Corona en orkaanseizoen

Komt tijd, komt raad!

Waarschijnlijk heeft bijna iedereen van de gestrande zeilers - een misschien wel vergeten groep reizigers - wifi aan boord, want als ik een uurtje niet op Facebook heb gekeken, zijn er al weer tal van nieuwe berichten. Zelfs Hans zit voor het eerst van zijn leven op Facebook. Het gaat alleen nog maar over het coronavirus, o.a. over hoe dit de planning van vele honderden Nederlandse zeilboten enorm in de war schopt. We zijn onlangs lid geworden van een Facebook-groep van Nederlandse zeilers in de Carib, die speciaal is opgezet. Een maand geleden was er bij wijze van spreken nog niets aan de hand en was iedereen met zijn droom bezig. Na jaren te hebben gespaard voor dit ultieme zeilavontuur. Na uren, dagen, weken, maanden aan hun boot te hebben gewerkt om voor langere tijd weg te gaan. Om vrij te zijn, te zeilen, te ankeren in mooie baaien, te genieten van natuur en cultuur, lekker te eten, en vooral onder de bevolking te zijn. Dat gaat voorlopig niet meer gebeuren. Zeilboten lijken op de meeste Caribische eilanden niet meer welkom te zijn. Op de meeste eilanden is een lock-down. Vaak moet je op je eigen boot in quarantaine. We lezen bizarre dingen over de plaatselijke bevolking die dinghy’s lek steekt, over moeilijke bevoorrading en over de marine die zeilers wegstuurt. Sommige boten voelen zich niet meer op hun gemak.

De Suriname-rivier 's morgens vroeg

Is dit nog wel leuk? We vragen het ons steeds af. We liggen hier prima in Suriname. Het is misschien wel het warmste plekje om te zijn, maar zo lang we weinig doen, hebben we minder last van de warmte. En dat komt goed uit, want de Surinaamse regering hanteert steeds strengere regels: 'Blijf vooral binnen' en 'Vermijd zoveel mogelijk openbare plekken'. Inmiddels zijn ook veel eetgelegenheden gesloten. Het openbaar vervoer ligt plat en de kinderen hebben vervroegd paasvakantie gekregen. In ons resort, Marina Waterland, waar we met de boot liggen, zijn de deuren sinds dit weekend ook gesloten. Samen met een Canadees en nog een andere schipper zijn we de enige gasten hier. Hij had de laatste vlucht en probeert dit jaar zijn boot terug naar Nederland te zeilen. Ik maak me heel vroeg in de ochtend nuttig door de plantjes water te geven. Mijn moeder zegt altijd: "Plantjes in potten hebben geen pootjes om uit de volle zon te gaan. Daarom moet je ze regelmatig water geven." 

Kleurige bloemen waar je blij van wordt

We wikken en wegen samen de opties voor onze verdere zeilreis, maar die worden naarmate de tijd verstrijkt steeds minder. We kunnen alleen verder als de lock-down wordt opgeheven en de eilanden weer toegankelijk zijn voor zeilboten. En dan is het toch ook wel fijn als je je welkom voelt. Weer voet aan wal mag zetten. Omdat het orkaanseizoen (juni t/m december) nadert, moeten we bedenken waar we willen zijn. Misschien is Suriname dan wel de beste plek voor ons. Boten die al in de Carib zijn, moeten naar het zuiden, weg uit de hurricane-belt. Maar dan moeten de autoriteiten je natuurlijk wel eerst toelaten. Hoe dat zal gaan, is nog onbekend. De meeste boten zouden graag naar Het Koninkrijk der Nederlanden Curacao willen, maar worden tot nu toe geweigerd. Wat raar is, want dit is toch een stukje Nederland? Zeilers geven zelf aan twee weken in quarantaine te willen voor ze aan land gaan. We horen net dat de Nederlandse vertegenwoordiger overlegt met de regering van Curacao.

Javaans eten, alleen meenemen, 2 euro voor een bak nasi

Sommige zeilboten maken plannen om de komende zomer terug te varen naar Nederland. Gelukkig zijn de Azoren niet dicht, zoals het zich nu laat aanzien. Je mag er binnenlopen en ankeren. Daarna word je geholpen met provianderen. Maar lekker van de eilanden en de cultuur genieten, is er op de Azoren waarschijnlijk niet bij. Weer andere boten zijn, volgens plan, via het Panamakanaal de Pacific opgevaren. We lazen op Noonsite (het cruisers' informatieplatform) dat de zogenaamde world rally onderbroken wordt. De boten moeten stoppen in Frans Polynesië. Het virus slaat dus wereldwijd toe.

Ook wij wegen onze opties. Gelukkig hebben we een veilige plek voor de Zeevalk. En ook niet onbelangrijk: we voelen ons welkom in Marina Waterland en in Suriname. Hopelijk blijft dat zo. We kunnen relatief vrij rondlopen, internetten, zwemmen en met een kano de rivier oproeien en zo nog van de natuur genieten. Gezond blijven is onze eerste prioriteit.

'Komt tijd komt raad', zegt een Nederlands spreekwoord. En dat is misschien wel de beste optie die we hebben!

Deze aap heeft geen corona-stress. Wel houdt ie mij in de gaten.