Een gevecht met de fok
Jersey - Alderney
We vertrekken vroeg in de ochtend naar Alderney. Dit kanaaleiland is een mooie springplank voor onze zeiltocht naar Cherbourg. We gaan op de fok en zetten twee riffen in het grootzeil. De zuidwestenwind waait schuin van achteren, behoorlijk hard, wel 20-25 knopen. We gaan als een speer tot Alderney. Daar moeten we het hoekje om en tegen de wind in kruisen, die inmiddels is aangetrokken tot 30 knopen. Er staan witte koppen op de golven, de wind giert om onze oren en het is inmiddels ook nog gaan regenen. We kruisen superstoer de havenkom binnen. "Wat een binnenkomst", dacht ik - toen nog - bij mezelf, "jammer dat niemand ons ziet!" Maar wanneer we de fok inrollen, gebeurt er iets en voltrekt zich een kleine ramp.
"Schoot los!", schreeuwt Hans, die voor op het dek met de fok aan het vechten is. We rollen de fok te strak op en de schoten raken in de knoop. Bovenin ontstaat een zak die wind vangt. Ik sta achter het roer, Hans is in gevecht met de fok, maar er is geen beginnen aan. De zak bovenin wordt steeds groter en ik heb moeite om de Zeevalk in de wind te houden. Ik motor langs de stilliggende zeilboten die aan moorings liggen. Door ons geschreeuw en het enorme geklapper van de fok is iedereen naar buiten gekomen om ons in de stromende regen vanuit hun kuip gade te slaan. Op de weg zou dit een kijkfile zijn geweest.
"Schoot los!" roept Hans naar mij, maar er staat zoveel spanning op de lijn dat het me niet lukt. "Lukt niet!", roep ik terug. "Moet!", schreeuwt Hans weer. Hans heeft de fok vast en wordt letterlijk van links naar rechts gesmeten. We hebben geen andere keus en Hans haalt met heel veel moeite de hele fok naar beneden. Rust in de baai, geen geklapper meer. Nu nog even een mooring oppikken. Pas bij de vierde poging hebben we de mooring te pakken. De show van de Zeevalk is afgelopen en iedereen kruipt weer naar binnen. Ik haal even een paar keer diep adem, kijk Hans aan en geef, net als een klein kind, een schop tegen de fok, kloteding!
Na een enerverende dag hebben we heerlijk geslapen. Het waait nog steeds stevig en de golven komen over de hoge kademuur heen. De fok heeft straf gekregen en ligt opgerold in de tas. We takelen de dinghy naar beneden en stappen in. Ik heb alvast mijn regenboek aangetrokken, want we moeten tegen stroom en golven in motoren. We redden het net met onze 2,5 pk motor.
"Ik wil wel naar Shit-rock lopen", zeg ik tegen Hans. Een paar jaar geleden zijn we daar ook geweest. Een rots ten zuidwesten van Alderney, waar alle vogels al jaren op zitten te schijten. Van een afstand lijken het net besneeuwde bergtoppen. Het is een prachtig gebied om te wandelen en we hebben mooi uitzicht over de Swinge. De Swinge is een gebied met bangmakende stromingen met spitse rotsen aan weerszijden van de doorvaart. Door de harde wind gecombineerd met de ebstroom is het daar nu superonstuimig.
Alderney, een heerlijk, no-nonsenseiland. Eén van onze favoriete eilanden met kroeg, The Divers Inn. En eten doen we natuurlijk bij Mai Thai, bij de lachende Thaise obers.
"Schoot los!", schreeuwt Hans, die voor op het dek met de fok aan het vechten is. We rollen de fok te strak op en de schoten raken in de knoop. Bovenin ontstaat een zak die wind vangt. Ik sta achter het roer, Hans is in gevecht met de fok, maar er is geen beginnen aan. De zak bovenin wordt steeds groter en ik heb moeite om de Zeevalk in de wind te houden. Ik motor langs de stilliggende zeilboten die aan moorings liggen. Door ons geschreeuw en het enorme geklapper van de fok is iedereen naar buiten gekomen om ons in de stromende regen vanuit hun kuip gade te slaan. Op de weg zou dit een kijkfile zijn geweest.
"Schoot los!" roept Hans naar mij, maar er staat zoveel spanning op de lijn dat het me niet lukt. "Lukt niet!", roep ik terug. "Moet!", schreeuwt Hans weer. Hans heeft de fok vast en wordt letterlijk van links naar rechts gesmeten. We hebben geen andere keus en Hans haalt met heel veel moeite de hele fok naar beneden. Rust in de baai, geen geklapper meer. Nu nog even een mooring oppikken. Pas bij de vierde poging hebben we de mooring te pakken. De show van de Zeevalk is afgelopen en iedereen kruipt weer naar binnen. Ik haal even een paar keer diep adem, kijk Hans aan en geef, net als een klein kind, een schop tegen de fok, kloteding!
Na een enerverende dag hebben we heerlijk geslapen. Het waait nog steeds stevig en de golven komen over de hoge kademuur heen. De fok heeft straf gekregen en ligt opgerold in de tas. We takelen de dinghy naar beneden en stappen in. Ik heb alvast mijn regenboek aangetrokken, want we moeten tegen stroom en golven in motoren. We redden het net met onze 2,5 pk motor.
Shit-rock
De Swinge
"Ik wil wel naar Shit-rock lopen", zeg ik tegen Hans. Een paar jaar geleden zijn we daar ook geweest. Een rots ten zuidwesten van Alderney, waar alle vogels al jaren op zitten te schijten. Van een afstand lijken het net besneeuwde bergtoppen. Het is een prachtig gebied om te wandelen en we hebben mooi uitzicht over de Swinge. De Swinge is een gebied met bangmakende stromingen met spitse rotsen aan weerszijden van de doorvaart. Door de harde wind gecombineerd met de ebstroom is het daar nu superonstuimig.
Alderney, een heerlijk, no-nonsenseiland. Eén van onze favoriete eilanden met kroeg, The Divers Inn. En eten doen we natuurlijk bij Mai Thai, bij de lachende Thaise obers.
Reacties
Een reactie posten