Flessenpost week 4 Sint Maarten - Azoren

Aftellen

We zijn aan het aftellen. De zee is rustig en kalm. Het lijkt net alsof ook de dagen dan langer duren. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de snelheid van de boot en het gevoel dat je daarbij krijgt. Thuis heb je dat ook; een drukke dag gaat zo voorbij. Soms voel ik me een beetje verloren in deze niet te bevatten, enorme bak water en draai ik keiharde muziek. De klanken dragen ver over de golven. Het is net alsof ik zo tegen de oceaan wil zeggen dat wij er ook zijn.

Tijdens onze overtocht hebben we een paar keer contact gehad met de kapitein van een enorme tanker, die op een paar mijl afstand langs ons vaart. Hij vraagt meestal of alles oké is en waar we heen gaan. Leuke momentjes waar we blij van worden. Het zijn die kleine dingetjes waarvan we zo genieten. Hans van een lekker windje en ik van een paar dolfijntjes die voorbij zwemmen. Ze lijken haast te hebben, maar zijn toch nieuwsgierig genoeg om even langs te zwemmen. Het lijkt wel of emoties op zee vergroot worden.

Hans belt via de satelliet met zijn vader die jarig is. Ze zitten met visite in de tuin een taartje te eten. Het is in Nederland eindelijk lekker weer geworden, vertelt Wim. Het blijft een wonderlijke ervaring om na drie weken op de oceaan een bekende stem zo dichtbij te horen. Ik krijg een beetje heimwee naar het echte leven. Een taartje eten in de tuin lijkt mij heerlijk, of een wijntje drinken op een gezellig terras. Van al die heerlijke gedachten ga ik watertanden.

De laatste mijlen duren het langst. We krijgen wind en golven tegen en moeten motorzeilen. De windgolven komen uit het oosten, zijn hoog en volgen kort op elkaar, terwijl de metershoge swell uit het westen gewoon blijft doorgaan. Helaas word ik weer zeeziek en krijgt Hans de zware taak de boot alleen te zeilen. De Zeevalk vecht om ertegen in te komen. Echt geen pretje deze zee en dat is zachtjes uitgedrukt. Hadden we net tegen elkaar gezegd dat we het op één tank diesel wel zouden gaan redden, blijkt dit nu toch een te optimistische gedachte te zijn. We moeten met kracht vooruit, anders verliezen we gang. De golven blijven chaotisch. Op de ene golf surfen we mee, bij de volgende liggen we bijna stil. De klappen die we maken, gaan door merg en been. Het doet gewoon zeer om te horen. We motoren in totaal 16 uur en vullen voor de zekerheid de tank met 10 liter diesel bij. Geen leuke klus in deze zee en met twintig knopen op de boeg. Wél een goeie les: altijd bijvullen met rustig weer, ook al is of lijkt dat niet noodzakelijk. Het lukt Hans de 10 liter diesel, zonder zeewater erbij, in de tank te gieten. Met genoeg diesel in de tank varen we de laatste mijlen op Horta af. 

Ik zit buiten in de kuip, Hans is aan het roer gaan staan. Ik kijk naar de stormvogels die met vloeiende lijnen heerlijk over de woeste golven vliegen. Heel anders dan de Zeevalk die over de golven stampt en hakt. Na een slopende laatste dag en na in totaal 23 dagen op zee geweest te zijn, komen we eindelijk aan op Faial. Wij zijn veilig aan 'de overkant' aangekomen en liggen met de Zeevalk voor anker in de baai van Horta. Onderschat nooit de natuurkracht van de zee; zij heeft ons weer een les geleerd. Denk niet dat je er al bent, voor ons waren de laatste loodjes zeker het zwaarst!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ons plan

De trossen zijn los!

Retteketet neemt sabbatical