Canarische eilanden

Eilandhoppen

De boekenplank op de boot is vernieuwd. De oude Pilots gaan mee terug naar Nederland; die hebben hun dienst gedaan. Op de nieuwe omslagen staan foto’s van mooie ankerbaaien met helder turquoise water, witte stranden, dolfijnen en donker getinte dames die fruit op hun hoofd dragen. Het zijn de boeken van Chris Doyle. We hebben er zin in. Om daar te komen, moeten we alleen nog even de Atlantische Oceaan oversteken. We merken dat we naar dit moment toe groeien. Voordat we vertrokken, dachten we eerst aan een rondje Azoren, maar naarmate de tijd verstrijkt, neemt ons zelfvertrouwen toe. We zijn ook wel nieuwsgierig geworden hoe het is om zo lang op de oceaan te leven. En hoe wij het samen gaan ervaren. Ik heb een klein aantekenschriftje gekocht, waarin ik alle tips die ik lees en alle opmerkingen van andere zeilers opschrijf. Er staat nu een weekmenu in. Als ik deze keer vijf doe ( = vijf weken ), heb ik ongeveer mijn boodschappenlijstje. Bij het zien van het weekmenu, krijgt Hans al zin in de overtocht. Nu alleen nog rustig weer en weinig golven, anders worden het witte bonen en tomatensaus uit blik, koud natuurlijk. 

Maar zover is het nog niet. We doen eerst wat mooie Canarische Eilanden aan. We liggen bijna vijf weken in de haven van Arrecife. Daar wachten we op de zonnepanelen, die de Choctaw voor ons meeneemt uit Nederland. Op 4 januari zijn ze terug. Ondertussen laten we de tuiger onze mast en verstaging controleren, worden de accu’s vervangen, testen we onze nieuwe zeewaardige dinghy en kopen we Pilots en zeekaarten voor de Carib.

Wandelen op Lanzarote. Klik hier voor filmpje. 

"Yoehoe, yoehoe!", hoor ik binnen in de kajuit. Verschrikt kijk ik op, dat klinkt bekend. Ik kijk Hans aan als ik het nog een keer hoor. Op de kade staan mijn ouders. Wat een verrassing! Ze zijn op oudejaarsdag naar Lanzarote gekomen voor onbekende tijd. We eten een paar oliebollen in de kuip, gekocht bij de Appie op Schiphol, en kletsen bij. Later die dag zitten we op het terras tussen de dansende Spanjaarden, die al vroeg oudjaar vieren. Op de dagen die we hier samen doorbrengen, maken we mooie wandelingen over het eiland. 

Wanneer de flexibele zonnepanelen er zijn (met dank aan Aquasolar, Diederik en Choctow) en ze het ook nog doen, kunnen we eindelijk weer verder. De 'baard' (groene aanslag) die de Zeevalk heeft gekregen van het stilliggen, zeilen we er nu weer af. Samen met de Choctow vertrekken we naar Isla de Lobos, een eiland dat we als springplank naar Fuerteventura gebruiken. Ook de Puff komt naar Lobos om samen met ons verder te gaan. 

De ankerbaai van Lobos

Islas de Lobos is een klein eilandje van ongekende schoonheid. Je kunt het eiland in één dag makkelijk rondlopen. Vanuit Fuerteventura scheuren taxibootjes heen en weer om toeristen af te zetten. We liggen met ons drieën in een onbeschutte baai en nemen de deining voor lief. Ik neem een duik in het mooie, heldere, blauwe water en zwem naar de Puff. Kris attendeert mij erop, dat dit gebied bekend staat om zijn hamerhaaien en ik zwem iets sneller terug dan heen. De volgende dag gaan we een wandeling over het eiland maken. Akko brengt ons naar de aanlegsteiger, waar we door de swell ruw tegen de stenen kade worden geduwd. Snel klimmen we via een trappetje omhoog. Hier de dinghy neerleggen is geen optie. Zij moeten dus met de dinghy naar de rustige lagune, maar al gauw blijkt ook dit door de brekers voor de ingang niet te kunnen. Uiteindelijk speelt Akko voor taxi en zet hij iedereen af. Hij blijft die middag op de boot. 

De haven van Grand Tarajal

De volgende dag vertrekken we naar Fuerteventura. Het waait stevig en we zeilen op de genua. De volgorde van vertrek is van klein naar groot. Eerst de Puff, dan wij, en dan de Choctaw. We zien onderweg dolfijntjes en we denken zelfs een orka vlak bij de boot te zien; een grote zwarte vin zwemt heel eventjes met ons mee. We komen als eerste aan in Grand Tarajal, off the beaten track. Het dorpje is niet toeristisch en verdient geen schoonheidsprijs, maar we vinden het wel gezellig, zo tussen de locals. We liggen met ons drieën bij elkaar in een lege, goedkope haven. Helaas is er geen warm water voor de douche en ook wifi ontbreekt. 

