Merde !

Stront aan de knikker 

We verlaten het leuke eiland Ile de Brehat en gaan op weg naar Ploumanach. We moeten de zee op om de ondieptes te omzeilen. Dit was geen aangename start van de tocht. De golven waren zo hoog, dat de schroef uit het water kwam. Ik kreeg er tintelingen van in mijn buik; net als op een kermisattractie, maar nu gratis. Als we goed ver van de kust zijn in dieper water, worden de golven minder hoog en maken we een overstag.

De aanloop van Ploumanach is uitdagend. En wordt in onze pilot zo aangegeven: 
'Start from a position 0.5 Mijl N of the entrance (waypoint 116). You should be close enough to see the first channel marks inside and Mean Ruz (toren) it ho bearing 140 gr. Make good 180 gr.  Note that this line passes less than 200 Mijl W of drying rocks 250 Mijl NW of Mean Ruz (toren)' 

De aanloop van Ploumanach

Wij komen met laagwater aan en moeten wachten aan een mooring tot het water diep genoeg is om de baai in te varen. We krijgen even mooi de tijd om rond te kijken. We zijn in een prehistorische wereld terechtgekomen. De rosékleurige granietrotsen zijn groot, sommige wel meer dan 20 meter, en in de loop van de tijd helemaal rond afgesleten. Ze liggen boven op elkaar gestapeld en bieden op sommige plekken voor wandelaars een fantastisch uitzicht.

Als we de baai van Ploumanach in kunnen, weet je even niet wat je moet doen. Het is onoverzichtelijk: overal kleine bootjes aan witte ronde drijvende ballen die aan lange lijnen zijn geregen. Maar als we dichterbij komen, zien we een patroon en blijkt het gemakkelijk te zijn. De lange lijnen maken rechte banen. We maken de boot eerst voor vast en daarna achter. In het midden tegen de boot liggen nog eens drie ballen, dus er kan aan de andere kant ook een boot gaan liggen. Het is dus een drijvende kade met stoten. Best handig met rustig weer!

De baai

We pompen de dinghy weer op om naar de kade te roeien. Het is bijna tijd om de Franse keuken maar weer eens te proeven. Franse mensen lunchen heel vroeg en lang. De lunch begint om 11.00 uur 's morgens en meestal zie je fruits du mer op het bord. Natuurlijk moeten visjes en schelpjes zwemmen. Daarom ook altijd een fles wijn, of twee. De lunch stopt om 14.00 uur. Dan gaan de meeste restaurants dicht en pas weer om 19.00 uur open. Wij moeten nog even wennen aan dit ritme. Het dorp stikt van de wandelaars. Herkenbaar aan de bergschoenen, de kleding en de wandelstokken. Dat komt omdat hier een bekende wandelroute begint die langs de kust loopt, Sentiers Des Douniers. Die wij ook zeker gaan doen.

De baai is lekker beschut en we hebben heerlijk geslapen. Goed genoeg voor een mooie kustwandeling. We trekken onze wandelkleding aan, anders vallen we zo op, en beginnen met een warming-up: roeien naar de kade. We leggen onze dinghy bij de locale dinghies en gaan nietsvermoedend aan onze tocht beginnen. Het is druk, veel te druk. Soms lijkt het wel of we in een rouwstoet lopen, die heel langzaam vooruit gaat. Als we de kleppende Fransen voorbij lopen, krijgen we weer een beetje horizon te zien en dat is echt genieten. Het pad is mooi aangelegd en je kunt kriskras langs de indrukwekkende oeroude rotsen lopen of erop klimmen. De uitzichten zijn adembenemend mooi.

Wandel kustpad, GR34. Meer foto's zien!

Als wij aankomen in het nabij gelegen kustplaatsje Perros-Guirec zijn we verrast door de drukte en het mooie strand. Wij lopen nog even, een bult omhoog, door naar het centrum. Dat heel gezellig is met allemaal winkelende mensen en terraszitters die van de zon genieten.

We hebben even getwijfeld of we met de bus terug zouden gaan, maar we hebben toch gekozen voor het mooie uitzicht. Maar nu van de andere kant gezien. Het is al laat als we in Ploumanach aankomen. Tot onze schrik is onze dinghy aangereden en ligt deze er hulpeloos bij. Eén helft is plat en de metalen roeistok is gebroken. Gelukkig kunnen we een lift krijgen van drie jongens, die met pa zijn motorboot gaan picknicken. Hoe hadden we anders terug gemoeten? Een beetje ontdaan van dit gebeuren ruimen we de gewonde dinghy op en nemen we een kop thee. We bedenken een plan…..morgen gaan we naar Roscoff. Dit is een grote Marina waar ze onze dinghy misschien kunnen repareren.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ons plan

De trossen zijn los!

Retteketet neemt sabbatical