Moules!
On Se Parle En Bretagne!
We zijn in Bretagne in Lezardrieux, een stil en dromerig stadje, 3 mijl landinwaarts aan de rivier de Trieux. Het is een andere wereld. Er liggen overal rosé kleurige graniet rotsen. Je moet het zo zien: het is net of er een glas geknapt is en de scherven liggen overal. Tussen de rotsen liggen goud kleurige strandjes met daarachter groene bossen met hier en daar een huisje op een droomplek. Deze rivier is makkelijk aan te lopen omdat je niet afhankelijk bent van het tij, er staat altijd voldoende water in. Overal liggen kleine groepjes bootjes aan een mooring verspreid langs de rand van de rivier.
Wij hebben een fantastische zeiltocht gehad naar de Franse kust. De wekker ging om 5.00 Europese tijd. Achter ons gingen ook 3 jongens naar Lezardrieux, hun thuishaven. Hans had even met ze gesproken. Toch handig, namen op boten! Er stond een aardig windje en met 7 knopen gingen we als een speer op de kust af met een kleine manoeuvre om een rots eiland heen dat midden in zee ligt.
We willen eerst gaan ankeren maar de steigers bij de marina, die wij ook zien, lokken toch iets meer. We moeten er nog een beetje inkomen. Een gevoel ontwikkelen van de omgeving, zelfvertrouwen krijgen in het gebied waar je zeilt. Een beeld krijgen van de dieptes en het soort grond waarin je ankert.
We liggen mooi aan de kop van de steiger en naast ons een ouder echtpaar uit Engeland. Ze zijn allebei begin tachtig en nog erg actief. Verder ligt er niet veel soeps. Alleen maar kleine local motor vissersbootjes.
Paimpol is een stadje dat 6 kilometer terug ligt en veel meer leven in de brouwerij heeft als hier. Wij lopen daar naar toe. Het is een mooie wandelroute alleen moet je helaas naast een doorgaande weg lopen waar de auto’s op korte afstand langs scheuren. Soms moet je even in de berm springen om jezelf in veiligheid te brengen. Paimpol is inderdaad een levendige stad met winkels, cafés en een heleboel restaurants. Mooie oude huizen gemetseld van granieten stenen. De haven ligt midden in het centrum.
Ik heb besloten om hier mijn eerste Moules te gaan eten en dat ik ze lekker ga vinden. Dat hoort in Bretagne, dat is cultuur en heet fruits de mer! Dit is het droomland van Hans. Omdat het er zo gezellig uitziet. Vanaf de eerste dag van ons vertrek wist ik dat dit iets was wat ik moest proberen. En ik had elke dag bij het opstaan tegen mezelf gezegd dat ik ze lekker zou vinden. IK VIND MOULES LEKKER!. Na 2 biertjes op een leuk en gezellig terras in de zon heb ik alle moed verzameld om naar een restaurant te gaan waar ze dus mossels serveren. En ze waren HEERLIJK! Ik ga veel mossels eten in Frankrijk want dan kunnen ze niet op onze onderwaterschip gaan wonen. Hans begon ook al over oesters…….
Rond van de mossels moeten wij weer dat hele pokken eind terug lopen. Het is best fris geworden en ik ben een beetje te dun gekleed. Zonder iets te zeggen gaat Hans liften en de eerste auto die aankomt stopt. We mogen mee en de jongen brengt ons voor de deur af.
We zijn in Bretagne in Lezardrieux, een stil en dromerig stadje, 3 mijl landinwaarts aan de rivier de Trieux. Het is een andere wereld. Er liggen overal rosé kleurige graniet rotsen. Je moet het zo zien: het is net of er een glas geknapt is en de scherven liggen overal. Tussen de rotsen liggen goud kleurige strandjes met daarachter groene bossen met hier en daar een huisje op een droomplek. Deze rivier is makkelijk aan te lopen omdat je niet afhankelijk bent van het tij, er staat altijd voldoende water in. Overal liggen kleine groepjes bootjes aan een mooring verspreid langs de rand van de rivier.
Wij hebben een fantastische zeiltocht gehad naar de Franse kust. De wekker ging om 5.00 Europese tijd. Achter ons gingen ook 3 jongens naar Lezardrieux, hun thuishaven. Hans had even met ze gesproken. Toch handig, namen op boten! Er stond een aardig windje en met 7 knopen gingen we als een speer op de kust af met een kleine manoeuvre om een rots eiland heen dat midden in zee ligt.
 |
| Rivier de Trieux. Meer foto's zien! |
We willen eerst gaan ankeren maar de steigers bij de marina, die wij ook zien, lokken toch iets meer. We moeten er nog een beetje inkomen. Een gevoel ontwikkelen van de omgeving, zelfvertrouwen krijgen in het gebied waar je zeilt. Een beeld krijgen van de dieptes en het soort grond waarin je ankert.
We liggen mooi aan de kop van de steiger en naast ons een ouder echtpaar uit Engeland. Ze zijn allebei begin tachtig en nog erg actief. Verder ligt er niet veel soeps. Alleen maar kleine local motor vissersbootjes.
Paimpol is een stadje dat 6 kilometer terug ligt en veel meer leven in de brouwerij heeft als hier. Wij lopen daar naar toe. Het is een mooie wandelroute alleen moet je helaas naast een doorgaande weg lopen waar de auto’s op korte afstand langs scheuren. Soms moet je even in de berm springen om jezelf in veiligheid te brengen. Paimpol is inderdaad een levendige stad met winkels, cafés en een heleboel restaurants. Mooie oude huizen gemetseld van granieten stenen. De haven ligt midden in het centrum.
 |
| Paimpol |
Ik heb besloten om hier mijn eerste Moules te gaan eten en dat ik ze lekker ga vinden. Dat hoort in Bretagne, dat is cultuur en heet fruits de mer! Dit is het droomland van Hans. Omdat het er zo gezellig uitziet. Vanaf de eerste dag van ons vertrek wist ik dat dit iets was wat ik moest proberen. En ik had elke dag bij het opstaan tegen mezelf gezegd dat ik ze lekker zou vinden. IK VIND MOULES LEKKER!. Na 2 biertjes op een leuk en gezellig terras in de zon heb ik alle moed verzameld om naar een restaurant te gaan waar ze dus mossels serveren. En ze waren HEERLIJK! Ik ga veel mossels eten in Frankrijk want dan kunnen ze niet op onze onderwaterschip gaan wonen. Hans begon ook al over oesters…….
Rond van de mossels moeten wij weer dat hele pokken eind terug lopen. Het is best fris geworden en ik ben een beetje te dun gekleed. Zonder iets te zeggen gaat Hans liften en de eerste auto die aankomt stopt. We mogen mee en de jongen brengt ons voor de deur af.
Reacties
Een reactie posten