We huren met ons drieën een autootje en toeren over de zuidwestelijke helft van het eiland. Het eiland is heel anders dan Lanzarote. Het is hier ruig en saai. Er is weinig begroeiing en de vulkanische bergen zijn spectaculair en geel gekleurd. Dit eiland kent lange zonnige dagen met harde wind en hoge golven. Daarom is de surfscene hier traditie. Ook wij bevinden ons ook onder de surfscene (Puff en Choctaw) en voelen daardoor ook de vibes van goede wind en mooie golven.

De surfscene.

Het is tijd om afscheid te nemen van de groep. Wij gaan door naar Tenerife. We vertrekken vroeg in de ochtend en zeilen één nacht door. Op Tenerife willen we de boot bevoorraden voor de oversteek, omdat hier goede winkels zijn. Als we de haven van San Miguel aanlopen en we ons via de marifoon aanmelden, komt er geen antwoord. We varen rustig de haven binnen, waar de havenmeester ons een verbaasde blik toewerpt en ons naast een andere boot neerlegt. De haven blijkt vol te zijn; sommige boten hier liggen drie rijen dik. Dit was niet echt de bedoeling. En ook niet echt handig om de proviand aan boord te krijgen. We stellen dit karweitje nog even uit, bewonderen Tenerife met de auto en maken mooie wandelingen. We vinden het een verrassend en afwisselend eiland. 

Kantoor-huis-poes.

We sturen een mailtje naar de haven San Sebastian op La Gomera met de vraag of we daar welkom zijn. Gelukkig krijgen we een positief bericht terug; er is plaats voor ons. Na vier nachten zeilen we verder naar La Gomera. In de Pilot hebben we gelezen, dat we hier ook proviand kunnen inslaan en diesel kunnen tanken. We hebben al een tijdje een belangrijke brief in bewaring voor de Savannah. Zij liggen daar, dus dat is mooi. De haven ligt midden in de hoofdstad van La Gomera, goed afgeschermd door een kade. We kijken uit op de hoge rotsen en diepe vallei, waarin de stad met gekleurde huisjes ligt. Het is een gezellige, kneuterige haven met een huispoes, goede wifi en warm water. Af en toe horen we zingende walvissen door de fluitende steigers.

De haven van La Gomera.

La Gomera is een klein eiland, dat nog niet door massa's toeristen bezocht wordt. Eigenlijk is het een onderzeese vulkaan, waarvan alleen het topje boven water uitsteekt. Vanaf de bergtoppen zien we uitgesleten ravijnen en valleien, die zich een weg naar zee banen. Het is een echt wandeleiland en dat zie je aan de mensen die hier komen. Een wandeling op het eiland gaat zelden over vlak terrein. We klauteren langs steile rotswanden omhoog en dalen tot in de baranca. Er hangen vaak dreigende, donkere wolken boven de hoge bergen. Het regent boven vaker en het is er een paar graden kouder dan beneden. Onderweg zien we mooie weidse uitzichten over de eilanden Tenerife, La Palma en El Hierro. 

Ik blijf foto's nemen.

Wandelingen langs steile rotsen. Klik hier voor foto's.

Tijdens die mooie wandelingen voelen we de laatste tijd een gezonde spanning opkomen. Binnenkort steken we over naar Kaapverdië en dan is er geen weg meer terug. De passaatwind die altijd waait, brengt ons naar Suriname, aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Columbus is ook vanaf La Gomera vertrokken om richting Azië te gaan. Uiteindelijk kwam hij in de Dominicaanse Republiek uit. Ik heb inmiddels de voorraden, die ik tijdens onze reis bij elkaar gesprokkeld heb, geïnventariseerd en zie een paar producten met een verstreken datum. Ik wilde ze bewaren voor de oversteek, maar we zijn iets trager dan verwacht. Weggooien of opeten is de vraag. Na een inspectierondje langs de locale supermarkten kom ik een beetje beteuterd terug. De schappen zijn best wel leeg en belangrijke producten in mijn weekmenu kan ik niet vinden of zijn van een onbekend merk. We zullen niet verhongeren hoor, maar ik zal het menu moeten aanpassen. We testen een paar producten uit de supermarkt zoals, koffie, yoghurt, verschillende soorten appels en olijven. Dan zien we tijdens een bustrip een grote Spar net buiten de stad. Ik loop er de volgende dag naartoe en tot mijn blije verrassing is deze supermarkt lekker vol. We treffen de laatste voorbereidingen voor de oversteek naar Kaapverdië. Het aftellen is begonnen! 

Diepe baraca"s. Klik hier voor een filmpje.

Tip: Wandelgids van Rother geschreven door Klaus Wolfsperger