Havenplak
Wonen in een haven
Als je wat langer op één plek in een haven ligt, wordt je ligplaats een vast adres waar je pakketjes naartoe kunt laten sturen, dinghy’s bijvoorbeeld. De steiger waaraan je ligt, wordt een straat met een huisnummer. Ons huis heet 'De Zeevalk' op nummer I8. Onze buren liggen op nummer I6 en hebben een redelijke villa (wij hebben de kleinste van de hele straat). Zij steken binnenkort de Atlantische Oceaan over, maar wachten nog op een goed 'weerwindow'. De proviand is al ingeslagen en opgeborgen. Vanuit onze kuip (achtertuin) zien we het allemaal gebeuren. Drie huizen verderop in de straat liggen kasten van huizen. Daar wonen gezinnen met kinderen, honden, zelfs een nanny. Voor de overtocht wordt een derde bemanningslid gezocht. Daar schijnt een soort databank voor te zijn.
We worden uitgenodigd voor een feestje. Dat is dan wel leuk aan onze straat. Er hoeft niet heel veel te gebeuren, of je zit op een feestje bij mensen die je helemaal niet kent. Een beetje vreemd, maar wel supergezellig. Het is leuk om andere verhalen te horen, terwijl je allemaal met hetzelfde avontuur bezig bent. Natuurlijk wordt er ook over andere mensen gekletst, zelfs al ken je elkaar niet. Zo wordt er op het feestje een verhaal verteld over een klein bootje in onze straat, op de kop van onze steiger. Hans had deze boot, met opvallend veel zonnepanelen, al zien liggen. Hij zou onaangekondigd met motorpech zijn binnengevaren en had een merkwaardig verhaal. Onze straat is niet de enige in de haven. Er zijn er meerdere en na een tijdje begin je ook mensen te leren kennen uit een andere alfabetische straat. Leuk aan het dorp is dat iedereen elkaar wil helpen.
Het kantoor is een belangrijke ontmoetingsplek; het ligt in het havengebouw. Hier komt iedereen met zijn computer voor een goede internetverbinding. Kinderen zitten hier de hele middag te gamen. Wat moet je anders in zo’n saai havendorp? De tweede belangrijke ontmoetingsplek is misschien wel de douche, waar je iedereen elke ochtend of avond, afhankelijk van je dagritme, tegenkomt. Op slippers, gewikkeld in een handdoek, met een toilettas in de hand. Nog net geen wc-papier onder de arm, zoals op een camping. Ik vind dit het vieste plekje van de hele haven. Daarom probeer ik vaak midden op de dag te douchen, als de schoonmakers net geweest zijn. Dan is het ook lekker rustig. Er zijn regels in ons havendorp:
- Toilet in huis niet gebruiken
- Niet douchen buiten
- Geen rotzooi overboord gooien
- De was niet te opvallend ophangen
- Beesten niet laten loslopen
- Stijger vrij laten
- Niet zwemmen
- Geen commerciële activiteiten
- Niet ankeren
- Geen harde muziek
- Geen explosieven aan boord
Onze straat (steiger) loopt naar een vaste kade, een winkelstraat waar momenteel kerstmuziek uit de boxen te horen is. Hier zijn opvallend veel dure winkels, die niet passen in een havendorp. Ze zijn er vooral voor de passagiers van cruiseschepen en hangen vol chique kleding voor een captain's dinner. In de straat hangen verlichte ijspegels aan de gevels. Een komisch gezicht, want het is hier nog 20 graden!
Wat doen we nu de hele dag? Dat is een vraag die wij, en andere zeilers, vaak te horen krijgen. Waarom willen mensen dat weten, vraag ik me af. We proberen zoveel mogelijk te genieten van het land waar we zijn. Nieuwe mensen te ontmoeten, ons te verdiepen in een andere cultuur, lokaal te eten, te reizen in het land waar we zijn, en mooie wandelingen te maken. Verder laten we ons op onze zeilreis leiden door weer en wind. We passen ons tempo aan waar nodig, en maken kortetermijnplannen. Om je zo over te geven aan de natuur kost tijd, maar uiteindelijk gaat het vanzelf. 'Laat nooit een goede wind lopen', is het advies van een ouder stel met veel zeilervaring. En zo leren we de hele reis door.
Tussendoor hebben we het druk met onze boot en de huishouding. De boot, die de hele dag in weer en wind en in zout water ligt, vergt veel zorg. De gewone alledaagse, huishoudelijke dingen kosten op een boot veel meer tijd dan thuis. Als we boodschappen doen, letten we goed op het verpakkingsmateriaal. We kopen zo min mogelijk plastic verpakkingen om zo onze kleine prullenbak niet te snel te vullen. Consuminderen, een levensstijl die we ons hebben moeten aanleren om straks op de oceaan zo weinig mogelijk afval te hebben. Kortom, is er iemand bezorgd over onze dagbesteding, niet nodig, we komen tijd te kort!
