Belle Ile
Mooi eiland
We zijn op Belle Ile du Mer, wat 'mooi eiland van de zee' betekent. Na een fantastische zeiltocht van zes uur vanaf Iles de Groix, liggen we voor anker in Port Sauzon aan de noordoostkant van het eiland met ruige rotsen en inhammen. De boten buiten de haven liggen te rollen op de deining van de zee. Alleen al het binnenvaren van deze haven is mooi en de bontgekleurde huizen op de kade maken me vrolijk. We kregen de tip om helemaal naar binnen te varen en te ankeren in een droogvallende kreek. We halen ons zwaard en roer omhoog en varen langzaam steeds verder naar binnen. Het is niet druk en wij sluiten achteraan in de rij ankeraars. We komen precies met hoogwater aan en gooien het anker voor en achter uit. De Ovni-mensen liggen hier ook en komen even bij ons kijken. Hun tip is om er nog wat ankerketting bij te doen. En dat doen we dus ook.
Als de ebstroom staat, roeien wij met de dinghy naar de kant en blijven daar de hele avond heerlijk genieten van alle drukte en gezelligheid. We laten de dinghy liggen en gaan lopend terug naar de boot. Gelukkig is de bodem goed hard en is het prima lopen.
De volgende ochtend worden we wakker met geknetter in de lucht. Het onweert en het regent. Prima, dan wordt de boot ook weer lekker schoon, denk ik. Als het gedonder en de regen opgehouden zijn, wordt de lucht blauw en schijnt de zon weer heerlijk. Het benauwde van de afgelopen dagen is verdwenen en het is prima zomerweer geworden. Misschien moet ik straks toch onze winterkleding gaan omruilen voor zomerkleding en gaan we vanaf nu in korte broek door het leven, gek idee.
Net als we de dag doornemen in de kuip en overleggen wat we gaan doen, staat Catherine met een emmertje en schepje bij de boot. Ze vraagt of ik wil helpen met schelpen zoeken. Tuurlijk wil ik dat, en ik ga met haar mee. Er lopen al de hele ochtend mensen om de boot heen met harkjes, schepjes en emmers. Ze zijn voornamelijk op zoek naar palourdes, begrijp ik. Ze zijn moeilijk te vinden. Ik moet kijken naar twee kleine gaatjes en dan maar graven. Uiteindelijk vinden we net genoeg voor een voorgerecht. Ik vraag me af of ze, gezien de hongerige Fransen, in de loop der jaren misschien schaars geworden zijn.
Het water rolt met een vaart de kreek binnen en ik moet opschieten, anders komen we niet meer lopend van de boot af. We ploffen eerst even neer om een grande café te drinken, die heb ik gemist. We besluiten een kustpad te gaan lopen langs de ruige zuidwestkust van Belle Ile. Het is een geweldige wandeling met diepe dalen, steile kliffen, mooie witte stranden en bos. Uiteindelijk komen we bij Pointe des Poulains, een ruige kaap waar vroeger de vuurtoren haar dienst vast goed bewezen heeft. Nu is het een museum.
Het is al laat in de middag en wij ploffen neer op hetzelfde terrasje als de dag daarvoor. De barman herkent ons gelijk (ik weet niet of dat gunstig is) en komt met twee biertjes en een schaaltje pinda’s aan. Leuk als het zo kleinschalig is. Na één dag ga je mensen al herkennen en zij ons. We zitten te kijken naar de jeugd, die lekker aan het zwemmen is. De schoolvakantie is begonnen en het zal snel drukker worden, ook in de havens. Wij willen rond half juli in Spanje zijn, een tip van veel zeilmensen. Maar we willen nog zoveel zien. We laten het bepalen door de wind. Als we naar de boot teruggaan, is het water inmiddels weg. We laten de dinghy maar weer liggen.
De volgende ochtend worden we opnieuw wakker met gedonder in de lucht. We zijn net op tijd aan de wal, voordat de regen losbarst. We zitten het uit op een terrasje en als het opgeklaard is, huren we een fiets. Belle Ile is zo groot als Texel. Dus als je wat grotere afstanden wil overbruggen, is fietsen verstandig. Het is best heuvelachtig, maar het kan net. We fietsen naar Le Palais met een enorme vesting boven de haven. De veerdienst komt hier aan en dat geeft een enorme drukte in de stad. Er zijn veel winkeltjes en restaurantjes.
We gaan verder naar de hoge vuurtoren, Goulphar, en beklimmen haar. Het uitzicht is, jammer genoeg, niet heel spectaculair. Als we beneden zijn, laten we de fietsen staan en lopen we naar Aiguilles de Port Coton. Dit was het geliefde schilderplekje van Claude Monet. Het zijn de Franse Needles. Zelfs bij rustiger weer is het uitzicht indrukwekkend met witschuimende golven.
Belle Ile du Mer: een passende naam voor dit mooie eiland!
