Zeevalk op reis

Piepkleine weergaatjes Als we de volgende ochtend ons anker ophalen, nemen we een paar kilo zeesla mee omhoog. Zoveel dat het anker niet meer lekker in het ankerbeslag valt. Met veel gedoe lukt het uiteindelijk wel. Weer een lesje geleerd. Bij helder water ankeren in het zand, dat scheelt enorm veel gedoe. Vandaag valt onze kleine groep van drie boten uiteen. Wij gaan naar Islas Cies, de Puff blijft nog een nachtje liggen en de Zeezot gaat naar Bayona. De aangekondigde wind uit het zuiden, wat eigenlijk niet normaal is in deze tijd, verdeelt ons. De Zeezot kiest ervoor om in twee dagen naar Porto te zeilen/motoren met weinig wind en mist. Daar zitten ze de zuidenwind uit. Na lang wikken en wegen hebben wij ervoor gekozen met deze wind in ria de Vigo te blijven en te wachten op de noordenwind, die pas over een week voorspeld is. Ook de Puff kiest hiervoor. Maar gaan eerst ergens ankeren. Islas Cies.   Klik hier voor meer foto's. Wij gaan met een vaarvergunning naar Is...

Dansblaar Voor vertrek zeggen Joop en Hans tegen elkaar, dat ze wel behoefte hebben aan een heerlijk zeildagje. En na een uurtje motoren, komt die gelukkig. De Puff is ook onderweg, zien we op de plotter. Er staat een flinke wind, en zeer wisselend. Steeds passen we de zeilen aan: eerst één rif, dan twee riffen, dan weer voltuig, dan de motor weer aan, de genua inrollen, en weer uit. En zo houden de elementen ons bezig. Na negen uur zeilen komen we aan in Caraminal, een dorpje aan de ria. We gooien ons anker in de baai uit en zijn nog net op tijd voor een cocktail Sundowner aan boord bij de Zeezot. Voldaan van een lange, maar heerlijke zeildag, vallen we allebei in coma. We zijn in één van de mooiste, grootste ria’s van Noord-Spanje en het mooie weer begint. Wat een timing! Caraminal Caraminal is een dorp op een schiereiland. Het heeft een mooie, halfronde zandbaai. We liggen redelijk beschut achter de havenpier, waar ook de tonijn-koelboten liggen afgemeerd. Het vissersdo...

Havenplak Na acht dagen La Coruña gaan we eindelijk weer de oceaan op. Als je zo lang ergens ligt, dan ontstaat er een soort faalangst. Je denkt dan dat je niet meer kunt zeilen. 'Havenplak' heet dat, nautisch gezegd. Het zijn Joop en Albertien van de Zeezot, die de doorslag geven om te vertrekken. Hoewel het nog steeds stevig waait, is de windrichting gunstig. De Puff gaat ook mee. Z oals aangekondigd, gooit Joop om p recies 07.00 uur de trossen los. Wij hebben iets meer tijd nodig, maar zetten dan de achtervolging in. Na ons komt de Puff. Via de marifoon houden we onderling contact op kanaal 75. Dit is het babbelkanaal, voor ons een nieuw fenomeen. We hebben het over de wind en de snelheid, hoe de zeilen staan en de plek waar we naartoe gaan. Onze bestemming is Muxia, een zeiltocht van 52 mijl met een ruime wind van 20 knopen en windstoten van 30 knopen. Met deze windvoorspelling zeilen we met een dubbelrif de ria uit, maar dit blijkt overbodig te zijn. Het land moet eerst...

Met de zeebenen van de vloer Puerto de Cariño is een steenkool- en vissershaven en ligt aan de monding van de Ria Santa Marta de Ortigueira, vlak achter een enorme kaap, Cabo Ortegal. Voor ons is het een makkelijke tussenstop om de volgende ochtend vanuit daar naar La Coruña te zeilen. We gooien het anker eindelijk weer eens in de baai uit, tussen de motorbootjes. De volgende ochtend maken we ons klaar voor een tocht van 40 mijl naar La Coruña. Eerst staat er nog wel een lekker windje, maar net als we de kaap willen ronden, valt de wind weg. We rollen de genua in, zetten de motor aan en balen allebei. Nu zijn de golven weer de baas. Gelukkig komt er af en toe een groepje dolfijntjes langs, die ons weer even blij maken. Om de tijd door te komen, luisteren we naar een podcast van Bommel en de Bovenbazen. Kaap Cabo Ortegal Later op de dag trekt de wind aan en kunnen we weer goed zeilen en voortgang maken. Na acht uur zeilen komen we in de stadshaven van La Coruña aan. D...

Een parel gevonden We varen de Ria de Santa Marta de Ortiguera op. Langzaam verdwijnen de hectische golven en kunnen we weer normaal, zonder om te vallen, achter de helmstok staan. De vaartocht heeft iets langer geduurd dan verwacht. De ebstroom loopt inmiddels, maar we kunnen de drempel van de ria nog over. In korte tijd gaan we van 60 meter naar vier meter diepte. Dit moet je alleen doen bij heel rustig weer. Zie je de oceaan breken, dan moet je omkeren en een haven uitzoeken aan de weerszijden van de ruime ingang van de ria.  Een prachtige tocht voert ons vier mijl landinwaarts naar het plaatsje Santa Marta. De heuvels ogen vers groen en en zijn bedekt met naaldbomen, die we ook ruiken. Hier en daar een huisje. Het is net of we in Schotland zijn, zó anders dan langs de kust. Het water is helder groen en we zien de zandbanken al voorzichtig verschijnen. We moeten een hele bocht maken en zien dan de haven liggen. De rode en groenen tonnen die er zouden moeten liggen, zijn weg. W...

Na regen komt zonneschijn We moeten even omschakelen én zoeken waar ze liggen, maar we zeilen nu al vier dagen in onze regenpakken. We zijn in de provincie Galicië, bekend om zijn regen en groene bergen. Galicië heeft een grillige kustlijn met vele diepe inhammen, de bekende ria’s. Je kunt ze niet helemaal vergelijken met de Noorse fjorden, omdat ze een veel bredere ingang hebben. Die ingangen zijn ontstaan door het geweld van de zware branding van de oceaan tegen de kust. De zeer groene heuvels, vaak in grijze wolken gehuld, lopen glooiend omhoog en zijn bedekt met naaldbomen, die de oceaan in lijken te willen lopen. Na elke ria is er een kaap die we moeten ronden. Kapen moet je nooit onderschatten. Zelfs bij rustig weer kan het daar spoken door de deining, die weer terugkaatst over de ongelijke bodem van de oceaan. Hierdoor ontstaat een heksenketel van golven, niet prettig! We zeilen al een tijdje met een bulletalie, een lange lijn die de giek op haar plek houdt en voorkomt dat er ...