Spieka
Vrijdag 14 september
Spieka
Misschien een beetje een onrustige nacht. Vooral met opkomend water ging het erg te keer. Met name het gekraak van de touwen van het anker en de golven die om de zoveel tijd ruiger waren dan de andere golven. Toch kunnen we nog aardig uitslapen. Ik had op een rustige ochtend gerekend met koffie en een ontbijtje. Maar Hans kreeg andere plannen toen hij zag dat de dieptemeter nog maar 1.40 aan gaf. We drinken snel onze thee op en gaan verder het wad op. Lekker op de genua zeilen we langs de zandbanken en proberen de ingang van een andere geul te vinden, die ons naar Spieka brengt. We kunnen niet in 1 keer door. We nemen nog een stop om te wachten op hoogwater. Anders kunnen we de haven niet in.
Op de kaart is alles wel duidelijk. Maar het kan soms echt moeilijk zijn om sommige prikken of tonnen te vinden. Helemaal als ze niet geplaatst worden. Dat hoorden we later in Spieka. Er ligt wel een prikkenboot die bezig is. Misschien hebben ze net alles weggehaald. Als we de ingang van de geul hebben gevonden, lopen we vast. Zouden ze hier een prik weg hebben gehaald of helemaal niet hebben geplaatst. Ze zullen wel lachen op de prikkenboot.
Wij liggen meer dan een half uur vast. We gooien geen anker uit, maar laten nog een stukje genua uit. Als je het op deze manier doet, moet je wel goed in de gaten houden als je los komt. Je waait zo de zandbak op. Blijkbaar zitten we vast op een kleine, maar hoge drempel midden in de geul. Als we een paar meter verder zeilen, hebben we gelijk dieper water. Dan zie ik een bruinvis. Eentje maar. Ik zie het beestje 2x onderduiken heel duidelijk met een vin. Eigenlijk is het een soort Noordzee-dolfijn, alleen zwemmen ze niet zo voor de boeg uit. Wat je vaak ziet in natuurdocumentaires. Ik vind zeehonden al leuk, kun je na gaan hoe leuk het is om een Noordzee-dolfijn te zien.
We pakken een mooi plekje in de geul om opnieuw te ankeren en daar te wachten op HW Spieka om ongeveer 17.00. De zon schijnt heerlijk in de kuip en we zitten in de luwte. Ik doe een dutje en Hans gaat lezen. We zijn allebei in een nieuw boek begonnen. Altijd weer even wennen aan een nieuw boek. Je moet meestal de andere even verwerken. Eerder dan verwacht, komt er een vissersboot langs varen. Hij vaart verder de geul in, maar moet uiteindelijk ook wachten op HW. Ik kan het niet laten om Hans te vragen of zij onze maaltijd hebben gevangen, catch of the day. Want Hans heeft allang gezien dat er een blauw keetje staat op de dijk waar je kunt eten. Misschien is het zelfs zo, dat Hans leest dat er ergens een leuk tentje is waar je goed kunt eten en wij daar dan heen varen met de boot.
Spieken een gat in de dijk of, beter gezegd, een slenk door een weiland met pinken. Het is er erg smal en er is niemand te bekennen. We varen langzaam door en zien dan gelukkig een local die net zijn boot aan het aftuigen is. Hij helpt ons en is zeer behulpzaam. Hij vertelt gelijk over Neuwerk en komt om de haverklap met goedbedoelde informatie. Als we liggen, hebben we uitzicht op een stuk weiland met weidevogels en een paar gekke pinken, die zout water drinken. Het klopt niet helemaal, maar leuk is het wel.
De locals in de haven zijn goed van vertrouwen en vinden het misschien ook wel leuk dat er een gastenboot ligt. Als wij de boel gaan verkennen, komt er een aardig mannetje naar ons toe. Hij geeft ons de sleutel van de hele boel. We mogen gratis douchen, gratis water tanken en hebben toegang tot hun clubhuis. een beetje zoals op Schiermonnikoog. We moeten ons liggeld van 10,00 maar in een envelop doen en dan in de brievenbus gooien. Iedereen groet elkaar, ook al ken je elkaar niet.
Het blauwe keetje midden op de dijk is waar wij gaan eten. Leuk ingericht, mooi uitzicht over het wad en heerlijk gegeten. Een beetje zoals de Sapkum van vroeger. Goed gebakken vis met heerlijke gebakken aardappeltjes met spek en een uitje. We bestellen een hele fles wijn Graubunder voor 10,50. Lekkere wijn! Helemaal voor deze prijs.
Als wij terug komen, is het water gezakt en kunnen we iets makkelijker aan boord komen. We liggen in de prut . Met hoogwater moet je meer dan een meter naar beneden springen voorbij de punt. Morgen blijven we hier. Het gaat waaien. We willen proberen om met heel rustig weer naar Neuwerk te gaan. Volgens de locals is de geul niet betond en is het heel ondiep. Met 85 cm diepte kun je er al niet meer komen. Waarschijnlijk gaan wij daar droogvallen, zondag of maandag.
