Osea Island
20 september
Vandaag blijven we in Maldon en willen een wandeling maken naar het sluisje bij Heybridge. De boeken willen ons doen geloven dat dit het allermooiste plekje is aan de Blackwater. Het is ongeveer 5 kilometer lopen over een dijkje langs de rivier. Dus de wandeling alleen al is de moeite waard.
Eerst zouden we 2 nachten blijven in Maldon, maar ik heb Hans kunnen overtuigen dat we beter later in de middag weg kunnen gaan. Dit geeft ons morgen een betere positie om weer ergens heen te gaan. Anders zaten we met het tij, dat heel vroeg is of 's avonds heel laat. Daarbij vind ik het slapen op een helling niet zo fijn. We vertellen aan Adrian dat we later op de dag weg gaan. We spreken een tijd af van 17.00.
De zon is er vandaag lekker vroeg bij en we kunnen heerlijk buiten ontbijten. De andere boten die voor de regatta kwamen, zijn al om 5.00 vanmorgen vertrokken. Rond de middag gaan we te voet naar Heybridge. Het eerste stuk moeten we door het stadje lopen. Nu merken we pas dat Maldon best een druk stadje is met 15.000 inwoners. Bij de haven merk je daar niks van en is het heel nautisch en rustig.
De wandeling langs de rivier is superleuk. We lopen er met laagwater en nu kun je goed zien dat er niks van de rivier overblijft, behalve een heel klein stroompje. Na een uurtje wandelen komen we bij de sluis aan. De sluis is nog steeds in gebruik, nu voor de recreatiebootjes. Alleen met hoogwater wordt het bediend. Het is hier supertoeristisch en er zijn een paar restaurantjes die goed vol zitten. Wij gaan hier even goed lunchen, dan hoeven we vanavond niet meer te koken.
We lopen langs het kanaal terug over het jaagpad. Deze loopt landinwaarts en is een van de vele kanaalstelsels uit de 18e eeuw. Vroeger waren deze kanalen van grote economische waarde, nu worden ze recreatief gebruikt en gerenoveerd. Het stadje Maldon was tegen de aanleg van het kanaal en daardoor zijn ze verbannen uit de route.
Als we terug zijn in het stadje doen we nog even boodschappen bij Tesco. Als we terug komen, is het water al aardig gestegen, maar we kunnen nog niet weg. Dit geeft ons mooi de mogelijkheid om even snel te internetten, even een weerberichtje oppikken, in een van de pubs. Als we klaar zijn en terug lopen naar de jachthaven, is de familie ons bootje al aan het verleggen naar de andere kant. De vaste ligger is teruggekomen. We moeten wel lachen want het is net of ze zonder ons er met de boot vandoor willen gaan. Dat zou best kunnen, want ze zijn erg onder de indruk van de Zeevalk. Zo’n mooie boot zien ze niet vaak. Adrian vertelde dat ze ongeveer 20 boten per zomer als gast binnen krijgen.
Morgenvroeg gaan we naar Brightlingsea Creek. Dit is een natuurlijke haven die bij alle winden goed beschut is.
Vandaag blijven we in Maldon en willen een wandeling maken naar het sluisje bij Heybridge. De boeken willen ons doen geloven dat dit het allermooiste plekje is aan de Blackwater. Het is ongeveer 5 kilometer lopen over een dijkje langs de rivier. Dus de wandeling alleen al is de moeite waard.
Eerst zouden we 2 nachten blijven in Maldon, maar ik heb Hans kunnen overtuigen dat we beter later in de middag weg kunnen gaan. Dit geeft ons morgen een betere positie om weer ergens heen te gaan. Anders zaten we met het tij, dat heel vroeg is of 's avonds heel laat. Daarbij vind ik het slapen op een helling niet zo fijn. We vertellen aan Adrian dat we later op de dag weg gaan. We spreken een tijd af van 17.00.
De zon is er vandaag lekker vroeg bij en we kunnen heerlijk buiten ontbijten. De andere boten die voor de regatta kwamen, zijn al om 5.00 vanmorgen vertrokken. Rond de middag gaan we te voet naar Heybridge. Het eerste stuk moeten we door het stadje lopen. Nu merken we pas dat Maldon best een druk stadje is met 15.000 inwoners. Bij de haven merk je daar niks van en is het heel nautisch en rustig.
De wandeling langs de rivier is superleuk. We lopen er met laagwater en nu kun je goed zien dat er niks van de rivier overblijft, behalve een heel klein stroompje. Na een uurtje wandelen komen we bij de sluis aan. De sluis is nog steeds in gebruik, nu voor de recreatiebootjes. Alleen met hoogwater wordt het bediend. Het is hier supertoeristisch en er zijn een paar restaurantjes die goed vol zitten. Wij gaan hier even goed lunchen, dan hoeven we vanavond niet meer te koken.
We lopen langs het kanaal terug over het jaagpad. Deze loopt landinwaarts en is een van de vele kanaalstelsels uit de 18e eeuw. Vroeger waren deze kanalen van grote economische waarde, nu worden ze recreatief gebruikt en gerenoveerd. Het stadje Maldon was tegen de aanleg van het kanaal en daardoor zijn ze verbannen uit de route.
Als we terug zijn in het stadje doen we nog even boodschappen bij Tesco. Als we terug komen, is het water al aardig gestegen, maar we kunnen nog niet weg. Dit geeft ons mooi de mogelijkheid om even snel te internetten, even een weerberichtje oppikken, in een van de pubs. Als we klaar zijn en terug lopen naar de jachthaven, is de familie ons bootje al aan het verleggen naar de andere kant. De vaste ligger is teruggekomen. We moeten wel lachen want het is net of ze zonder ons er met de boot vandoor willen gaan. Dat zou best kunnen, want ze zijn erg onder de indruk van de Zeevalk. Zo’n mooie boot zien ze niet vaak. Adrian vertelde dat ze ongeveer 20 boten per zomer als gast binnen krijgen.
Het water liep al weg en we moesten even opschieten, veel tijd heb je hier niet om uit te varen. We varen op de ebstroom de rivier af. En gaan dan ankeren bij Osea Island. Het is een hele rustige avond en we kunnen tot acht uur buiten blijven zitten.
Reacties
Een reactie posten