Steenplaat
Woensdag 7 september
We hebben besloten om vandaag de haven uit te gaan, weer op pad. Het was heerlijk op Vlieland, maar ik kijk er erg naar uit om weer heerlijk droog te vallen. Droogvallen op een plek waar niemand is. Wij willen naar de Steenplaat. Deze plaat ligt tussen Vlieland en Texel. Het is een uithoek met honderden zeehonden. Er varen hier maar weinig boten omdat het zeegat tussen deze eilanden moeilijk bevaarbaar is en niet betond.
Rond 11.30 vertrekken wij uit de haven van Vlieland, anderhalf uur voor hoogwater. We zeilen door de Vliesloot die onder het eiland loopt. Er staat weinig wind en we hebben gang door de vloedstroom. We gaan over ondieptes met 1,5 meter water en steken enorm af. Via het Lange Gat komen we op onze ankerplek, de Steenplaat. Als we aankomen, zien we al heel veel zeehonden zwemmen. We houden de marifoon standby, omdat er militair geoefend wordt op de Vliehors, aan de noordkant van het eiland. 1 boot moest uitwijken omdat zij te dichtbij kwamen, dit hoorden wij via de marifoon.
Het korte zeiltochtje hier naar toe maakte ons blij. We gooien ons anker uit om 15.00 uur. De ebstroom is dan al bezig en we springen nog net even de zee in. Om ons heen zien we zeehonden nieuwsgierig naar ons kijken. Ze blijven in diepwater en dat vinden wij niet erg. Hoe lief ze ook kunnen kijken met die grote ogen, ik weet dat ze aardig kunnen bijten.
Als wij klaar zijn met zwemmen, gaan we aan de borrel en genieten van ons uitzicht. Ondertussen horen wij het schietgeweld en de helikopters op Vliehors gewoon doorgaan. Gelukkig zijn wij nog niet opgeroepen om weg te gaan. Als het water helemaal weg is, gaan wij een stukje lopen over de plaat.
Oerwoudgeluiden op zee, dat kunnen we wel zeggen. Deze zeehonden maken enorm veel lawaai . Het geluid dat ze maken lijkt op dat van huilende hyenas, brulapen en roggelende nijlpaarden. Ze kunnen enorm uit het water springen, achter elkaar aan racen en mooi synchroon zwemmen. Dit zien wij allemaal vanuit onze kuip!
Het is echt heel bijzonder om dit allemaal te mogen zien. En we liggen hier helemaal alleen. Er is niemand te bekennen. ’s Nachts zie ik vanuit mijn bed door het luik de sterren. Het is een heldere nacht en ik zie het sterrenbeeld casiopeia.
Donderdag 8 september
Heerlijk geslapen en de zeehonden ook. Ik heb ze namelijk niet gehoord. We willen 2 uur voor hoogwater naar Texel, zodat we de stroom nog mee hebben. Tijd genoeg voor een ontbijt. Zeehonden zijn nieuwsgierige beesten en daarom ook zo leuk. Als het water hoog genoeg is, komen ze dicht bij de boot zwemmen. Als je dan heel stil blijft zitten, schrikken ze niet. Er is er 1 die niet bang is. Het is een mooie slanke dame, denk ik, die heel gestroomlijnd langs de boot zwemt.
De bedoeling is om naar Oude Schild te gaan, maar ineens kregen wij het idee om naar Cocksdorp te gaan. Hier ligt op de noordpunt van Texel een droogvallend steigertje, haventje. Er loopt een klein prikkengeultje dat je zeker met hoogwater moet aanlopen, anders kom je er niet door. Door de verrekijker zie ik nog 2 andere boten liggen. Het was eerst even uitzoeken hoe we de prikken moesten nemen, maar uiteindelijk namen we ze als stuurboord prikken.
De haven is eigenlijk vol. Maar we mochten gelukkig tegen een Ovni aanliggen. Rust verstoord, zullen ze wel gedacht hebben. Gelukkig hele aardige mensen waar we tegen aan kwamen te liggen. Zij liggen hier zeker 1 keer per jaar 2 weken lang. Het dorp achter de dijk, Cocksdorp, heeft winkeltjes en restaurantjes. Eigenlijk het perfecte plekje. Het havengeld mag je zelf doneren in een brievenbus. Vroeger was het 1 euro per dag. Hiervan werd soms een plank vervangen door een local die in het dorp woonde.
Vrijdag 9 september
We slapen uit. En maken een ontbijtje, dat we in de kuip uit de wind in de zon opeten. We besluiten om hier nog maar 1 nachtje te blijven met toestemming van onze buren.
Als we ’s middags een lekkere lange wandeling willen maken bij de vuurtoren van Eierland, nemen we de hond van de buren mee, een Belgische herder. 2 uur later brengen we haar weer terug en nemen we een lekker Belgisch biertje. De buurman komt ook gezellig bij ons in de kuip.
Misschien blijven we morgen ook nog hier en gaan wij zondag naar de haven van Oude Schild. Wij hopen maandag of dinsdag naar IJmuiden te kunnen zeilen.