Spieka
Misschien een beetje een onrustige nacht. Vooral met opkomend water ging het erg te keer. Met name het gekraak van de touwen van het anker en de golven die om de zoveel tijd ruiger waren dan de andere golven. Toch kunnen we nog aardig uitslapen. Ik had op een rustige ochtend gerekend met koffie en een ontbijtje. Maar Hans kreeg andere plannen toen hij zag dat de dieptemeter nog maar 1.40 aan gaf. We drinken snel onze thee op en gaan verder het wad op. Lekker op de genua zeilen we langs de zandbanken en proberen de ingang van een andere geul te vinden, die ons naar Spieka brengt. We kunnen niet in 1 keer door. We nemen nog een stop om te wachten op hoogwater. Anders kunnen we de haven niet in.
Op de kaart is alles wel duidelijk. Maar het kan soms echt moeilijk zijn om sommige prikken of tonnen te vinden. Helemaal als ze niet geplaatst worden. Dat hoorden we later in Spieka. Er ligt wel een prikkenboot die bezig is. Misschien hebben ze net alles weggehaald. Als we de ingang van de geul hebben gevonden, lopen we vast. Zouden ze hier een prik weg hebben gehaald of helemaal niet hebben geplaatst. Ze zullen wel lachen op de prikkenboot.
Wij liggen meer dan een half uur vast. We gooien geen anker uit, maar laten nog een stukje genua uit. Als je het op deze manier doet, moet je wel goed in de gaten houden als je los komt. Je waait zo de zandbak op. Blijkbaar zitten we vast op een kleine, maar hoge drempel midden in de geul. Als we een paar meter verder zeilen, hebben we gelijk dieper water. Dan zie ik een bruinvis. Eentje maar. Ik zie het beestje 2x onderduiken heel duidelijk met een vin. Eigenlijk is het een soort Noordzee-dolfijn, alleen zwemmen ze niet zo voor de boeg uit. Wat je vaak ziet in natuurdocumentaires. Ik vind zeehonden al leuk, kun je na gaan hoe leuk het is om een Noordzee-dolfijn te zien.
We pakken een mooi plekje in de geul om opnieuw te ankeren en daar te wachten op HW Spieka om ongeveer 17.00. De zon schijnt heerlijk in de kuip en we zitten in de luwte. Ik doe een dutje en Hans gaat lezen. We zijn allebei in een nieuw boek begonnen. Altijd weer even wennen aan een nieuw boek. Je moet meestal de andere even verwerken. Eerder dan verwacht, komt er een vissersboot langs varen. Hij vaart verder de geul in, maar moet uiteindelijk ook wachten op HW. Ik kan het niet laten om Hans te vragen of zij onze maaltijd hebben gevangen, catch of the day. Want Hans heeft allang gezien dat er een blauw keetje staat op de dijk waar je kunt eten. Misschien is het zelfs zo, dat Hans leest dat er ergens een leuk tentje is waar je goed kunt eten en wij daar dan heen varen met de boot.
 |
| Spieka, niet meer dan een slenk |
Spieken een gat in de dijk of, beter gezegd, een slenk door een weiland met pinken. Het is er erg smal en er is niemand te bekennen. We varen langzaam door en zien dan gelukkig een local die net zijn boot aan het aftuigen is. Hij helpt ons en is zeer behulpzaam. Hij vertelt gelijk over Neuwerk en komt om de haverklap met goedbedoelde informatie. Als we liggen, hebben we uitzicht op een stuk weiland met weidevogels en een paar gekke pinken, die zout water drinken. Het klopt niet helemaal, maar leuk is het wel.
De locals in de haven zijn goed van vertrouwen en vinden het misschien ook wel leuk dat er een gastenboot ligt. Als wij de boel gaan verkennen, komt er een aardig mannetje naar ons toe. Hij geeft ons de sleutel van de hele boel. We mogen gratis douchen, gratis water tanken en hebben toegang tot hun clubhuis. een beetje zoals op Schiermonnikoog. We moeten ons liggeld van 10,00 maar in een envelop doen en dan in de brievenbus gooien. Iedereen groet elkaar, ook al ken je elkaar niet.
Het blauwe keetje midden op de dijk is waar wij gaan eten. Leuk ingericht, mooi uitzicht over het wad en heerlijk gegeten. Een beetje zoals de Sapkum van vroeger. Goed gebakken vis met heerlijke gebakken aardappeltjes met spek en een uitje. We bestellen een hele fles wijn Graubunder voor 10,50. Lekkere wijn! Helemaal voor deze prijs.
Als wij terug komen, is het water gezakt en kunnen we iets makkelijker aan boord komen. We liggen in de prut . Met hoogwater moet je meer dan een meter naar beneden springen voorbij de punt. Morgen blijven we hier. Het gaat waaien. We willen proberen om met heel rustig weer naar Neuwerk te gaan. Volgens de locals is de geul niet betond en is het heel ondiep. Met 85 cm diepte kun je er al niet meer komen. Waarschijnlijk gaan wij daar droogvallen, zondag of maandag.
 |
| In het blauwe keetje hebben wij gegeten, Ebbe und Flut |
Reacties
Een reactie posten