Weergat
Sint Malo - Ile de Chausey
De Zeevalk is aangekomen op de grootste archipel van Europa, Ile de Chausey. We zagen een weergat, waar geen wind in zat. Een geweldige kans die we niet laten lopen. Hier ga je namelijk alleen met heel rustig weer liggen. We komen aan met hoogwater en zien gedurende de dag de eilanden om ons heen groeien. Met laag water telt deze archipel 300 eilanden, met hoog water 52 eilanden, nog buiten de ontelbare rotsen. Ile de Chausey hoort eigenlijk nog bij de Kanaaleilanden, alleen wappert hier de Franse vlag.
Wij liggen aan een mooring, omdat de getijden hier indrukwekkend zijn. Het verschil tussen hoog en laag water kan hier tussen de Normandische en Bretonse kust oplopen tot zo’n 14 meter. Deze getijden zijn het hoogst van Europa. Als we Grande Ile willen ontdekken - het grootste eiland van Ile de Chausey - moeten we de ingepakte dinghy, die al wekenlang op het voordek ligt, opblazen. En ook de buitenboordmotor moet tot leven gewekt worden en dat kan bij ons nogal een dingetje zijn. Maar na een tip om de buitenboordmotor eerst eens goed door elkaar te schudden, verloopt alles voorspoedig.
Eenmaal aangekomen op Ile Grande voel je het eilandgevoel. Het zou de Carieb kunnen zijn door haar turquoise blauwe zee, maar het zou ook het wad kunnen zijn door de geuren en vogelgeluiden. Het is er rustig, geen auto's en alleen maar zandpaden. Hier leef je met het tij en de seizoenen. De paar kleine, simpele vakantiehuisjes die verspreid langs het pad liggen, werden vroeger gebruikt door de arbeiders die hier graniet kwamen halen. Ze gebruikten dit graniet voor onder andere de trottoirs van Parijs.
Elke ochtend beginnen we met een sprong in het heldere blauwe water. Het water zou 17 graden warm moeten zijn, maar Hans gelooft er niets van. Na deze frisse start ontbijten we en na de koffie gaan we met de dinghy naar de kant. We doen natuurlijk ons wandelingetje langs de grillige kust en zien steeds andere uitzichten: baaien, stranden, duinen en natuurlijk heel veel granieten rotsen en zeewier bij laag water.
Achter de Zeevalk zien we bij laag water een prachtig wit stukje strand. Met afgaand water zijn we langzaam de zandplaat opgeschoven en hebben de Zeevalk vastgevaren, 'gebeached' heet dat. Het water blijft maar wegstromen en de zandplaat wordt steeds groter en groter. Uiteindelijk liggen we helemaal droog. “Geweldig!”, schreeuw ik van enthousiasme. Ik kan niet wachten om het strand op te lopen en de boel te gaan verkennen. We wandelen wat rond tussen rotsen, eilandjes die opeens ontstaan zijn, en geulen. Als je om je heen kijkt, zie je overal witte stenen bakens staan. Deze bakens helpen je om vanaf volle zee veilig binnen te varen. Wanneer het water terugkomt, moet je snel zijn, want het stroomt hier gigantisch en dan stijgt het water zomaar weer 10 meter. We laten het anker zakken, zodat we niet wegspoelen. Als de Zeevalk weer loskomt en er genoeg water staat, varen we terug naar de mooring. Wat een superervaring is dit...
Dan hebben we nog voetbal - leuk hoor dat ze steeds verder komen - maar we krijgen ook kijkstress. Hans heeft met de barman afgesproken, dat er naar het Nederlands elftal gekeken kan worden, dus we besluiten nog een nachtje te blijven. Ons tafeltje is gereserveerd, pal voor het grote beeldscherm. We gaan er echt voor zitten met een potje bier en uitzicht op de Zeevalk. Als er allerlei andere Franse mensen in blauwe Franse t-shirts om ons heen komen zitten, voelen we nattigheid. En ja hoor, de barman wist niet dat er twee wedstrijden tegelijkertijd werden gespeeld. En vanzelfsprekend kijken ze naar Frankrijk - Polen. We druipen af en doen hopeloze pogingen bij een hotel, havenmeester en toeristen met een vakantiewoning. We geven het op en lopen naar de dinghy. Onderweg zien we oudere mannetjes staan kletsen. Ik tik Hans aan. "Probeer daar eens”, zeg ik. Hans gaat in zijn allerbeste Frans een gesprek aan. Onze strategie: eerst interesse tonen en dan toeslaan. Het werkt, en we mogen met een vriendelijke man - een local - mee naar zijn huis(je).
Zijn vrouw staat in het kleine keukentje; ze is kokkeltjes aan het schoonmaken. Het ruikt er heerlijk naar knoflook. Ze kijkt niet eens verrast op wanneer wij binnenkomen. We lopen door naar de slaapkamer waar een tv staat, wij natuurlijk helemaal verheugd! De lieve man probeert alle zenders, maar geen Nederlands elftal. Hij is zichtbaar teleurgesteld, ook voor ons. We bedanken ze voor de gastvrijheid en gaan naar de Zeevalk terug. Dan de computer maar proberen. En ja, dat lukt! Het kost ons wat gigabytes, maar dat hebben we er voor over. Helaas verliezen we tegen Oostenrijk.
Ile de Chausey, wat een leuk en gastvrij eiland! Als alle omstandigheden weer goed zijn, komen we hier graag nog eens terug.
