Southwold
11 september
Precies zoals Hans het heeft gepland, komen we om 8.00 uur aan in de haven van Southwold. Als we ons melden via de marifoon zijn we blij te horen van de havenmeester dat we naar binnen kunnen.
Southwold heet de haven, maar in werkelijkheid varen we een rivier op die Blyth heet. Bij het stadje Walberswick stoomt deze rivier de zee in. Vroeger werd deze haven al door vissers gebruikt en nu nog steeds.
De stroom van de rivier is sterk en het manoeuvreren is moeilijk, omdat de rivier vrij smal is gaan wij achteruit tegen een mooie drijvende kade aanliggen waar de havenmeester ons opwacht. Hij helpt ons met aanleggen. Waarschijnlijk zag deze vriendelijke man dat we een zware nacht achter de rug hadden. Hij zegt dat we vooral rustig aan moeten doen. Later op de dag zouden we ons kunnen aanmelden.
We hebben het gedaan, dat was het eerste waaraan ik moest denken. We zijn in Engeland en we liggen op een supermooi plekje in de zon in een, op het oog, gezellig haventje. We ruimen de boot op en kruipen heerlijk in ons warme bedje. Lekker zacht, warm en even geen wind om de oren. We vallen allebei als een blok in slaap.
Vroeg in de middag worden we wakker en gaan we de boel verkennen. Dit gebied trekt veel toeristen aan, want je kunt hier heel mooi wandelen. Aan weerszijden van de rivier is een getijdenmoeras. Met een bijbootje zou je de rivier op kunnen varen tot aan Blythburgh. Dit was vroeger de havenstad, nu niet meer omdat het is dichtgeslipt.
Wij gaan te voet naar het leuke kustplaatsje, Southwold. Je loopt ongeveer 3 kilometer over een simpel paadje tussen de velden in. Het is er gemoedelijk druk en het doet typisch Engels aan door de style van de huizen.
Tegen de avond lopen we weer terug en nemen een pint beer in de Harbour Inn. De meeste toeristen zijn dan al vertrokken en het is heerlijk rustig geworden. De havenmeester vertelde aan Hans, die er twintig jaar geleden een keertje is geweest met de Crabber, dat er niks is veranderd, behalve dat er 1 wc is en 1 douche is gebouwd.
We koken een potje en sluiten de avond op tijd af.
Precies zoals Hans het heeft gepland, komen we om 8.00 uur aan in de haven van Southwold. Als we ons melden via de marifoon zijn we blij te horen van de havenmeester dat we naar binnen kunnen.
De stroom van de rivier is sterk en het manoeuvreren is moeilijk, omdat de rivier vrij smal is gaan wij achteruit tegen een mooie drijvende kade aanliggen waar de havenmeester ons opwacht. Hij helpt ons met aanleggen. Waarschijnlijk zag deze vriendelijke man dat we een zware nacht achter de rug hadden. Hij zegt dat we vooral rustig aan moeten doen. Later op de dag zouden we ons kunnen aanmelden.
We hebben het gedaan, dat was het eerste waaraan ik moest denken. We zijn in Engeland en we liggen op een supermooi plekje in de zon in een, op het oog, gezellig haventje. We ruimen de boot op en kruipen heerlijk in ons warme bedje. Lekker zacht, warm en even geen wind om de oren. We vallen allebei als een blok in slaap.
Vroeg in de middag worden we wakker en gaan we de boel verkennen. Dit gebied trekt veel toeristen aan, want je kunt hier heel mooi wandelen. Aan weerszijden van de rivier is een getijdenmoeras. Met een bijbootje zou je de rivier op kunnen varen tot aan Blythburgh. Dit was vroeger de havenstad, nu niet meer omdat het is dichtgeslipt.
Wij gaan te voet naar het leuke kustplaatsje, Southwold. Je loopt ongeveer 3 kilometer over een simpel paadje tussen de velden in. Het is er gemoedelijk druk en het doet typisch Engels aan door de style van de huizen.
Tegen de avond lopen we weer terug en nemen een pint beer in de Harbour Inn. De meeste toeristen zijn dan al vertrokken en het is heerlijk rustig geworden. De havenmeester vertelde aan Hans, die er twintig jaar geleden een keertje is geweest met de Crabber, dat er niks is veranderd, behalve dat er 1 wc is en 1 douche is gebouwd.
We koken een potje en sluiten de avond op tijd af.
Reacties
Een reactie posten