We zijn op Belle Ile du Mer, wat 'mooi eiland van de zee' betekent. Na een fantastische zeiltocht van zes uur vanaf Iles de Groix, liggen we voor anker in Port Sauzon aan de noordoostkant van het eiland met ruige rotsen en inhammen. De boten buiten de haven liggen te rollen op de deining van de zee. Alleen al het binnenvaren van deze haven is mooi en de bontgekleurde huizen op de kade maken me vrolijk. We kregen de tip om helemaal naar binnen te varen en te ankeren in een droogvallende kreek. We halen ons zwaard en roer omhoog en varen langzaam steeds verder naar binnen. Het is niet druk en wij sluiten achteraan in de rij ankeraars. We komen precies met hoogwater aan en gooien het anker voor en achter uit. De Ovni-mensen liggen hier ook en komen even bij ons kijken. Hun tip is om er nog wat ankerketting bij te doen. En dat doen we dus ook.
 |
| Fantastische plek in Sauzon. Klik hier voor meer foto's. |
Als de ebstroom staat, roeien wij met de dinghy naar de kant en blijven daar de hele avond heerlijk genieten van alle drukte en gezelligheid. We laten de dinghy liggen en gaan lopend terug naar de boot. Gelukkig is de bodem goed hard en is het prima lopen.
De volgende ochtend worden we wakker met geknetter in de lucht. Het onweert en het regent. Prima, dan wordt de boot ook weer lekker schoon, denk ik. Als het gedonder en de regen opgehouden zijn, wordt de lucht blauw en schijnt de zon weer heerlijk. Het benauwde van de afgelopen dagen is verdwenen en het is prima zomerweer geworden. Misschien moet ik straks toch onze winterkleding gaan omruilen voor zomerkleding en gaan we vanaf nu in korte broek door het leven, gek idee.
Net als we de dag doornemen in de kuip en overleggen wat we gaan doen, staat Catherine met een emmertje en schepje bij de boot. Ze vraagt of ik wil helpen met schelpen zoeken. Tuurlijk wil ik dat, en ik ga met haar mee. Er lopen al de hele ochtend mensen om de boot heen met harkjes, schepjes en emmers. Ze zijn voornamelijk op zoek naar palourdes, begrijp ik. Ze zijn moeilijk te vinden. Ik moet kijken naar twee kleine gaatjes en dan maar graven. Uiteindelijk vinden we net genoeg voor een voorgerecht. Ik vraag me af of ze, gezien de hongerige Fransen, in de loop der jaren misschien schaars geworden zijn.
 |
| Eindelijk schelpen zoeken, net als alle Fransen |
Het water rolt met een vaart de kreek binnen en ik moet opschieten, anders komen we niet meer lopend van de boot af. We ploffen eerst even neer om een grande café te drinken, die heb ik gemist. We besluiten een kustpad te gaan lopen langs de ruige zuidwestkust van Belle Ile. Het is een geweldige wandeling met diepe dalen, steile kliffen, mooie witte stranden en bos. Uiteindelijk komen we bij Pointe des Poulains, een ruige kaap waar vroeger de vuurtoren haar dienst vast goed bewezen heeft. Nu is het een museum.
Het is al laat in de middag en wij ploffen neer op hetzelfde terrasje als de dag daarvoor. De barman herkent ons gelijk (ik weet niet of dat gunstig is) en komt met twee biertjes en een schaaltje pinda’s aan. Leuk als het zo kleinschalig is. Na één dag ga je mensen al herkennen en zij ons. We zitten te kijken naar de jeugd, die lekker aan het zwemmen is. De schoolvakantie is begonnen en het zal snel drukker worden, ook in de havens. Wij willen rond half juli in Spanje zijn, een tip van veel zeilmensen. Maar we willen nog zoveel zien. We laten het bepalen door de wind. Als we naar de boot teruggaan, is het water inmiddels weg. We laten de dinghy maar weer liggen.
 |
| Wandelen langs de ruige kust. Klik hier voor meer foto's. |
De volgende ochtend worden we opnieuw wakker met gedonder in de lucht. We zijn net op tijd aan de wal, voordat de regen losbarst. We zitten het uit op een terrasje en als het opgeklaard is, huren we een fiets. Belle Ile is zo groot als Texel. Dus als je wat grotere afstanden wil overbruggen, is fietsen verstandig. Het is best heuvelachtig, maar het kan net. We fietsen naar Le Palais met een enorme vesting boven de haven. De veerdienst komt hier aan en dat geeft een enorme drukte in de stad. Er zijn veel winkeltjes en restaurantjes.
We gaan verder naar de hoge vuurtoren, Goulphar, en beklimmen haar. Het uitzicht is, jammer genoeg, niet heel spectaculair. Als we beneden zijn, laten we de fietsen staan en lopen we naar Aiguilles de Port Coton. Dit was het geliefde schilderplekje van Claude Monet. Het zijn de Franse Needles. Zelfs bij rustiger weer is het uitzicht indrukwekkend met witschuimende golven.
Belle Ile du Mer: een passende naam voor dit mooie eiland!
Reacties
Een reactie posten