We hebben besloten om vandaag de haven uit te gaan, weer op pad. Het was heerlijk op Vlieland, maar ik kijk er erg naar uit om weer heerlijk droog te vallen. Droogvallen op een plek waar niemand is. Wij willen naar de Steenplaat. Deze plaat ligt tussen Vlieland en Texel. Het is een uithoek met honderden zeehonden. Er varen hier maar weinig boten omdat het zeegat tussen deze eilanden moeilijk bevaarbaar is en niet betond.
Rond 11.30 vertrekken wij uit de haven van Vlieland, anderhalf uur voor hoogwater. We zeilen door de Vliesloot die onder het eiland loopt. Er staat weinig wind en we hebben gang door de vloedstroom. We gaan over ondieptes met 1,5 meter water en steken enorm af. Via het Lange Gat komen we op onze ankerplek, de Steenplaat. Als we aankomen, zien we al heel veel zeehonden zwemmen. We houden de marifoon standby, omdat er militair geoefend wordt op de Vliehors, aan de noordkant van het eiland. 1 boot moest uitwijken omdat zij te dichtbij kwamen, dit hoorden wij via de marifoon.
Het korte zeiltochtje hier naar toe maakte ons blij. We gooien ons anker uit om 15.00 uur. De ebstroom is dan al bezig en we springen nog net even de zee in. Om ons heen zien we zeehonden nieuwsgierig naar ons kijken. Ze blijven in diepwater en dat vinden wij niet erg. Hoe lief ze ook kunnen kijken met die grote ogen, ik weet dat ze aardig kunnen bijten.
Als wij klaar zijn met zwemmen, gaan we aan de borrel en genieten van ons uitzicht. Ondertussen horen wij het schietgeweld en de helikopters op Vliehors gewoon doorgaan. Gelukkig zijn wij nog niet opgeroepen om weg te gaan. Als het water helemaal weg is, gaan wij een stukje lopen over de plaat.
 |
| Op de Steenplaat met Texel op de achtergrond |
Oerwoudgeluiden op zee, dat kunnen we wel zeggen. Deze zeehonden maken enorm veel lawaai . Het geluid dat ze maken lijkt op dat van huilende hyenas, brulapen en roggelende nijlpaarden. Ze kunnen enorm uit het water springen, achter elkaar aan racen en mooi synchroon zwemmen. Dit zien wij allemaal vanuit onze kuip!
Het is echt heel bijzonder om dit allemaal te mogen zien. En we liggen hier helemaal alleen. Er is niemand te bekennen. ’s Nachts zie ik vanuit mijn bed door het luik de sterren. Het is een heldere nacht en ik zie het sterrenbeeld casiopeia.
Donderdag 8 september
Heerlijk geslapen en de zeehonden ook. Ik heb ze namelijk niet gehoord. We willen 2 uur voor hoogwater naar Texel, zodat we de stroom nog mee hebben. Tijd genoeg voor een ontbijt. Zeehonden zijn nieuwsgierige beesten en daarom ook zo leuk. Als het water hoog genoeg is, komen ze dicht bij de boot zwemmen. Als je dan heel stil blijft zitten, schrikken ze niet. Er is er 1 die niet bang is. Het is een mooie slanke dame, denk ik, die heel gestroomlijnd langs de boot zwemt.
 |
| Een nieuwsgierige zeehond |
Om 11.00 gaan wij dit mooie plekje verlaten en halen we het anker omhoog. We hijsen de genua en zeilen zo geruisloos langs de zeehonden, die op een steile helling liggen van een zandplaat. Er liggen er zeker wel een paar honderd.
De bedoeling is om naar Oude Schild te gaan, maar ineens kregen wij het idee om naar Cocksdorp te gaan. Hier ligt op de noordpunt van Texel een droogvallend steigertje, haventje. Er loopt een klein prikkengeultje dat je zeker met hoogwater moet aanlopen, anders kom je er niet door. Door de verrekijker zie ik nog 2 andere boten liggen. Het was eerst even uitzoeken hoe we de prikken moesten nemen, maar uiteindelijk namen we ze als stuurboord prikken.
De haven is eigenlijk vol. Maar we mochten gelukkig tegen een Ovni aanliggen. Rust verstoord, zullen ze wel gedacht hebben. Gelukkig hele aardige mensen waar we tegen aan kwamen te liggen. Zij liggen hier zeker 1 keer per jaar 2 weken lang. Het dorp achter de dijk, Cocksdorp, heeft winkeltjes en restaurantjes. Eigenlijk het perfecte plekje. Het havengeld mag je zelf doneren in een brievenbus. Vroeger was het 1 euro per dag. Hiervan werd soms een plank vervangen door een local die in het dorp woonde.
Vrijdag 9 september
We slapen uit. En maken een ontbijtje, dat we in de kuip uit de wind in de zon opeten. We besluiten om hier nog maar 1 nachtje te blijven met toestemming van onze buren.
Als we ’s middags een lekkere lange wandeling willen maken bij de vuurtoren van Eierland, nemen we de hond van de buren mee, een Belgische herder. 2 uur later brengen we haar weer terug en nemen we een lekker Belgisch biertje. De buurman komt ook gezellig bij ons in de kuip.
Misschien blijven we morgen ook nog hier en gaan wij zondag naar de haven van Oude Schild. Wij hopen maandag of dinsdag naar IJmuiden te kunnen zeilen.
 |
| Steigertje bij Cocksdorp onder de dijk |
Reacties
Een reactie posten