Bijkomen in Blankenberge
Blankebergen - Boulogne Sur Mer - Somme Baie
We hebben net Ari en Els uitgezwaaid; op de kade is het gelijk stil geworden. "Ik mis ze nu al", zegt Hans. Els zat achter het stuurwiel - ze kwam er amper boven uit - en Ari liep over het dek om de lijnen los te gooien. De dagen in Blankenberge kabbelen gemoedelijk door. Ons plan is vrijdag te vertrekken. We hebben dan weliswaar tegenwind, maar niet zo hard. Het zal wel motoren worden, daar stellen we ons mentaal op in. Maar we hebben nog wat dagen te gaan en die vullen we met leuke dingen.
Zoals de kusttram, daar hebben we best veel over gelezen. Bekend onder toeristen, maar zeker ook onder locals. Het is het langste tramtraject ter wereld, waarbij de tram 13 badplaatsen aandoet tussen Knokke en de Panne en 68 keer stopt. Met een dagkaart kunnen we overal in- en uitstappen. Het is 'slow travelling' en dat past natuurlijk wel bij ons. We stappen op. De tram komt traag op gang en langzaam verdwijnt Blankenberge. Na wat gebommel stappen we uit in De Haan, daarna in Middelkerke en de Panne. Op de terugweg nemen we een avondmaal in Oostende.
De volgende dag gaan we naar het oudst bewaarde vissershuisje van de hele Belgische kust, het huisje van Majutte. Misschien wel het mooiste plekje van Blankenberge of zelfs van de hele kust. Wanneer we binnenkomen, maken we een sprong terug in de tijd. De tijd dat er nog geen lelijke hoge flats stonden. De achtergevels van de huisjes grensden direct aan de duinen. En de Blankenbergse schuiten lagen op het strand voor de deur. We hebben foto’s nodig om ons er een voorstelling van te kunnen maken. We zien prachtige huizen staan. "Waarom hebben ze alles platgegooid?", vraag ik me af. "En waarom is dit huisje blijven staan?" Dit kan Peter mij ook niet vertellen. "Uiteindelijk draait alles om geld en toerisme", vertelt hij ons. Peter is de eigenaar van dit onwijs leuke museumcafé. We lezen ook dat alle schippers een bijnaam hadden. Ik bedenk er gelijk één voor ons allebei: Hans de Lekkerbek en Janet de Avonturier.
We zijn inmiddels uitgerust, bijgekomen en klaar om te vertrekken. De wekker gaat om 06.00 uur 's morgens. Hans de Lekkerbek staat gelijk op, maar ik heb moeite. Uiteindelijk staan we samen aangekleed in de kuip. Onze bestemming is Boulogne Sur Mer, een tocht van 75 mijl. Tot onze grote verbazing staat er wind en we hijsen het grootzeil en de genua. Bij Nieuwpoort melden we ons netjes aan bij de schiet-officier. Mijn neef Sjoerd had ons al geïnformeerd dat er schietoefeningen waren. We moeten 4,5 mijl uit de kust blijven om veilig te zijn. Terwijl ik dit tik, moet ik lachen. Ik had ze graag willen uitdagen, maar dat mocht niet van Hans.
Tot aan Duinkerken zeilen we verrassend lekker, maar dan houdt de wind ermee op. We motoren verder en komen vlak voor het donker aan. Wat heerlijk dat we niet ’s nachts door hoeven, maar lekker kunnen tukken onder een warm dekentje. De volgende ochtend gaat het alarm weer om 06.00 uur en ook nu staan we weer gezellig samen in de kuip. We gooien los en varen de baai uit. Ondertussen maak ik een ontbijtje en zet ik thee. We moeten vandaag 35 mijl afleggen naar de Somme Baie. Deze nieuwe bestemming maakt ons vrolijk. Een nieuw zeilgebied! Na Calais zie je het water al blauwer worden en het landschap glooiender met leuke dorpjes. Zin in in!
