Algarve

Rust in de Algarve 

De Algarve is de meest zonnige provincie van Portugal. Hier kun je bijna het hele jaar door genieten van de zon, de imposante kliffen, idyllische baaien en goudgele, afgelegen stranden. We zijn blij dat we kaap Sao de Vicente gerond hebben en dat we nu beschut zijn tegen de westelijke swell. De rust die dit geeft op het water voelt als vanouds. We zeilen in de volle zon met een slakkengangetje van drie knopen naar Lagos. Echt genieten! 

Terwijl we wachten op de Puff, die iets achterop geraakt is, zwerven we hier lekker een tijdje rond. We hopen samen met hen vanuit de Algarve de overtocht naar Marokko te maken, een tocht van twee nachten, mogelijk naar Rabat. Onze andere bekende, de Zeezot, is al een tijdje in de Algarve en gaan we ook zeker terugzien. Ik zal een paar hoogtepunten van de Algarve beschrijven.

Strand bij Lagos

In Lagos huren we voor drie dagen een autootje. We rijden langs de woeste westkust omhoog en dan via de hoogste berg, de Monchique, terug. Het waait hard en als we op kaap Vicente uitstappen, zien we vele toeristen rondlopen. Dit is het meest zuidwestelijke puntje van Europa en daardoor een toeristische trekpleister met als belangrijkste verkoopargument: de laatste Bratwurst voor Amerika. Die verkoopt goed, zie ik aan de lange rij voor het kleine houten keetje. Een paar dagen eerder zijn we hier in het donker langsgevaren en zagen we er niet veel van, behalve een donkere, massieve massa. Nu staan we er bovenop, echt indrukwekkend. 

Kaap Vicente bij daglicht. Klik hier voor meer foto's.

We boeken steeds vanuit een caféetje een kamer voor twee personen op Booking.com en dat werkt heel goed. Soms staan we al op de stoep voordat de reservering gezien is, maar wel geregistreerd staat. Zo zitten we op een ochtend op een dakterras aan een lange tafel met verschillende mensen (vooral surfers en wandelaars) aan het ontbijt. Heel gezellig en leuke gesprekken.

 Ontbijt in ons hotel

De tweede dag lopen we een stuk van de zogenaamde Fishermanstrail langs de kust. We klauteren over de rotsen langs de kust en genieten van de fenomenale uitzichten.
Na drie nachten rondtoeren langs de kust (we zijn tot Milfontes gekomen, daar zouden we nog eens met de boot de rivier op moeten varen…) en de bergen, vind ik het wel genoeg en verlang ik weer naar de boot. Op de terugweg rijden we door een gebied waar vorig jaar grote branden hebben gewoed. Hele stukken land zijn nog zwart geblakerd. We stoppen voor koffie en een korte wandeling in Silves, waar de inwoners ooievaars beschermen.

Ooievaars in het dorp Silves

Weer onder zeil varen we zigzaggend langs kleine motorbootjes. We moeten goed uitkijken dat we niet in een touw varen. We leggen aan een visserskade in het plaatsje Ferraguda aan, en daar moet je wel wat lef voor hebben. De vissers die op de kade aan het werk zijn, kijken een beetje geïrriteerd naar ons en gaan dan door met hun werk. Ze negeren ons totaal en laten ons aan ons lot over. Als we denken een juiste plek te hebben gevonden, vraagt Hans nog even bij de vissers na of we hier mogen blijven liggen en hoe de bodem is. Als je geluk hebt, word je gedoogd en anders word je onmiddellijk weggestuurd. We mogen blijven en vinden het een superstoer plekje. Bij laag water valt de boot droog. We zullen het niet al te veel promoten, want dat gaan de vissers niet echt leuk vinden. 


De Zeezot is in de buurt en komt 's middags even buurten. Albertien (de vrouw van schipper Joop) is terug naar Terschelling. Een vriend is nu mee. Joop vraagt zich af, hoe Hans dit plekje voor elkaar heeft gekregen, maar geeft zelf het antwoord al: "Zeker Janet op de boeg gezet!" We maken een plannetje voor morgen om samen verder te gaan. We willen Ria de Formosa verkennen, een groot waddengebied aan de Algarve.

Liggend aan de visserskade in Ferraguda. Klik hier voor een filmpje. 

We hebben prachtig gezeild naar Ilha da Culatra. Er ligt hier een hele vloot van wel 50 boten voor anker. De volgende ochtend haalt Joop ons op om het eiland te verkennen. We komen in een hele andere omgeving terecht, die we nog niet eerder hebben gezien. Het is een vissersdorp met allemaal kleine huisjes, dicht op elkaar gestapeld, met een tegelpad (sinds kort) in het mulle zand. Vroeger liep iedereen hier op blote voeten. Eerst denken we dat we in een krottenwijk terechtgekomen zijn, maar als we er doorheen lopen, verdwijnt dat gevoel. Het eiland heeft een lang zandstrand aan de oceaankant en beschermt zo het waddengebied, Ria Formosa. Dit gebied is een unieke ecologische oase. Het bestaat uit eilandjes, duinen, lagunes en moerasgebieden en in totaal strekt het 50 kilometer langs de kust. Hier voelen wij ons natuurlijk wel thuis en dus blijven we hier een tijdje rondscharrelen. 

Het eiland Culatra. Klik hier voor meer foto's.

Tegenover het eiland ligt Olhão, één van de grootste vissershavens van de Algarve. Hier blijven we liggen om mijn ouders te ontvangen. Olhão is een authentiek stadje dat nog echt van de visvangst leeft. Hier zijn wij (de toeristen) nog niet overheersend. De stad is een doolhof van straatjes en na een paar dagen verdwalen we nog steeds. Het heeft zijn oorspronkelijke karakter met sterke Moorse invloeden behouden: hoge gekleurde deuren, betegelde of witte huizen en straten van mozaïek tegeltjes. Vanaf de kerktoren, die we na betaling van een euro aan de pastoor mogen beklimmen, zien we veel dakterrassen. Dit uitzicht voelt oosters aan. Aan de boulevard zijn opvallende markthallen van rode stenen gemetseld, waar je elke dag groenten, fruit en vers gevangen vis kunt kopen. We kijken onze ogen uit.

Olhão




Reacties

  1. Ook voor ons ( Agnes en Harm) is de algarve een mooie streek om te verblijven. Vooral ten oosten van FARO naar de Spaanse grens is het gebied geweldig.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Ons plan

De trossen zijn los!

Retteketet neemt sabbatical