De Zeevalk is aangekomen op de grootste archipel van Europa, Ile de Chausey. We zagen een weergat, waar geen wind in zat. Een geweldige kans die we niet laten lopen. Hier ga je namelijk alleen met heel rustig weer liggen. We komen aan met hoogwater en zien gedurende de dag de eilanden om ons heen groeien. Met laag water telt deze archipel 300 eilanden, met hoog water 52 eilanden, nog buiten de ontelbare rotsen. Ile de Chausey hoort eigenlijk nog bij de Kanaaleilanden, alleen wappert hier de Franse vlag.
Aan een mooring bij Ile de Chausey
Wij liggen aan een mooring, omdat de getijden hier indrukwekkend zijn. Het verschil tussen hoog en laag water kan hier tussen de Normandische en Bretonse kust oplopen tot zo’n 14 meter. Deze getijden zijn het hoogst van Europa. Als we Grande Ile willen ontdekken - het grootste eiland van Ile de Chausey - moeten we de ingepakte dinghy, die al wekenlang op het voordek ligt, opblazen. En ook de buitenboordmotor moet tot leven gewekt worden en dat kan bij ons nogal een dingetje zijn. Maar na een tip om de buitenboordmotor eerst eens goed door elkaar te schudden, verloopt alles voorspoedig.
Eenmaal aangekomen op Ile Grande voel je het eilandgevoel. Het zou de Carieb kunnen zijn door haar turquoise blauwe zee, maar het zou ook het wad kunnen zijn door de geuren en vogelgeluiden. Het is er rustig, geen auto's en alleen maar zandpaden. Hier leef je met het tij en de seizoenen. De paar kleine, simpele vakantiehuisjes die verspreid langs het pad liggen, werden vroeger gebruikt door de arbeiders die hier graniet kwamen halen. Ze gebruikten dit graniet voor onder andere de trottoirs van Parijs.
Ile de Chausey met laagwater
Elke ochtend beginnen we met een sprong in het heldere blauwe water. Het water zou 17 graden warm moeten zijn, maar Hans gelooft er niets van. Na deze frisse start ontbijten we en na de koffie gaan we met de dinghy naar de kant. We doen natuurlijk ons wandelingetje langs de grillige kust en zien steeds andere uitzichten: baaien, stranden, duinen en natuurlijk heel veel granieten rotsen en zeewier bij laag water.
Achter de Zeevalk zien we bij laag water een prachtig wit stukje strand. Met afgaand water zijn we langzaam de zandplaat opgeschoven en hebben de Zeevalk vastgevaren, 'gebeached' heet dat. Het water blijft maar wegstromen en de zandplaat wordt steeds groter en groter. Uiteindelijk liggen we helemaal droog. “Geweldig!”, schreeuw ik van enthousiasme. Ik kan niet wachten om het strand op te lopen en de boel te gaan verkennen. We wandelen wat rond tussen rotsen, eilandjes die opeens ontstaan zijn, en geulen. Als je om je heen kijkt, zie je overal witte stenen bakens staan. Deze bakens helpen je om vanaf volle zee veilig binnen te varen. Wanneer het water terugkomt, moet je snel zijn, want het stroomt hier gigantisch en dan stijgt het water zomaar weer 10 meter. We laten het anker zakken, zodat we niet wegspoelen. Als de Zeevalk weer loskomt en er genoeg water staat, varen we terug naar de mooring. Wat een superervaring is dit...
'Gebeached'
Dan hebben we nog voetbal - leuk hoor dat ze steeds verder komen - maar we krijgen ook kijkstress. Hans heeft met de barman afgesproken, dat er naar het Nederlands elftal gekeken kan worden, dus we besluiten nog een nachtje te blijven. Ons tafeltje is gereserveerd, pal voor het grote beeldscherm. We gaan er echt voor zitten met een potje bier en uitzicht op de Zeevalk. Als er allerlei andere Franse mensen in blauwe Franse t-shirts om ons heen komen zitten, voelen we nattigheid. En ja hoor, de barman wist niet dat er twee wedstrijden tegelijkertijd werden gespeeld. En vanzelfsprekend kijken ze naar Frankrijk - Polen. We druipen af en doen hopeloze pogingen bij een hotel, havenmeester en toeristen met een vakantiewoning. We geven het op en lopen naar de dinghy. Onderweg zien we oudere mannetjes staan kletsen. Ik tik Hans aan. "Probeer daar eens”, zeg ik. Hans gaat in zijn allerbeste Frans een gesprek aan. Onze strategie: eerst interesse tonen en dan toeslaan. Het werkt, en we mogen met een vriendelijke man - een local - mee naar zijn huis(je).
Het voethuisje
Zijn vrouw staat in het kleine keukentje; ze is kokkeltjes aan het schoonmaken. Het ruikt er heerlijk naar knoflook. Ze kijkt niet eens verrast op wanneer wij binnenkomen. We lopen door naar de slaapkamer waar een tv staat, wij natuurlijk helemaal verheugd! De lieve man probeert alle zenders, maar geen Nederlands elftal. Hij is zichtbaar teleurgesteld, ook voor ons. We bedanken ze voor de gastvrijheid en gaan naar de Zeevalk terug. Dan de computer maar proberen. En ja, dat lukt! Het kost ons wat gigabytes, maar dat hebben we er voor over. Helaas verliezen we tegen Oostenrijk.
Ile de Chausey, wat een leuk en gastvrij eiland! Als alle omstandigheden weer goed zijn, komen we hier graag nog eens terug.
Reacties
Een reactie posten