Plan B

Terschelling - Borkum 

Na een week te hebben gewacht op mooie wind naar Oost-Engeland stappen we over op plan B. We moeten richting het oosten, zoals de wind al een tijdje aangeeft. Onze eerste stop is Ameland, want we zijn door al onze proviand heen. Daar is vlak bij de jachthaven een Jumbo, die een stuk goedkoper is dan de dure Spar op Terschelling. We vertrekken vroeg in de ochtend en zeilen heel relaxed op de fok over het wad richting Ameland. Altijd prachtig, zo vroeg op het water!

Met de helmstok in mijn hand denk ik bij mezelf "Waarom zeilen we eigenlijk niet gelijk door naar het Duitse wad?" Het is een geweldige dag om wat zeilmijlen naar het oosten te maken. Hans is binnen en kijkt op Windy en naar hoeveel mijl het naar Borkum is. Dan hoor ik: “We gaan door naar Borkum, het ziet er allemaal goed uit." Ons plan om naar Ameland te gaan gooien we overboord. We motorzeilen het zeegat uit. De Zeevalk moet hoog tegen de wind en golven in zeilen, maar gelukkig hebben we de ebstroom mee. 

Na een dik uur ploeteren kunnen we eindelijk overstag en afvallen, en koersen we boven de eilanden Ameland, Schiermonnikoog en Rottumeroog langs. En dan - na 14 uur zeilen met de wind van achteren - krijgen we Borkum en de boulevard in het vizier. Het is voor ons tien jaar geleden dat we de Duitse eilanden hebben bezocht. We slaan port Henry over; de vloed is net begonnen en waarschijnlijk zijn we te vroeg in het tij om naar binnen te varen. We varen door naar Burkana-Hafen en leggen de Zeevalk met veel wind tegen een andere aluminium zeilboot aan. Uit de voorraadkast vissen we wat kant-en-klare noodles en smikkelen die op. Na zo'n monstertocht smaakt alles goed! Hoewel we stevig vast aan de kade liggen, voelt het 's nachts alsof de Zeevalk en alle andere zeilboten gewoon doorzeilen.

De volgende ochtend lopen we onze zeebenen eruit en wandelen we naar strand Süd. Het strand wordt gekleurd door een enorme hoeveelheid 'Strandkorbe'. Ze zijn al behoorlijk ver het zand ingestoven. We zien grote zeeschepen vlak langs de kust over de Eems varen. De indrukwekkende boulevard, die we vanaf de Balg van Schiermonnikoog kunnen zien, is 'gemütlich'. Overal zitten mensen lekker te genieten van de zilte lucht en wind. Heb je even genoeg van de wind, dan is het dorpje achter de boulevard ook leuk. We drinken daar een kop koffie en slaan het proviand in, dat we eigenlijk op Ameland wilden inkopen. Daarna nemen we de bus terug naar de Zeevalk.

We hebben gereserveerd bij het Hafenrestaurant. Hier hebben we tien jaar geleden de allerlekkerste 'kleine Scholle' van alle Duitse eilanden gegeten. Ik heb er zelfs nog een foto van bewaard. We komen binnen in een leeg restaurant; het regent dan ook pijpenstelen. De inrichting is gelukkig nog steeds hetzelfde, nu de visjes nog. De verwachtingen zijn hoog, de teleurstelling des te groter, want de kleine Scholle zijn lang zo lekker niet als in onze herinnering. De toefjes bruine en rode saus - ketchup en mayonaise - op een te groot chic bord werken ook niet echt mee. We verzachten onze teleurstelling met een heerlijke witte wijn, die de ober gretig bijvult in de hoop dat we nog een fles bestellen. We houden het bij één fles en dat zal voorlopig de komende tien jaar wel zo blijven.