We love PORT(O)
We gaan naar Póvoa de Varzim, een kustplaatsje ten noorden van Porto. Onze eerste Portugese haven! Vanaf Biaona is dit een tocht van 52 mijl. We varen het eerste stuk op de motor met een enorme swell en weinig wind. Gelukkig komt de windvoorspelling wel uit, want tegen 14.00 uur komt er toch nog een lekker windje vanuit het noorden opzetten en hebben we tot Póvoa kunnen zeilen. Een Franse zeiler raadde deze haven aan en vertelde ons dat dit een zeer vriendelijke, goedkope haven is met een goede metroverbinding met Porto. En inderdaad, als wij de haven invaren, staat de havenmeester al op ons te wachten. Hij helpt ons met aanleggen en we melden gelijk, dat de Puff er ook aankomt. Wat opvalt, is dat de Portugese havenmeester goed Engels spreekt. Dit zou wel eens in heel Portugal zo kunnen zijn (behalve dan de arts in de kliniek). Heel anders dan in Spanje.
 |
| We Love Port(o) |
We hebben niet veel gezien van Póvoa de Varzim, maar wát we onderweg naar de tram zien, is niet heel bijzonder. Aan de meeste huizen moet nog aardig wat geklust worden. We gebruiken deze haven ook alleen maar om met de tram naar de stad Porto te reizen. En dat doen we samen met de Puff dan ook twee dagen achter elkaar.
De eerste dag moeten we even wennen aan de nieuwe stad en omgeving. We lopen met onze grote wandelkaart, die we bij een infobureau hebben gehaald, door het oude centrum van Porto en zien prachtige betegelde gebouwen. We bekijken het treinstation Sao Bento, wat ons betreft het mooiste gebouw van de stad. En nog gratis ook. Het treinstation heeft 20.000 beschilderde tegels, de azulejos, die oude ambachten en wapenfeiten uit de Portugese geschiedenis verbeelden. De stad is enorm toeristisch en ik krijg soms een flashback naar Brugge: overal lange rijen wachtende mensen om ergens naar binnen te kunnen en veel Chinezen met selfiestokken. Porto is niet supergroot en is wandelend prima te doen.
 |
| Treinstation Sao Bento |
Carlos is de man uit Picos de Europa, die ons toen zijn telefoonnummer gegeven heeft voor wanneer we in Porto zijn. Hij woont hier, wil ons graag rondleiden en zou erg teleurgesteld zijn, als hij niets van ons zou horen. En dus belt Hans hem. We maken een afspraak voor het einde van de middag. Samen met zijn vrouw Alexandra neemt Carlos ons mee naar de drukke boulevard langs de rivier de Douro. Carlos weet ontzettend veel over zijn stad te vertellen, omdat hij als softwareadviseur veel contact met de gemeente heeft. We komen uiteindelijk terecht bij een barretje, iets hoger gelegen dan de boulevard en daardoor minder toeristisch. We nemen een biertje, lokaal natuurlijk, een Super Bock. Als het donker wordt, gaan onze Puff-vrienden terug naar de boot voor Sam, hun hond. Wij gaan met Carlos en Alexandra naar een restaurant aan de zeekant van Porto en genieten daar van een tafel vol heerlijke visgerechten. Midden in de nacht brengt Carlos ons terug naar de boot in Povoa.
Porto is de tweede stad van Portugal en ligt aan de noordkant van de rivier de Douro. Het oude centrum Ribeira is sfeervol. Porto is gebouwd op heuvels. Hierdoor ontstaan er smalle steegjes en trappetjes, die de verdediging tegen aanvallers van buiten makkelijker maakten. Vanaf een afstand zien we een schilderachtig geheel met kleurige huizen, smeedijzeren balkonnetjes, authentieke, beschilderde tegeltjes en wapperend wasgoed. Hier en daar zien we slijtage en slecht onderhouden panden, maar dat geeft de stad ook wel karakter. Ribeira staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Carlos vertelde dat het moeilijk is om een goed evenwicht in de stad te bewaren. Het aantal toeristen neemt alleen maar toe en veel oude huizen worden opgekocht en verbouwd tot hotels. De lokale inwoners vertrekken en dat willen ze voorkomen. Carlo gaat helpen hiervoor een plan te maken.
 |
| Palácio da Bolsa |
Onze tweede dag begint met een bezoekje aan de kliniek, op vijf minuten lopen vanaf de haven. Ik heb al vier dagen een ontstoken oog en het verbetert maar niet. Ingrid gaat met me mee. Na een uurtje staan we weer buiten met een lijst van medicijnen, die ik moet halen bij een farmacie in Porto. De arts, een oudere, vriendelijke man, praat alleen maar Portugees en een beetje Spaans. Gelukkig kan Ingrid er nog iets van maken. Bij het afscheid verontschuldigt hij zich en meldt hij dat zijn zoon wel Engels spreekt. De nieuwe generatie!
Inmiddels zijn we kenners van Porto geworden en met alle tips van gisteren lopen we soepel en voortvarend door de straten. We hebben een paar dingen opgeschreven, die we echt willen zien en doen. Eerst gaan we naar het mooie gebouw Palácio da Bolsa, het beurspaleis. Het is één van de belangrijkste historische monumenten van Porto, gebouwd in de tweede helft van de 19e eeuw in neoklassieke stijl. We krijgen een rondleiding en zien prachtige zalen. Eén daarvan is de magnifieke Arabische Salon. Deze salon is geïnspireerd op de Moorse stijl en is overweldigend gedecoreerd met bladgoud. Er zit zeker wel een paar honderd kilo op de muur. De ruimte is af te huren voor een feestje. Hierna vervolgt onze tocht over de mooie metalen brug de Dom Luis over de rivier de Douro. Deze is ontworpen door meneer Eiffel. En dat kun je zien. In de rivier liggen Portboten afgemeerd, de baros rabelos. Deze hebben een nieuwe functie gekregen en brengen nu toeristen over naar weerszijden van de rivier. Aan de zuidkant van de rivier liggen bekende Porthuizen. Wij gaan naar het familiebedrijf Quinta dos Corvos en krijgen een kleine rondleiding met als afsluiter een portproeverij. Onze gids vertelt dat hun port alleen rechtstreeks bij hen te koop is. Hierdoor is het natuurlijk exclusief, slimme marketing!
We hebben onze tijd heel goed besteed en na drie nachten Póvoa gaan we weer verder. Maar tot onze grote schrik zien we, nog voordat het nieuws er melding van maakt, een orkaan langsgaan bij de Azoren. Onze monden vallen open van schrik en verbazing. De orkaan ligt ver in de oceaan, maar gaat voor hoge golven langs de Portugese kust zorgen.
Reacties
Een reactie posten