Nauw hoor !
Husum - Norderney
“Ik heb zin in vandaag!”, zegt Hans. We hopen straks heerlijk op de rivier de Hever, die ons naar het plaatsje Husum brengt, tussen de hoge zandbanken door te kunnen zeilen. Dat blijkt een beetje tegen te vallen. Het is raar weer. De hitte van de dagen ervoor brengt onrust in de atmosfeer. We horen al gedonder aan de vaste wal en donkere wolken achtervolgen ons. Het weer houdt ons de hele tijd bezig. Regenjas aan, regenjas uit. Warm, bloedheet, alles uit. Wind, wind valt weg, windstil. Wanneer het water op een gegeven moment bladstil is, zien we bruinvissen. In totaal hebben we er tien gezien naast de honderden zeehonden, die heerlijk ontspannen op de zandbanken liggen. Zij maken zich nergens druk om. Wij vinden het allemaal erg spannend en hopen op tijd in Husum te zijn, voordat de boel losbarst, want zo ziet het er wel naar uit...
We komen halftij aan en varen het slenkje van Husum in. Het eerste aanzicht is niet echt bijzonder: industrie met lelijke, oude gebouwen. “Bij de brug moeten we naar stuurboord”, zegt Hans, “daar ligt de verenigingshaven”. We zien inderdaad bootjes liggen, maar de ingang die wij moeten nemen is zo nauw, dat we eerst twijfelen of we het wel goed doen. Maar alles wijst erop dat we goed zitten. Ik hou mijn adem in en kijk met een schuin oog toe, hoe we er doorheen varen, vlak langs afgemeerde boten en een bakboord-meerpaal. De man van de haven staat ons op te wachten. “Willen jullie draaien?” vraagt hij. Ik kijk Hans aan. "Draaien!? Hoe dan?", denk ik bij mezelf. Tot mijn grote schrik zegt Hans ook nog ja. Hij wil graag met de punt naar de wind liggen. We varen dus door en proberen ergens te draaien, maar het is echt te klein. We gaan achteruit terug, terwijl ik ondertussen de dinghy in bedwang probeer te houden. Door een manoeuvre die ik per ongeluk maak, keert de punt van de Zeevalk ineens. Hans zet door en het lukt ons de Zeevalk om te keren. “Dat was best eng”, zeg ik tegen Hans.
We liggen en krijgen een kleine rondleiding van Jörgen. Ze vinden het leuk om gastboten te ontvangen en dat merken we. We worden uitgenodigd om rond 17.00 uur een biertje te komen drinken. Dat doen we natuurlijk en het is supergezellig. De mannen van het shantykoor schuiven ook aan en ik begin een shantyliedje te zingen. Dan nemen de mannen het over en krijgen we een klein privé optreden.
Na de rust die wij wekenlang hebben ervaren, op de krijsende vogels na, is dit wel even omschakelen. Gelukkig is Husum klein en wauw, wat een kleurrijk en gezellig stadje is dit! Gelukkig heeft het haar authentieke sfeer behouden. Een perfecte plek om te wachten op mooie wind die ons terug naar huis zal blazen.
Er is veel te beleven, maar je kunt er ook zelf dingen ondernemen. We fietsen 62 kilometer op onze huurfietsen naar het schiereiland Nordstrand. Het is alsof we in Friesland zijn: windmolens, weilanden, zomerdijken, sluisjes en slootjes met rietkragen die door de akkers meanderen. Morgen nemen we de trein die elke dag boven ons langsrijdt: een lijndienst van het eiland Sylt naar Hamburg met o.a. Husum als tussenstop. Na een treinreis van twee uur, staan we in de op twee na grootste stad van Duitsland. We blijven hier één nachtje slapen, misschien wel twee. De wind gaat toch pas eind volgende week uit de goede richting waaien. Of misschien ook niet...
Ik wil goed voorbereid naar Hamburg, anders loop je daar als een kip zonder kop rond. We boeken een leuk hotelletje, dat centraal ligt in Altona, één van de wijken van Hamburg. Van daaruit gaan wij allerlei tips, gevonden op internet, volgen. Ook dit is een superleuke stad. Ik denk dat ik de meeste steden aan het water wel leuk vind. Het water brengt altijd een bepaalde sfeer met zich mee. Je weet het van tevoren, maar wat zijn stedentrips toch altijd vermoeiend! Na twee dagen vol indrukken, lekker eten en ik denk wel 40 kilometer in de benen, zitten we ’s avonds in de trein terug naar Husum. Zodra we uitstappen, voelen we de rust weer over ons heenkomen. Echte stadstypes zullen we nooit worden en ik denk dat de mensen in de stad dat andersom ook zullen zeggen.
Na acht dagen Husum zien we dan eindelijk de wind naar het noorden draaien. En dat betekent dat we richting huis kunnen zeilen. We maken de Zeevalk klaar en gaan met hoogwater de haven uit naar een ankerplek voor de nacht, in de priel Porrenrünnel, een tip van een local. De volgende ochtend gaat de wekker om 04.00 uur. Het is al licht en een half uur later zeilen we de Hever af richting open zee.
