Ile de Yeu

Frans Ibiza

Na een tochtje over een rommelige zee met weinig wind en klapperende zeilen, komen we aan op het eiland Île d'Yeu. We liggen in de haven Port Joinville. Het is er druk en we krijgen een plek toegewezen diep de haven in. Onze ligplaats is nauw en aan hogerwal, maar een paar stoere Franse mannen van een motorboot trekken ons naar de steiger. Het is warm en door de hoge zeewering om de haven heen, voel ik me net een garnaal in een koekenpan. We liggen naast een klassiek houten bootje uit 1936. De eigenaar komt 's avonds even langs om te vertellen dat we zeer voorzichtig weg moeten varen, omdat het bootje splinterdun is.

Aankomst Îles d'Yeu

Bij aankomst op Île d'Yeu zien we direct een enorme verandering in sfeer: lage witte huizen met gekleurde luiken en oranje dakpannen. Eén haven verder en we zijn in de Mediterranee. Het is even een kleine omschakeling, maar wel leuk. Het eiland zelf is ook heel anders dan alle andere, die wij tot nu toe gezien hebben. Het is hier hip. Ik zie het aan de winkels, de caféetjes, en aan de mensen die er rondlopen. Het voelt een beetje als Frans Ibiza. De kade met uitzicht op de veerhaven staat vol restaurantjes en caféetjes. Het is er erg druk, maar ook gezellig en gemoedelijk. Alles krioelt hier door elkaar: mensen op fietsen, lopers, lelijke eendjes, open jeeps, als het maar hip is. Heel anders dan in Bretagne.

De volgende dag huren we fietsen om het eiland te bezichtigen. Het is een vrij vlak eiland met aan de zuidwestkant een wat ruige kustlijn, die doet denken aan Bretagne. Daarnaast zijn er ook veel mooie strandjes. Het eiland is 22 kilometer lang en een paar kilometer breed. We zien overal lage, witte huisjes van niet meer dan één verdieping hoog, met oranje dakpannen die overhangen. De kleurige luiken en de mooie stokrozen maken het plaatje compleet. We nemen een pauze in een lief, klein dorpje, St. Sauveur, midden op het eiland. Het heeft een mooie Romaanse, witte kerk in het centrum. Verder is er weinig te beleven, maar er is wel een leuk caféetje, waar we koffiedrinken.

Koffiepauze in St. Sauveur

Ik raak geïnspireerd door de schaduweffecten van de zon op de witte huisjes en de overhevelende dakpannen, en maak een paar grafische foto’s. 


Terug in de haven, krijgen we een mailtje van de Ovni-mensen. Wij hebben ze nog net kunnen zien, toen zij de haven uitvoeren en wij naar binnen. In de mail staat hun geheime ankerplek op Ile de Ré. En wij mogen deze ook weten! Ook delen ze een recept van Patagos met ons: kleine witte schelpjes, in knoflook gebakken, met aardappeltjes erbij. We kunnen ze kopen, maar gaan toch maar lekker uit eten in een superleuk restaurantje waar ze op het menu staan. En ze zijn inderdaad erg lekker! 

Grafische lijnen. Klik hier voor meer foto's. 

De volgende ochtend gaan we laat in de ochtend weg. Het waait behoorlijk en buiten de bescherming van de zeewering staat er op zee een aardige deining. Ik maak me geen zorgen over de golven buiten op zee, maar om onze buurman met zijn antieke, flinterdunne boot. Voor de zekerheid vragen we iemand op de steiger ons te helpen met wegvaren. En alles gaat goed, puffffff!

We hijsen het grootzeil in de haven met één rif erin. Er staat inderdaad een aardig stevig windje, maar dat is beter dan te weinig. We hebben een aardige tocht voor de boeg naar Ile de Ré, zo’n 50 mijl. De genua doen we er ook bij, maar we rollen deze niet helemaal uit. Nu kunnen we redelijk met voltuig zeilen. Af en toe met vlagen van 24 knopen is ze net iets te zwaar, voor mij dan. Maar we schieten wel lekker op. Misschien iets te snel. 

Als wij vanuit open zee het waddengebied van Ré opvaren, loopt de vloed gelukkig ook al naar binnen. Het water glinstert in de avondzon, zo'n mooi gezicht. We moeten dicht langs het strand varen, waar we de heerlijke geur ruiken van de dennenbomen die op het strand staan. We zetten de motor uit en gaan op de vloedstroom heel langzaam mee naar binnen. We komen een aardig eindje, maar zijn toch net iets te vroeg en lopen vast op een zandplaat. Morgenvroeg schuiven we op naar het geheime plekje van de Ovni-mensen. Als klapper van de dag krijgen we een geweldig mooie zonsondergang. Slaap lekker!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ons plan

De trossen zijn los!

Retteketet neemt sabbatical