Flessenpost Terschelling - Ameland

We zijn er bijna......

Het is nog donker als we opstaan. Ik zie bij verschillende zeilboten al beweging. Het wordt een enorme uittocht van zeilbootjes. Iedereen gaat rechtsaf naar Harlingen. Alleen de Zeevalk slaat linksaf… op weg naar Ameland. Met de wind in de rug zeilen we langs de boeien. Het is een rustige ochtend op het wad. De Zeevalk kabbelt rustig door het water. Af en toe snijden we af en bij het wantij halen we voor de zekerheid het zwaard en roer omhoog. We hebben het nooit ondieper dan 1,10 meter onder de kiel gehad.

We hebben nieuwe coördinaten voor de route over de Waardgronden. Die heeft Andy, een vriend van ons, van de website van de Wadzeilers gehaald. Sommige zeilers hebben van het actualiseren van geulen hun hobby gemaakt en plaatsen die informatie op de website. Hartstikke nuttig en handig. De geulen veranderen soms zo, dat de plotter aangeeft dat je op een ondiepe zandplaat aan het varen bent. 

Het wad bij Ameland

Met het zand van Terschelling nog achter onze oren, komen we na vijf uur zeilen op Ameland aan. De haven is leeg. We leggen de Zeevalk met de neus in de wind zodat we vanavond, als de wind aantrekt, hopelijk rustig liggen.

Vogelvrij

Nog vijf uurtjes over het wad naar het oosten varen en we zijn daadwerkelijk thuis. Wat heel onwerkelijk voelt. Misschien hebben we ongemerkt last van uitstelgedrag. Want ik merk dat terugkomen eigenlijk net zo ingrijpend voelt als vertrekken. Bij vertrek laat je je familie en vrienden achter, maar krijg je er vrijheid en avontuur voor terug. Nu zien we onze familie en vrienden weer, maar laten we onze vrijheid achter. Een dubbel gevoel.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ons plan

De trossen zijn los!

Retteketet neemt sabbatical