Terugblik

Terugblik

Hans kwam ooit in een Cornish Crabber naar Schiermonnikoog zeilen, een klein, maar stoer Engels bootje uit Cornwall. We kenden elkaar nog maar net een paar dagen, toen hij me vroeg de boot met hem naar Makkum terug te zeilen. En zo is het allemaal begonnen. Na de Cornish Crabber, waarmee Hans 15 jaar lang gevaren heeft, kwam de Zeevalk, een aluminium midzwaardboot van 10,5 meter, een ontwerp van de bekende Nederlandse scheepsarchitect Dick Zaal. Het is het type Zeevink, waarvan er drie gebouwd zijn. We zijn vier jaar bezig geweest met het laten bouwen van deze boot. Inmiddels scharrelen we al vijf jaar over het wad, waarvoor ze speciaal gebouwd is. We kunnen het zwaard optrekken tot 80 centimeter, waardoor de onderkant helemaal vlak wordt. Maar ook een oceaan moet voor de Zeevalk geen probleem zijn. Met het zwaard uit, is de diepgang ineens 2,1 meter. Uit ervaring weten we dat het een zeewaardige boot is, die heel wat meer aankan dan wij.

Steeds wanneer we met ons biertje in de zon in de kuip van de Zeevalk zaten, kwam het bovendrijven. Tijdens onze heerlijke vakanties hadden we toch weer tijd te kort om verder te geraken naar nog mooiere bestemmingen. Ik ben van nature geen zeiler, maar ik hou van de zee, de wind en de natuur. Dat is natuurlijk logisch als je op Schiermonnikoog  geboren bent. Onderweg kwamen we veel zeilers tegen, die voor langere tijd weggingen en mooie verhalen vertelden. Onze droom werd hierdoor elk jaar gestimuleerd. In 2019 durfden we de stap te nemen om onze droom achterna te gaan en te zeilen zo ver als we maar willen, bestemming onbekend. We hebben alles tijdelijk moeten loslaten: familie, vrienden, huis, het eiland en de winkel. Het heeft een tijdje geduurd, voordat we beseften dat dit geen vakantie is, maar een nieuw avontuur en een nieuw leven. Wonen op een zeilboot, back to basic. Veel buiten zijn en je laten leiden door de elementen van de natuur. Steeds weer de route aanpassen. Nieuwe vrienden maken en ook weer laten gaan.

We beseffen dat we een van de kleinste boten zijn, die de oversteek naar de Carib gaan maken. Wij hebben geen 1000 liter water aan boord of een megadieseltank, inmiddels wel een megadinghy! Er is minder comfort en met een gemiddelde van 5,5 knopen zullen we er langer over doen dan een 50-voeter van 15 meter. We moeten onze voorraden aanvullen met jerrycans en ons eten opbergen in alle hoeken en gaten die we over hebben. Dat wordt nog leuk, maar we kijken er ook naar uit. Steeds weer verleggen we onze grenzen en verbazen we onszelf. 

We kijken terug op een bijzonder jaar. Het vertrek vanuit Lelystad was een hoogtepunt, net als onze eerste dolfijnenescorte bij Iles de Glenan. Daar word je direct vrolijk van. Het mooiste vaargebied tot nu toe vinden we Bretagne met haar indrukwekkende getij, idyllische havens en ankerplekken. Kaap Vicente, die we in het donker hebben gerond met 30 knopen wind. De Algarve waar we de rust vonden en fantastisch hebben geankerd voor het huisje van mijn ouders in Ria Formosa. Een euforisch moment: de aanblik van het Marokkaanse Rabat en de stadswallen aan de rivier de Bouregreg na een zware tocht. Trots zijn we op onze oversteek van Rabat naar Lanzarote, vijf dagen op de Atlantische oceaan.

We hebben zin in het nieuwe jaar met een andere tijdszone, klimaat en omgeving. Wij wensen iedereen die ons volgt, een bijzonder jaar toe. Ga je dromen achterna!