We hebben net Ari en Els uitgezwaaid; op de kade is het gelijk stil geworden. "Ik mis ze nu al", zegt Hans. Els zat achter het stuurwiel - ze kwam er amper boven uit - en Ari liep over het dek om de lijnen los te gooien. De dagen in Blankenberge kabbelen gemoedelijk door. Ons plan is vrijdag te vertrekken. We hebben dan weliswaar tegenwind, maar niet zo hard. Het zal wel motoren worden, daar stellen we ons mentaal op in. Maar we hebben nog wat dagen te gaan en die vullen we met leuke dingen.
Lelijk of toch mooi?
Zoals de kusttram, daar hebben we best veel over gelezen. Bekend onder toeristen, maar zeker ook onder locals. Het is het langste tramtraject ter wereld, waarbij de tram 13 badplaatsen aandoet tussen Knokke en de Panne en 68 keer stopt. Met een dagkaart kunnen we overal in- en uitstappen. Het is 'slow travelling' en dat past natuurlijk wel bij ons. We stappen op. De tram komt traag op gang en langzaam verdwijnt Blankenberge. Na wat gebommel stappen we uit in De Haan, daarna in Middelkerke en de Panne. Op de terugweg nemen we een avondmaal in Oostende.
Station de Haan
Oostende
De volgende dag gaan we naar het oudst bewaarde vissershuisje van de hele Belgische kust, het huisje van Majutte. Misschien wel het mooiste plekje van Blankenberge of zelfs van de hele kust. Wanneer we binnenkomen, maken we een sprong terug in de tijd. De tijd dat er nog geen lelijke hoge flats stonden. De achtergevels van de huisjes grensden direct aan de duinen. En de Blankenbergse schuiten lagen op het strand voor de deur. We hebben foto’s nodig om ons er een voorstelling van te kunnen maken. We zien prachtige huizen staan. "Waarom hebben ze alles platgegooid?", vraag ik me af. "En waarom is dit huisje blijven staan?" Dit kan Peter mij ook niet vertellen. "Uiteindelijk draait alles om geld en toerisme", vertelt hij ons. Peter is de eigenaar van dit onwijs leuke museumcafé. We lezen ook dat alle schippers een bijnaam hadden. Ik bedenk er gelijk één voor ons allebei: Hans de Lekkerbek en Janet de Avonturier.
Huisje van Majutte
Kerel op het schilderij is Majutte
We zijn inmiddels uitgerust, bijgekomen en klaar om te vertrekken. De wekker gaat om 06.00 uur 's morgens. Hans de Lekkerbek staat gelijk op, maar ik heb moeite. Uiteindelijk staan we samen aangekleed in de kuip. Onze bestemming is Boulogne Sur Mer, een tocht van 75 mijl. Tot onze grote verbazing staat er wind en we hijsen het grootzeil en de genua. Bij Nieuwpoort melden we ons netjes aan bij de schiet-officier. Mijn neef Sjoerd had ons al geïnformeerd dat er schietoefeningen waren. We moeten 4,5 mijl uit de kust blijven om veilig te zijn. Terwijl ik dit tik, moet ik lachen. Ik had ze graag willen uitdagen, maar dat mocht niet van Hans.
Neef Sjoerd
Tot aan Duinkerken zeilen we verrassend lekker, maar dan houdt de wind ermee op. We motoren verder en komen vlak voor het donker aan. Wat heerlijk dat we niet ’s nachts door hoeven, maar lekker kunnen tukken onder een warm dekentje. De volgende ochtend gaat het alarm weer om 06.00 uur en ook nu staan we weer gezellig samen in de kuip. We gooien los en varen de baai uit. Ondertussen maak ik een ontbijtje en zet ik thee. We moeten vandaag 35 mijl afleggen naar de Somme Baie. Deze nieuwe bestemming maakt ons vrolijk. Een nieuw zeilgebied! Na Calais zie je het water al blauwer worden en het landschap glooiender met leuke dorpjes. Zin in in!
Reacties
Een reactie posten