De tijd haalt ons in

 Alderney - Cherbourg - Boulogne sur mer - Oostende

"Piep, piep, piep", hoor ik om de zoveel minuten. Het barometeralarm gaat af door de snel zakkende luchtdruk. Na twee nachten Alderney zijn we naar Cherbourg gezeild. Daar hebben wij één nachtje in de haven gelegen. Vandaar hebben we een grote klap kunnen maken naar Boulogne Sur Mer, een zeiltocht van twee dagen. Daar schuilen we voor het extreme weer dat op komst is. 

Boulogne Sur Mer is een echte vissersplaats, maar tegenwoordig ook een echte badplaats. De kade is vernieuwd en wordt 's avonds verlicht met gekleurde lampen. Overal zijn leuke zitjes gemaakt die door iedereen goed gebruikt worden. Inmiddels heb ik deze plaats in mijn hart gesloten en neem ik de enorme visgeur voor lief. Wij gaan graag uit eten bij La Chattillon, een fantastisch visrestaurant op een industrieterrein. Het ziet er van buiten heel ongezellig uit, maar het eten is er heerlijk.

Kade bij avondlicht

Donkere luchten naderen

Gelukkig valt de storm mee en kunnen we opgelucht ademhalen. We moeten door, want de tijd die we nog hebben om terug te keren naar Schier wordt steeds korter. We besluiten een lange tocht te maken naar Oostende, zo'n 68 mijl. Na een korte nacht - vanwege een muziekconcert naast de haven - gaat om 03.00 's nachts uur de wekker. Het is een heldere nacht en ik zie het steelpannetje boven de Zeevalk. Soms kijk ik meer naar boven dan recht vooruit, bedenk ik me. Door de harde wind van de afgelopen dagen staan er tot Cap Gris-nez (grijze neus) hoge, wilde golven, maar de ebstroom en de wind trekken ons er goed doorheen. Na 13 uur zeilen komen we aan in Oostende. Het is een mooie zeildag geworden met zon, een blauwe lucht en tien knopen wind. 

Onderweg naar Oostende

Als we kijken naar hoeveel mijl we nog moeten en de vrije dagen die we nog hebben, is het vrij snel duidelijk dat ik niet op tijd terug zal zijn. Er moet een plan B worden gemaakt. Heel toevallig gaan mijn oom en tante naar Schiermonnikoog. Zij wonen in de Pinte en dat is met de trein vanaf Oostende niet heel ver. Er ontstaat een plan dat ik met de trein en een lift naar huis ga en dat Hans de Zeevalk in zijn eentje terugzeilt. Leuk is het niet, maar onder tijdsdruk zeilen is ook niet prettig. Je gaat dan toch risico's nemen, die je anders misschien niet zou nemen. Dus hier stopt mijn supermooie zeilavontuur. 

Hans zeilt de Zeevalk twee dagen later met veel wind naar Scheveningen. Vanuit daar vaart ie met weinig tot geen wind (op de motor) terug naar Lauwersoog via ankerplekjes bij de Paardenhoek (Texel/Vlieland) en het Kikkertgat (Ameland).