“Ik heb zin in vandaag!”, zegt Hans. We hopen straks heerlijk op de rivier de Hever, die ons naar het plaatsje Husum brengt, tussen de hoge zandbanken door te kunnen zeilen. Dat blijkt een beetje tegen te vallen. Het is raar weer. De hitte van de dagen ervoor brengt onrust in de atmosfeer. We horen al gedonder aan de vaste wal en donkere wolken achtervolgen ons. Het weer houdt ons de hele tijd bezig. Regenjas aan, regenjas uit. Warm, bloedheet, alles uit. Wind, wind valt weg, windstil. Wanneer het water op een gegeven moment bladstil is, zien we bruinvissen. In totaal hebben we er tien gezien naast de honderden zeehonden, die heerlijk ontspannen op de zandbanken liggen. Zij maken zich nergens druk om. Wij vinden het allemaal erg spannend en hopen op tijd in Husum te zijn, voordat de boel losbarst, want zo ziet het er wel naar uit...
Raar weer op de Hever
We komen halftij aan en varen het slenkje van Husum in. Het eerste aanzicht is niet echt bijzonder: industrie met lelijke, oude gebouwen. “Bij de brug moeten we naar stuurboord”, zegt Hans, “daar ligt de verenigingshaven”. We zien inderdaad bootjes liggen, maar de ingang die wij moeten nemen is zo nauw, dat we eerst twijfelen of we het wel goed doen. Maar alles wijst erop dat we goed zitten. Ik hou mijn adem in en kijk met een schuin oog toe, hoe we er doorheen varen, vlak langs afgemeerde boten en een bakboord-meerpaal. De man van de haven staat ons op te wachten. “Willen jullie draaien?” vraagt hij. Ik kijk Hans aan. "Draaien!? Hoe dan?", denk ik bij mezelf. Tot mijn grote schrik zegt Hans ook nog ja. Hij wil graag met de punt naar de wind liggen. We varen dus door en proberen ergens te draaien, maar het is echt te klein. We gaan achteruit terug, terwijl ik ondertussen de dinghy in bedwang probeer te houden. Door een manoeuvre die ik per ongeluk maak, keert de punt van de Zeevalk ineens. Hans zet door en het lukt ons de Zeevalk om te keren. “Dat was best eng”, zeg ik tegen Hans.
De nauwe doorgang
We liggen en krijgen een kleine rondleiding van Jörgen. Ze vinden het leuk om gastboten te ontvangen en dat merken we. We worden uitgenodigd om rond 17.00 uur een biertje te komen drinken. Dat doen we natuurlijk en het is supergezellig. De mannen van het shantykoor schuiven ook aan en ik begin een shantyliedje te zingen. Dan nemen de mannen het over en krijgen we een klein privé optreden.
Na de rust die wij wekenlang hebben ervaren, op de krijsende vogels na, is dit wel even omschakelen. Gelukkig is Husum klein en wauw, wat een kleurrijk en gezellig stadje is dit! Gelukkig heeft het haar authentieke sfeer behouden. Een perfecte plek om te wachten op mooie wind die ons terug naar huis zal blazen.
Husum
Er is veel te beleven, maar je kunt er ook zelf dingen ondernemen. We fietsen 62 kilometer op onze huurfietsen naar het schiereiland Nordstrand. Het is alsof we in Friesland zijn: windmolens, weilanden, zomerdijken, sluisjes en slootjes met rietkragen die door de akkers meanderen. Morgen nemen we de trein die elke dag boven ons langsrijdt: een lijndienst van het eiland Sylt naar Hamburg met o.a. Husum als tussenstop. Na een treinreis van twee uur, staan we in de op twee na grootste stad van Duitsland. We blijven hier één nachtje slapen, misschien wel twee. De wind gaat toch pas eind volgende week uit de goede richting waaien. Of misschien ook niet...
Hamburg
Ik wil goed voorbereid naar Hamburg, anders loop je daar als een kip zonder kop rond. We boeken een leuk hotelletje, dat centraal ligt in Altona, één van de wijken van Hamburg. Van daaruit gaan wij allerlei tips, gevonden op internet, volgen. Ook dit is een superleuke stad. Ik denk dat ik de meeste steden aan het water wel leuk vind. Het water brengt altijd een bepaalde sfeer met zich mee. Je weet het van tevoren, maar wat zijn stedentrips toch altijd vermoeiend! Na twee dagen vol indrukken, lekker eten en ik denk wel 40 kilometer in de benen, zitten we ’s avonds in de trein terug naar Husum. Zodra we uitstappen, voelen we de rust weer over ons heenkomen. Echte stadstypes zullen we nooit worden en ik denk dat de mensen in de stad dat andersom ook zullen zeggen.
Vroeg in de ochtend
Na acht dagen Husum zien we dan eindelijk de wind naar het noorden draaien. En dat betekent dat we richting huis kunnen zeilen. We maken de Zeevalk klaar en gaan met hoogwater de haven uit naar een ankerplek voor de nacht, in de priel Porrenrünnel, een tip van een local. De volgende ochtend gaat de wekker om 04.00 uur. Het is al licht en een half uur later zeilen we de Hever af richting open zee.
Het is een mysterieuze ochtend, ik zeg dan altijd: "Dit is weer zo’n momentje". Overal om ons heen donkere wolken en de opgaande zon die, tussen de wolken door, probeert over het water te schijnen. De wind is bijna weg en het is doodstil. Zelfs de Zeevalk horen we niet varen. Helaas moeten we de motor starten en de stilte doorbreken. Gelukkig niet voor lang, want opeens zien we windpannenkoeken om ons heen. We voelen de wind en hijsen opnieuw de zeilen om die pas in Norderney te laten zakken. De aanloop is spannend, omdat we met laag water aankomen. Gelukkig staat op de drempel toch nog drie meter water. We hebben veertien uur gezeild, een monstertocht van 78 mijl. De haven is bomvol, het zeilseizoen is voor velen duidelijk begonnen en de onze is bijna afgelopen. Goeie timing!
Reacties
Een reactie posten