Flessenpost Fécamp - Boulogne Sur Mer
Schijtmeeuwen
De wekker gaat om 5.00 uur. "Nee, niet nu al", denk ik. Ik lig nog zo lekker. Buiten de dekens is het koud. Ik warm snel wat water op voor een kop hete thee en maak een kom stevige havermoutpap. Als het moet, kunnen we daar de hele dag op teren. De vier lagen dikke kleding houden de ochtendkou buiten. Een paar handschoenen zou nu ook niet verkeerd zijn.
Om 6.00 uur steekt de Zeevalk haar neus buiten de pieren van Fécamp, koers Boulogne Sur Mer. Het wordt weer een lange tocht, maar dit keer een relaxte. We hebben de wind en golven in de rug. We bomen de genua uit en zeilen urenlang. De zon komt erbij en schijnt tot ie weer aan de horizon verdwijnt. Ik heb een slaapdag. Ik kan úren slapen op het borrelende geluid van het water, dat langs de Zeevalk stroomt. Dat geluid duidt erop, dat we een mooi gangetje van 5 knopen hebben en dat alles vredig en rustig verloopt.
Het blijft druk en we moeten nog steeds op vissers letten, die geen zichtbaar signaal hebben. Soms denk ik, dat de vissers denken, dat ze de zee helemaal voor zichzelf hebben. Sommige varen zonder AIS, gooien hun visboeien midden in een vaargeul uit en droppen hun lange netten precies waar jij vaart. Dan horen we 'Kleine Jan' over de marifoon. Aan zijn accent te horen is het een visser uit Urk. Hij probeert contact te leggen met een Franse visser, die vlak voor zijn neus gevaarlijk in de weg ligt. Het is een komische 'conversatie'. Het antwoord dat Kleine Jan te horen krijgt, en dus wij ook, is een hoop geboer, geschreeuw en scheetgeluiden. En dat allemaal op kanaal 16. Misschien moet ik maar geen vis meer eten, denk ik soms.
De volgende dag zigzaggen we over de steigers om de meeuwenschijt te ontwijken. We gaan een stadswandelingetje maken, maar eerst gaan we op zoek naar het beroemde visrestaurant Le Chatillon. We lopen naar het industrieterrein van de visafslag. Verscholen tussen lelijke, roestige loodsen zien we het restaurant liggen. Er staat een lange rij mensen te wachten, die allemaal gereserveerd blijken te hebben. We proberen ertussen te komen en hebben geluk. Na 10 minuten wachten, krijgen we een leuk plekje in de serre. Ik kijk uit op een loods van de grootste zalmimporteur van Frankrijk. Het eten is super en we genieten. Heel even denk ik aan die brutale vissers op zee.
Boulogne Sur Mer is de grootste vissershaven van Frankrijk en ligt aan de Opaalkust. Hier zien we voor het eerst de Engelse kust. Als we de haven willen betalen, krijgen we eindelijk seizoenskorting! Het is dan al half oktober.
De wekker gaat om 5.00 uur. "Nee, niet nu al", denk ik. Ik lig nog zo lekker. Buiten de dekens is het koud. Ik warm snel wat water op voor een kop hete thee en maak een kom stevige havermoutpap. Als het moet, kunnen we daar de hele dag op teren. De vier lagen dikke kleding houden de ochtendkou buiten. Een paar handschoenen zou nu ook niet verkeerd zijn.
Om 6.00 uur steekt de Zeevalk haar neus buiten de pieren van Fécamp, koers Boulogne Sur Mer. Het wordt weer een lange tocht, maar dit keer een relaxte. We hebben de wind en golven in de rug. We bomen de genua uit en zeilen urenlang. De zon komt erbij en schijnt tot ie weer aan de horizon verdwijnt. Ik heb een slaapdag. Ik kan úren slapen op het borrelende geluid van het water, dat langs de Zeevalk stroomt. Dat geluid duidt erop, dat we een mooi gangetje van 5 knopen hebben en dat alles vredig en rustig verloopt.
Helder, rustig weer
Het blijft druk en we moeten nog steeds op vissers letten, die geen zichtbaar signaal hebben. Soms denk ik, dat de vissers denken, dat ze de zee helemaal voor zichzelf hebben. Sommige varen zonder AIS, gooien hun visboeien midden in een vaargeul uit en droppen hun lange netten precies waar jij vaart. Dan horen we 'Kleine Jan' over de marifoon. Aan zijn accent te horen is het een visser uit Urk. Hij probeert contact te leggen met een Franse visser, die vlak voor zijn neus gevaarlijk in de weg ligt. Het is een komische 'conversatie'. Het antwoord dat Kleine Jan te horen krijgt, en dus wij ook, is een hoop geboer, geschreeuw en scheetgeluiden. En dat allemaal op kanaal 16. Misschien moet ik maar geen vis meer eten, denk ik soms.
 |
| De bijna lege haven van Boulogne |
 |
| Schijtmeeuw |
Wanneer de zon ondergaat en de maan over het water schijnt, komen we in de buurt van Boulogne Sur Mer. We zien de lichten van de stad van ver, nu nog de juiste boeien zien te vinden. We staan in de kuip en Hans navigeert me naar binnen. De aanwakkerde wind en het tij (hoogwater) zorgen voor een onrustige aanloop. Terwijl we ons bijna tussen de pieren van de haveningang bevinden, komt er een enorm vrachtschip naar buiten varen. Het schip neemt een nauwe bocht en bezorgt ons wat stress, want we kunnen geen kant op... Gelukkig gaat het goed en we zeilen door.
De wind komt nu schuin van voren en het wordt opeens een stukje sportief zeilen. We laten de boel zakken en varen naar de haven door een smalle geul. Daar ligt weer zo'n kanjer van een boot; het lijkt op een baggerschip. We kunnen er net langs. Terwijl ik de lijnen aan het klaarmaken ben en de stoten ophang, baad ik opeens in een fel wit licht. De verkeerstoren. Er wordt naar ons geroepen, maar we verstaan er niets van en varen maar rustig verder. Als we dan zonder een spatje zoutwater aangekomen zijn en de Zeevalk vastgelegd hebben, zien we meeuwenstront. Overal! Er leeft hier een meeuwenkolonie; die beesten schijten echt alles onder. Hans belt de verkeerstoren om te vragen wat er aan de hand is. De man reageert gelukkig laconiek en zegt dat we ons op kanaal 12 hadden moeten aanmelden. We bieden ons excuus aan en beloven beterschap voor de volgende keer. We zullen het niet vergeten.
Grauwe gevels krijgen kleur
De volgende dag zigzaggen we over de steigers om de meeuwenschijt te ontwijken. We gaan een stadswandelingetje maken, maar eerst gaan we op zoek naar het beroemde visrestaurant Le Chatillon. We lopen naar het industrieterrein van de visafslag. Verscholen tussen lelijke, roestige loodsen zien we het restaurant liggen. Er staat een lange rij mensen te wachten, die allemaal gereserveerd blijken te hebben. We proberen ertussen te komen en hebben geluk. Na 10 minuten wachten, krijgen we een leuk plekje in de serre. Ik kijk uit op een loods van de grootste zalmimporteur van Frankrijk. Het eten is super en we genieten. Heel even denk ik aan die brutale vissers op zee.
 |
| Over de sluis naar de stad |
Boulogne Sur Mer is de grootste vissershaven van Frankrijk en ligt aan de Opaalkust. Hier zien we voor het eerst de Engelse kust. Als we de haven willen betalen, krijgen we eindelijk seizoenskorting! Het is dan al half oktober.
Reacties
Een reactie posten