Tip: Baking- soda
Als je wat langer op één plek in een haven ligt, wordt je ligplaats een vast adres waar je pakketjes naartoe kunt laten sturen, dinghy’s bijvoorbeeld. De steiger waaraan je ligt, wordt een straat met een huisnummer. Ons huis heet 'De Zeevalk' op nummer I8. Onze buren liggen op nummer I6 en hebben een redelijke villa (wij hebben de kleinste van de hele straat). Zij steken binnenkort de Atlantische Oceaan over, maar wachten nog op een goed 'weerwindow'. De proviand is al ingeslagen en opgeborgen. Vanuit onze kuip (achtertuin) zien we het allemaal gebeuren. Drie huizen verderop in de straat liggen kasten van huizen. Daar wonen gezinnen met kinderen, honden, zelfs een nanny. Voor de overtocht wordt een derde bemanningslid gezocht. Daar schijnt een soort databank voor te zijn.
We worden uitgenodigd voor een feestje. Dat is dan wel leuk aan onze straat. Er hoeft niet heel veel te gebeuren, of je zit op een feestje bij mensen die je helemaal niet kent. Een beetje vreemd, maar wel supergezellig. Het is leuk om andere verhalen te horen, terwijl je allemaal met hetzelfde avontuur bezig bent. Natuurlijk wordt er ook over andere mensen gekletst, zelfs al ken je elkaar niet. Zo wordt er op het feestje een verhaal verteld over een klein bootje in onze straat, op de kop van onze steiger. Hans had deze boot, met opvallend veel zonnepanelen, al zien liggen. Hij zou onaangekondigd met motorpech zijn binnengevaren en had een merkwaardig verhaal. Onze straat is niet de enige in de haven. Er zijn er meerdere en na een tijdje begin je ook mensen te leren kennen uit een andere alfabetische straat. Leuk aan het dorp is dat iedereen elkaar wil helpen.
 |
| Op visite bij onze Duitse overburen |
Het kantoor is een belangrijke ontmoetingsplek; het ligt in het havengebouw. Hier komt iedereen met zijn computer voor een goede internetverbinding. Kinderen zitten hier de hele middag te gamen. Wat moet je anders in zo’n saai havendorp? De tweede belangrijke ontmoetingsplek is misschien wel de douche, waar je iedereen elke ochtend of avond, afhankelijk van je dagritme, tegenkomt. Op slippers, gewikkeld in een handdoek, met een toilettas in de hand. Nog net geen wc-papier onder de arm, zoals op een camping. Ik vind dit het vieste plekje van de hele haven. Daarom probeer ik vaak midden op de dag te douchen, als de schoonmakers net geweest zijn. Dan is het ook lekker rustig. Er zijn regels in ons havendorp:
- Toilet in huis niet gebruiken
- Niet douchen buiten
- Geen rotzooi overboord gooien
- De was niet te opvallend ophangen
- Beesten niet laten loslopen
- Stijger vrij laten
- Niet zwemmen
- Geen commerciële activiteiten
- Niet ankeren
- Geen harde muziek
- Geen explosieven aan boord
Onze straat (steiger) loopt naar een vaste kade, een winkelstraat waar momenteel kerstmuziek uit de boxen te horen is. Hier zijn opvallend veel dure winkels, die niet passen in een havendorp. Ze zijn er vooral voor de passagiers van cruiseschepen en hangen vol chique kleding voor een captain's dinner. In de straat hangen verlichte ijspegels aan de gevels. Een komisch gezicht, want het is hier nog 20 graden!
Wat doen we nu de hele dag? Dat is een vraag die wij, en andere zeilers, vaak te horen krijgen. Waarom willen mensen dat weten, vraag ik me af. We proberen zoveel mogelijk te genieten van het land waar we zijn. Nieuwe mensen te ontmoeten, ons te verdiepen in een andere cultuur, lokaal te eten, te reizen in het land waar we zijn, en mooie wandelingen te maken. Verder laten we ons op onze zeilreis leiden door weer en wind. We passen ons tempo aan waar nodig, en maken kortetermijnplannen. Om je zo over te geven aan de natuur kost tijd, maar uiteindelijk gaat het vanzelf. 'Laat nooit een goede wind lopen', is het advies van een ouder stel met veel zeilervaring. En zo leren we de hele reis door.
Tussendoor hebben we het druk met onze boot en de huishouding. De boot, die de hele dag in weer en wind en in zout water ligt, vergt veel zorg. De gewone alledaagse, huishoudelijke dingen kosten op een boot veel meer tijd dan thuis. Als we boodschappen doen, letten we goed op het verpakkingsmateriaal. We kopen zo min mogelijk plastic verpakkingen om zo onze kleine prullenbak niet te snel te vullen. Consuminderen, een levensstijl die we ons hebben moeten aanleren om straks op de oceaan zo weinig mogelijk afval te hebben. Kortom, is er iemand bezorgd over onze dagbesteding, niet nodig, we komen tijd te kort!
Tip: Baking- soda
Reacties
Een reactie posten