Frankrijk in de Carieb
Na een aantal dagen in de hurricane-hole te hebben gelegen, gezellig naast de Choctaw, verhuizen wij naar de drukke haven van Le Marin. Hier wachten we op onze nieuwe dinghy die, vanwege een fabrieksfout van de vorige, onder garantie aan ons opgestuurd wordt. De Choctaw blijft liggen, want Akko gaat de oude Perkins-motor repareren. Een heel karwei, maar ze hebben geluk, want op nog geen 100 meter ligt een Perkins-motor op ze te wachten. Of het zo moet zijn! Ze kunnen deze kopen om de onderdelen te gebruiken voor hun eigen motor.
 |
| Honderden boten in de baai |
Als ik de National Geographic Reisgids van de Caribische eilanden opensla en bij 'Martinique' kijk, dan staat er als kop: MARTINIQUE IS EEN VAN DE ALLERMOOISTE CARIBISCHE EILANDEN. Dat wekt hoge verwachtingen. Na vijf maanden Suriname moet ik echt even omschakelen naar het meer westerse gevoel dat Martinique geeft. De inwoners hebben een Frans paspoort. Veel geld komt ook uit Frankrijk - grote projecten krijgen subsidie van Europa - en dat merk je aan de goede wegen en infrastructuur. We zien vooral Franse, witte auto’s rijden, zoals Renault, Citroën en Peugeot. Een beroemde Franse winkel is natuurlijk de Decatlon. Ook onder de zeilers is dit een van de favoriete winkels, naast Carrefour en de Leader Price-supermarkt. In de haven van Le Marin liggen we tussen verhuurboten van het merk Beneteau en Jeanneau, en catamarans van minstens 50 voet. Het walhalla onder de zeilers, maar door corona liggen vele verhuurboten stil en zijn ze onbemand. Marin is een beschutte baai waar je veilig kunt liggen, zelfs tijdens het hurricane-seizoen. Ook nu ligt de baai vol met honderden boten. De meeste zijn Frans. Wij vallen als bijna enige Nederlandse boot wel op met onze aluminium Zeevalk van 34 voet.
 |
| De hoofdstad Fort de France |
De cultuur op Martinique is een opvallende mix van Frans, Creools en Antilliaans, maar altijd met een Franse twist. De keuken is Creools met bijbehorende kruiden en 's morgens op straat zie je iedereen met een stokbrood onder de arm lopen. De mensen zijn mooi gekleurd gekleed en dragen hun haardoeken kunstzinnig op hun hoofd. Muziek is belangrijk en hoor je bijna altijd en overal. De meeste winkels gaan tussen de middag dicht, zodat er uitgebreid geluncht kan worden. Uiteraard met stokbrood en wijn. Het stadje Saint-Pierre werd vroeger ooit 'Parijs van de kleine Antillen' genoemd. We zijn in de Carieb, maar eigenlijk ook in Frankrijk. We maken een bijzondere zeilreis. Eerst steken we de oceaan over en kunnen we bij aankomst in Zuid-Amerika (Suriname) Nederlands spreken. Vervolgens bereiken we de Caraïben (Martinique), spreken we Frans en voelt het alsof we in Europa zijn.
De mix van culturen vinden we ook terug in de natuur. Het eiland is zeer gevarieerd. De indianen noemden het eiland Madinina, bloemeneiland. En nog steeds is Martinique beroemd om zijn prachtige bloemen en het overweldigende regenwoud. Martinique ligt in de Kleine Antillen, een lange rits eilanden, veelal vulkanisch, die op de grens liggen tussen de Caraïbische Zee en de Atlantische Oceaan. Het noorden is bergachtig met vulkanen, zwarte stranden, regenwouden, veel bos en dus ook veel groen. Hier ligt ook de vulkaan Mont Pelée met een hoogte van 1.397 meter. De vulkaan staat bekend om zijn grote uitbarsting in 1902. De hele bevolking van het nabijgelegen stadje kwam om. In het midden van Martinique is het druk, vooral rond de hoofdstad Fort de France. Het zuiden kent de meeste tropische, witte zandstranden.
Gevarieerde natuur
 |
| Het huisje in Morne Rouge |
Als echte landrotten ontdekken we het eiland. We maken mooie lange wandelingen met elkaar. Op 500 meter hoogte, in het noorden van het eiland, huren we samen met de Choctaw een huisje. Niet wetende dat we een huisje huren in een microklimaat. Hier is het het koudst en valt de meeste regen van het hele eiland. Het is een familiehuis, waar oma al die tijd heeft gewoond. Nu wordt het verhuurd en zijn wij een van de eerste gasten. In het glazenkastje zie ik porseleinen bloemetjesservies staan, gehaakte kleedjes op de tafel, schalen uit grootmoeders tijd en 's nachts hebben we een extra gast……..piep, zoekend naar lekkers op het aanrechtblad. We huren dit huis via Airbnb voor € 30,- per nacht, waanzinnig. Dus niet zeuren over een microklimaat en een extra gast! Zodra we naar beneden rijden, naar de kust, is het heerlijk zonnig en warm, terwijl boven een trui best lekker is.
 |
| Af en toe is het droog |
Onze uitdaging is de vulkaan Pelèe, die we graag willen beklimmen. Het is een wandeling naar de krater op 1.397 meter hoog. Er hangen steeds donkere wolken boven Pelèe en het weer is onstabiel. Uiteindelijk pakken we onze kans en beklimmen we haar vanaf de oceaankant. Die kant is het meest droog en zonnig. Er hangen donkere wolken boven de krater maar minder dan alle andere dagen. We hebben goede hoop dat de wolken wegtrekken. Maar hoe hoger we komen, hoe kouder het wordt, hoe harder de wind begint te waaien en hoe meer de regen met bakken uit de hemel komt. Doorweekt tot op onze onderbroek moeten we helaas terug naar beneden lopen, waar een waterval is ontstaan. Na twee uur afdalen komen we een beetje teleurgesteld beneden aan. Maar hoewel we de krater niet hebben gezien, waren de wandeling en uitzichten adembenemend mooi.
De vulkaan Mont Pelèe
Nu we het eiland hebben verkend over land, gaan we met de Choctaw om het eiland heen zeilen. Het Caribische gevoel zal dan wel snel naar boven borrelen. Want als je eenmaal het anker uitgooit in het heldere blauwe water, de zinderende zonsondergangen, de hagelwitte stranden en de wuivende kokospalmen langs de baai ziet, is dit toch wel het ideale tropische plaatje van de Carieb.
 |
| Genieten |
Reacties
Een reactie posten