Rivier de morlaix

Het binnenland in

Na een paar heerlijke dagen op het eiland Ile de Batz gaan we weer verder. Het weer verandert en we hebben de mooiste dagen gepakt. We gaan verder, maar dan een klein stukje terug. We zeilen de Baie de Morlaix in. Dit gebied is een labyrint van rotsen, maar is goed aangegeven met bakens en met rustig weer goed te doen. We willen naar het plaatsje Morlaix dat aan een droogvallende rivier ligt, die 6 mijl landinwaarts stroomt. Als we de rivier opvaren, zetten we de motor aan en laten we de zeilen zakken. Om naar de haven van Morlaix te komen, moeten we door een sluis die met hoogwater 3x bediend wordt. We willen de laatste schutting niet missen.


Wachten bij de sluis. Meer foto's zien!

De rivier maakt mooie bochten en wordt gaandeweg steeds smaller. Het is doodtij en er staat zelfs met hoogwater maar weinig water in de rivier. Dat maakt het nog bijzonderder om doorheen te varen met tal van droogvallende zandplaten, waar de vogels zich tegoed doen aan eten. De bomen aan weerskanten zijn vers groen en worden bezongen door verschillende vogels. Her en der zien we kleine gehuchtjes. Meestal zien ze er onbewoond uit, omdat de ramen potdicht zitten. Maar dat zegt in Frankrijk niks. Ze wonen hier volgens mij graag in potdichte huizen. Terwijl ze wel massaal buiten op terrasjes gaan zitten om te eten en te drinken. Ook al is het weer niet geschikt.

De rivier wordt steeds smaller en uiteindelijk zien we de hoge, imposante boogbrug die dwars door Morlaix loopt. We krijgen geen contact met de sluis. We leggen de boot aan de stuurboord kade en wachten (on)geduldig af. Hopelijk zijn we niet te laat. Gelukkig hoeven we maar even te wachten en wordt de sluis alleen voor ons bediend. Vlak achter de sluis ligt de jachthaven, waar we door de nog jonge havenmeester opgevangen worden.

De imposante boogbrug van Morlaix

De jonge havenmeester komt een beetje verward over en spreekt gebrekkig Engels. Hij excuseert zich ervoor en wijt het aan het begin van het seizoen; hij moet er nog een beetje inkomen. Dat begrijpen we. Heb ik zelf ook met Duits! We moeten een formulier invullen en dat later bij hem afgeven. Als we aankomen op zijn kantoor probeert hij met één hand en één vinger de ingevulde papieren in de computer te zetten. Hij zucht een paar keer en laat het dan Hans zelf invullen. Als we denken klaar te zijn, is de computer gecrasht. We moeten de volgende dag maar terugkomen. Zijn kantoor ziet er net zo verward uit als de jonge havenmeester. Wij durven hem eigenlijk niks meer te vragen, omdat dat weer een eeuwigheid duurt, maar hij schrijft een paar leuke cafeetjes en restaurantjes voor ons op.

We zijn een klein stukje landinwaarts terechtgekomen met een hele andere sfeer dan aan de kust. Morlaix is één van de grotere plaatsjes van Noord-Bretagne. Het heeft een hele oude binnenstad, die in de oorlog nog goed bewaard gebleven is. De oude gebouwen komen uit de middeleeuwen. Vroeger was dit één van de belangrijke havensteden. Een stadswandeling is echt een aanrader. Je kunt verschillende routes volgen. Trapjes op en af, en kleine, smalle steegjes die je meenemen door de geschiedenis. De oude, stenen boogbrug van 60 meter hoog stijgt boven alles uit en domineert het aanzicht. Je kunt hier de trein nemen naar Parijs. Wij nemen plaats in een café, dat getipt werd door de havenmeester. Het uitzicht is niet echt geweldig, namelijk een autopark. Maar het cafeetje is sfeervol en we kunnen in het zonnetje zitten. 

Mooie geveltjes. Meer foto's zien!

Ik nodig een paar jonge mensen, die een plekje zochten, uit om bij ons aan tafel te komen zitten in de zon. Zij nemen mijn aanbod graag aan en nemen plaats. Het werd een gezellig tafelgesprek. Hans probeert zijn Frans wat op te frissen en de Fransen hun Engels. 

Rond 19.00 uur, als de restaurantjes weer open gaan, volgen we nog een tip van de havenmeester op. We gaan eten in een leuk, klein restaurantje. Wij zijn de eersten die gaan zitten en dat is altijd best even spannend, maar ja, één moet de eerste zijn. Het werkt, want binnen een half uur zit het terras buiten vol. De twee vrouwen lopen zich een rotje en de kok brult af en toe: "BONNNNN!". De kok is een joviale, grote, stevige oudere man. Hij loopt regelmatig even naar voren en maakt grapjes met de gasten. Ze hebben moeilijke tijden gehad door de stakingen en de gele hesjes, vertelde hij. Hij vindt zichzelf een wereldburger en de Franse burger maar lui.


Le Tour de Morlaix

Het leek ons leuk om een fietstochtje te maken langs de rivier en de kust. We huren twee fietsen bij de tourist office met een borg van elk € 200,-. Bepakt met helmpjes, bandenplakspul en de beroemde gele hesjes gaan wij onderweg. Het schijnt hier mode te zijn! We maken een fietstocht onafgebroken van 4 uur lang. Onafgebroken, omdat natuurlijk alles weer dichtgaat en 's avonds pas weer open. We pakken wat mooie uitzichten mee, maar het is wel ploeteren. De afdalingen zijn leuk. Soms meer dan een kilometer naar beneden racen met haarspeldbochten erin. De auto’s moeten achter ons blijven en halen ons op rechte stukken weer in. Maar het blijkt toch iets te ver voor ons te zijn. Onze benen zijn op een gegeven moment totaal verzuurd, en mijn kont ook. We hebben het uiteindelijk volbracht, maar vraag niet hoe. Gelukkig hebben wij onze bootfietsen thuisgelaten. Ik ben toch meer een loper!

Je kunt goed het grote verval zien bij de sluis. Meer foto's zien!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Ons plan

De trossen zijn los!

Retteketet neemt sabbatical