zit.

Tot ziens in Marokko!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ons plan

De trossen zijn los!

Retteketet neemt sabbatical