Polizei
29 juni
Cuxhaven is een begrip in de zeilerij en het staat leuk op je cv, net als Helgoland. Mij doet het niet zoveel, Hans wel. Dit is nautisch-romantisch, volgens Hans. Het heeft een goede ligging aan de Elbe en is een verzamelplek voor jachten. Het heeft meerdere havens en wij liggen in de bootjesclub haven, de eerste vanaf zee.
Wij willen rond 12.00 uur met de ebstroom naar buiten varen en dan droogvallen onder Spiekeroog. Dit wordt weer een lange tocht van minstens 7 uur. Voordat we vertrekken lopen wij eerst het stadje in en halen hier voor de laatste week onze provianten. Het weer lijkt wat stabieler te worden en we kunnen onze korte broek aantrekken.
Je ziet dat de meeste boten zich ook aan de verschillende tijen houden. Bij de ebstoom gaat iedereen naar buiten en gaat de zee op en bij vloed gaan de boten naar Brunsbuttel. We vertrekken met 3 zeilbootjes naar buiten. En we zeilen ook alle 3. Het is een drukke vaarroute en je moet heel goed het grote scheepsverkeer in de gaten houden. De rivier de Elbe loopt een paar kilometer door de zee in.
Wij proberen zo hoog mogelijk aan de wind te varen andere boten doen dit niet en moeten een overstag maken om ruimte te geven aan de grote boten die voorbij komen. Uiteindelijk rollen wij alles in en de andere zeilen door.
Op een gegeven moment zie ik in de verte een politieboot aankomen scheuren met lichten. Wij worden aangehouden wegens het belemmeren van een boot, die geklaagd heeft bij de meldtoren. Heel verbaasd kijken wij elkaar aan en dachten eigenlijk hetzelfde, dat waren wij niet. De Burgemeister Brauer probeert bij ons langszij te komen. Dit lukt niet echt en wij krijgen de aanwijzing dat we bij hen langszij moeten komen. De papieren moeten gecheckt worden en dat moesten we in een visnetje stoppen. De boete was 20 euro. Ons werd medegedeeld dat die 20 euro meteen bij de papieren in het netje kon. Toen wij vroegen wat we dan verkeerd deden, kregen wij een onduidelijk antwoord; zij wisten het blijkbaar ook niet echt. Zij gaan alleen op een melding af. Op de kwittung staat ordungswidrichkeit.
1 uur heeft dit allemaal kost en wij gaan verder. We deden de motor erbij. We zitten in de verste hoek van de Duitse bocht. Gelukkig is het rustig weer. Met harde wind uit west enzo wil je hier echt niet zijn. Eerst passeren we Scharhornrif. Op de british admiralty kaart staat numerous wrecks. Wij varen er mooi langs in diep water. We passeren de Weser en de Jade. Helaas moet de motor weer bij om nachtwerk te voorkomen. Het zeegat tussen Wangeroog en Spiekeroog wordt nog spannend. De aanloopton lukt prima. Deze ligt in werkelijkheid op dezelfde coördinaten als op onze digitale kaart. De tonnen die ons naar binnen moeten sturen, zijn lastiger te vinden. Ze zijn dus verlegd en vooral de eerste ligt op grote afstand van de aanloopton. Uiteindelijk zitten we netjes in de geul en spoelen we op de vloed naar binnen. Inmiddels tegen 20.30 uur liggen we voor anker op het wad bij Spiekeroog. Wat een heerlijk gevoel. Wij gaan voor op het dek zitten om de zon te zien zakken in de zee met een wijntje erbij. Ik noem dit nautisch-romantisch. Helemaal omdat wij in het midden liggen van de zon en de maan. Wat een mooie afsluiting van deze aankomst.
Om 4 uur wil ik wakker worden om te kijken hoe we liggen als al het water weg is. Het is net of de wekker gaat, maar precies om 4.00 uur word ik wakker en ik ga buiten kijken. Het is mooi buiten met al een lichte zonsopkomst en vogelgeluiden het wad. Ik heb dit wel gemist, het droogvallen en ook de eb en de vloedstroom.
