Flessenpost Boulogne sur Mer - IJmuiden

'Zeehelden'

Lijnen die steeds in de knoop zitten... Je kunt me niet chagrijniger krijgen op de vroege ochtend. "Hoe doen die lijnen dat toch", vraag ik me af. Ik sta op het voordek en gooi de lijn aan bakboord los. Aan het eind zit, wonderbaarlijk genoeg, een knoop. Hoe komt díe daar nu weer in? Ik krijg de lijn vanaf de boot maar niet los. Ik stap eraf en loop met mijn schone laarzen over de ondergescheten steiger naar de kikker, waar ie aan vastzit. Het is gelukkig rustig weer en we drijven daarna makkelijk van de steiger af. 

We varen Boulogne uit 

We roepen de verkeerstoren op en vragen toestemming om uit te varen. Jaja, we leren snel! Het is geen enkel probleem. We varen de baai in, hijsen het grootzeil en zetten koers naar het noorden. Eindbestemming nog onbekend, maar we willen wel mijlen maken. Er komt namelijk een lagedrukgebied met veel wind aan en dat willen we voorblijven. Het wordt dus zeker één nacht doorzeilen. Een serieuze tocht, omdat we allemaal grote zeehavens passeren: Calais, Duinkerken, Zeebrugge, Westerschelde, de aanloop naar Antwerpen, Vlissingen, Rotterdam én IJmuiden. 

We zeilen vlak langs de kust.

Hans heeft gelezen, dat er vluchtelingen in kleine bootjes oversteken vanaf Calais, waar wij langskomen, naar Dover (Engeland). Dat is 19 mijl varen! Ik tuur met mijn verrekijker naar kleine bootjes. En dan horen we over de marifoon dat een vissersboot vluchtelingen in een klein bootje heeft gespot. "Ze zijn donker van kleur en gewikkeld in een deken", zo vertelt hij aan de Dover Coastgard. Jeetje, dat is toch niet normaal! Het líjkt dan wel een piepklein eindje, maar het is open zee, er staat veel stroom en er varen grote vrachtschepen door de straat van Dover. 

Blijven kijken!

We gaan de avond in. Het is steenkoud buiten en ook binnen is het niet echt aangenaam. De wind staat precies in de kajuit. Hans is de hele avond druk bezig. Bij elke haven roepen we de verkeerstoren op en melden we ons aan. En dan is het de kunst om de routes naar de havens over te steken. Bij Calais varen de ferry’s je om de oren; ze komen met een rotgang voorbij. Gelukkig zien we een gaatje en steken we over om uit de vaarroute te blijven.

Bij Rotterdam is het net disco op zee. Het windmolenpark is één grote knipperende lichtshow. De grote vrachtboten liggen als een drijvend dorp bij elkaar te wachten op toestemming om de haven van Rotterdam aan te lopen. De verkeersleiders hebben het echt druk, zo horen wij. De een is nog strenger dan de ander.

De aanloop bij IJmuiden

Na de nacht goed doorgekomen te zijn, komen we bij Scheveningen aan. We vragen ons af wat we moeten doen: doorzeilen naar Den Helder of stoppen bij IJmuiden. Het wordt stoppen bij IJmuiden. Hier kunnen we lekker uitrusten, eten en vooral warm worden. De zee wordt woester en de wind wakkert aan. De havenaanloop is wat ruig, maar de ingang is ruim en we rollen zo de beschermde havenkom in. We laten de zeilen zakken en maken ons klaar voor het aanmeren. Natuurlijk hebben we ons aangemeld bij de havendienst IJmuiden, maar bij de passantenhaven is niemand te bekennen. 

Netjes stuurboordwal varen

Plots steken twee koppies boven de hoge kademuur uit. Er wordt geroepen: "Hé, daar heb je onze zeehelden!" Hans en ik kijken omhoog: "Wat doen júllie nou hier? Hoe wisten jullie dat we hier gingen liggen?" Onze zeilvrienden Georges en Sigrun vertellen, dat ze de hele dag op Marinetraffic gekeken hebben. Na een wandeling over het haventerrein komen ze bij de Zeevalk aan. We worden onthaald als echte zeehelden, met een grote omhelzing en een heerlijke fles Berenburg. Ze hebben onze reis nauwlettend gevolgd. Als ze in de kuip zitten, zegt Georges met een lach: "Dus hier gebeurt het allemaal, hier heeft alles zich afgespeeld.” We drinken een aankomstborrel en vertellen stoere zeeverhalen. Zo leuk om verrast te worden, maar zeehelden zijn we natuurlijk niet. Zeehelden zijn de mensen die bij ons op de boekenplank staan. Zoals Jean Heylbroeck met het boek 'De wereld is rond'. Wij staan nog lang niet op een boekenplank. 

Na 2,5 jaar terug in Nederland

Om er een klein feestje van te maken, hijsen we alle landenvlaggetjes. Je kunt precies zien welke vaak gebruikt zijn en welke niet. De vlaggen van Frankrijk en Bretagne zijn aardig versleten. De vlaggen van Senegal en Gambia zijn nieuw en ongebruikt; de vouwen zitten er nog in. In totaal hebben we met de Zeevalk 12 landen bezocht. Covid heeft natuurlijk veel invloed gehad op onze reis en op de landen die we konden bezoeken.

Onze Crabber-vrienden

Aan het einde van de middag krijgen we opnieuw bezoek. Crabber-vrienden Andy en Elisabeth uit Amsterdam brengen champagne en gezelligheid mee. De kurk wordt met een knal de lucht ingeschoten, de fles drinken we op de Zeevalk op. We gaan samen uit eten in restaurant IJmond, dicht bij de haven. Andy heeft diverse tips en informatie over wadvaren voor ons. Want dat zijn we een beetje verleerd en bovendien: het wad verandert altijd.