Droogvallen

Expeditie naar Ile de Brehat

We zijn aan een mooring gaan liggen in de baai La Corderie bij Ile de Brehat, die droogvallend is. Best spannend voor het eerst in een onbekende omgeving. Het wordt daarom ook aangeraden om eerst met laagwater op verkennen te gaan. We varen met afgaand water door een smalle geul die vanaf zee landinwaarts gaat. Hoge granieten rotsen steken boven het water uit. We blijven eerst de hele ochtend buiten de baai aan een mooring wachten tot er genoeg water staat, zodat we verder kunnen varen. We turen met onze verrekijker naar de baai. Het is laagwater en er liggen een heleboel kleine locale bootjes aan de rand. Verder 3 iets grotere zeilboten, maar bij lang en regelmatig kijken door de verrekijker, zijn die onbemand.

Na een paar uur wachten is het water al met 3 meter gestegen en maken we ons los van de mooring. We hebben onze positie: 100 graden achter de laatste boot en bakboord van de tweede boot. Als er eenmaal water in de hele baai staat is die gelijk 10 X groter dan we hadden gedacht. Er is ruimte genoeg en er is een goede mooring vrij. In het hoogseizoen schijnt de baai te klein te zijn voor alle bootjes. 



De baai van Ile de Brehat. Meer foto's zien!


Wij halen onze dinghy van stal en pompen hem op. Ik trek voor de zekerheid toch mijn regenbroek aan en ik doe alles even in waterdichte zakjes. Dit wordt onze eerste expeditie met de dinghy, altijd weer even wiebelig enzo. De landing aan het strand ging niet helemaal soepel. Omdat we zo zwaar zijn geworden, zitten we vrij snel aan de grond. We klauteren via een andere boot met een reuzesprong op een drekkig stuk strand. Oké, voor de volgende keer slippers meenemen en een handdoek om je voeten schoon te maken. Was ik even vergeten. De dinghy heeft wieltjes gekregen en dat is superhandig. Vroeger moesten we dat zware dingen naar het droge zien te trekken.

Het is supermooi weer en er lopen heel veel toeristen rond. Die worden hier allemaal met een ferry uit Paimpol overgezet. Ile de Brehat heeft een subtropisch klimaat waardoor er enorm veel mooie bloemen en planten kunnen groeien. Ze noemen dit ook wel het bloemeneiland. Het eiland is in tweeën gedeeld.

Het zuidelijke stuk is het meest ontwikkeld. Je loopt door kleine, smalle steegjes begroeid met allerlei muurbloemen. De huizen zijn allemaal gebouwd van granietstenen en gaan op in de natuur. De tuinen zijn allemaal mooi aangelegd en perfect onderhouden. Het is net of je in een park rondloopt. Met vijgenbomen, eucalyptusbomen, hortensia’s, moerbei en aloë en af en toe krijg je een zoete geur in je neus. We zijn nog net iets te vroeg voor de agapantus waar dit eiland om bekend staat. Die staan hier overal; dat moet vast een prachtig gezicht zijn als die gaan bloeien. Ze schijnen vroeger te zijn meegenomen door zeelieden uit Z-Afrika.

Wij gaan de dag erop naar het noordelijke stuk van het eiland. Deze is wat ruiger en voelt iets minder als een park. De kustlijn is ruig en de (vakantie)huizen liggen wat meer verspreid. Er schijnen hier welgestelde Parijzenaren huizen te bezitten. We zien de aanloop van de Trieux die we hebben gedaan. 


De aanloop.  Meer foto's zien! 

Omdat we niet op hoogwater wilden wachten, te laat in de middag, moesten we nu een heel stuk door het slib lopen. De wieltjes die we nog uit hadden, bleven hangen in het slip, net als mijn waterschoenen. Uiteindelijk bereikten we de kant en moesten we een list bedenken voor onze vieze voeten. De drekschoenen hadden we verstopt achter een rots. Straks niet vergeten dus! Gelukkig konden we onze voeten wassen in een poeltje met water en de handdoek die ik had meegenomen, kwam nu goed van pas.

Als we na onze tocht over het eiland neerdalen in een hotel aan de veerdam, voel ik het eilandgevoel. De wandelaars en de bouwvakkers vertrekken en de eilanders komen aan met karren vol spulletjes, gekocht in Paimpol. Net iets te veel meegenomen, dan maar even je man bellen of die je met de tractor kan komen ophalen. Dit eiland is namelijk autovrij. Als we het dorpje inlopen, heerst er rust. De blijvers zitten nog op het terras en de honden lopen lekker vrij rond te keutelen. Op sommige hoeken van de straat staan de bewoners de dag door te praten en verder hoor je nix. Wij besluiten om op tijd, voordat het water zich heeft teruggetrokken, naar de boot te gaan met een meeneempizza. 


Zuider eiland van Ile de Brehat. Meer foto's zien!

Er zijn vandaag geen boten bijgekomen. We liggen nog steeds alleen in de baai, maar dat zal straks in het seizoen wel anders zijn. O ja …… de schoenen zijn we niet vergeten, maar waren wel bijna weggespoeld!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ons plan

De trossen zijn los!

Retteketet neemt sabbatical