Cuxhaven is een begrip in de zeilerij en het staat leuk op je cv, net als Helgoland. Mij doet het niet zoveel, Hans wel. Dit is nautisch-romantisch, volgens Hans. Het heeft een goede ligging aan de Elbe en is een verzamelplek voor jachten. Het heeft meerdere havens en wij liggen in de bootjesclub haven, de eerste vanaf zee.
Wij willen rond 12.00 uur met de ebstroom naar buiten varen en dan droogvallen onder Spiekeroog. Dit wordt weer een lange tocht van minstens 7 uur. Voordat we vertrekken lopen wij eerst het stadje in en halen hier voor de laatste week onze provianten. Het weer lijkt wat stabieler te worden en we kunnen onze korte broek aantrekken.
Je ziet dat de meeste boten zich ook aan de verschillende tijen houden. Bij de ebstoom gaat iedereen naar buiten en gaat de zee op en bij vloed gaan de boten naar Brunsbuttel. We vertrekken met 3 zeilbootjes naar buiten. En we zeilen ook alle 3. Het is een drukke vaarroute en je moet heel goed het grote scheepsverkeer in de gaten houden. De rivier de Elbe loopt een paar kilometer door de zee in.
Wij proberen zo hoog mogelijk aan de wind te varen andere boten doen dit niet en moeten een overstag maken om ruimte te geven aan de grote boten die voorbij komen. Uiteindelijk rollen wij alles in en de andere zeilen door.
Op een gegeven moment zie ik in de verte een politieboot aankomen scheuren met lichten. Wij worden aangehouden wegens het belemmeren van een boot, die geklaagd heeft bij de meldtoren. Heel verbaasd kijken wij elkaar aan en dachten eigenlijk hetzelfde, dat waren wij niet. De Burgemeister Brauer probeert bij ons langszij te komen. Dit lukt niet echt en wij krijgen de aanwijzing dat we bij hen langszij moeten komen. De papieren moeten gecheckt worden en dat moesten we in een visnetje stoppen. De boete was 20 euro. Ons werd medegedeeld dat die 20 euro meteen bij de papieren in het netje kon. Toen wij vroegen wat we dan verkeerd deden, kregen wij een onduidelijk antwoord; zij wisten het blijkbaar ook niet echt. Zij gaan alleen op een melding af. Op de kwittung staat ordungswidrichkeit.
1 uur heeft dit allemaal kost en wij gaan verder. We deden de motor erbij. We zitten in de verste hoek van de Duitse bocht. Gelukkig is het rustig weer. Met harde wind uit west enzo wil je hier echt niet zijn. Eerst passeren we Scharhornrif. Op de british admiralty kaart staat numerous wrecks. Wij varen er mooi langs in diep water. We passeren de Weser en de Jade. Helaas moet de motor weer bij om nachtwerk te voorkomen. Het zeegat tussen Wangeroog en Spiekeroog wordt nog spannend. De aanloopton lukt prima. Deze ligt in werkelijkheid op dezelfde coördinaten als op onze digitale kaart. De tonnen die ons naar binnen moeten sturen, zijn lastiger te vinden. Ze zijn dus verlegd en vooral de eerste ligt op grote afstand van de aanloopton. Uiteindelijk zitten we netjes in de geul en spoelen we op de vloed naar binnen. Inmiddels tegen 20.30 uur liggen we voor anker op het wad bij Spiekeroog. Wat een heerlijk gevoel. Wij gaan voor op het dek zitten om de zon te zien zakken in de zee met een wijntje erbij. Ik noem dit nautisch-romantisch. Helemaal omdat wij in het midden liggen van de zon en de maan. Wat een mooie afsluiting van deze aankomst.
Om 4 uur wil ik wakker worden om te kijken hoe we liggen als al het water weg is. Het is net of de wekker gaat, maar precies om 4.00 uur word ik wakker en ik ga buiten kijken. Het is mooi buiten met al een lichte zonsopkomst en vogelgeluiden het wad. Ik heb dit wel gemist, het droogvallen en ook de eb en de vloedstroom.
Reacties
Een reactie posten